Een volwassen bordspel verzamelen? Deze 5 titels zullen u ertoe brengen

Op een bijzonder verhit punt tijdens het republikeinse debat in november verklaarde Jeb Bush dat het Midden-Oostenbeleid van Donald Trump 'net als Monopoly of zoiets' was. Als een samenleving moeten we onze politici vasthouden aan betere beledigingen en betere bordspelreferenties. Schaken, Monopolie, Risico, Backgammon, Jenga, Scrabble, Sorry, het leven - dit zijn de oude garde. Om vloeiend te blijven, moet je uitbreiden. We bevinden ons midden in een game-renaissance, waar tafel- en fysieke games geld binnenhalen in crowdfunding en waar board-gamecafés rond 2008 ontspringen als boetiek-cupcake-winkels. Wat we zeggen is, het water is warm. In die geest zijn hier vijf van de beste spellen om je tenen nat te maken, ook al heeft nog niemand Bush van hen gehoord.

Settlers of Catan

Als de Amerikaanse bordspelgemeenschap halverwege de jaren negentig een roestige Ford Pinto was, hebben de Settlers of Catan in 1995 een lachgasmotor in de motorkap laten vallen. Hier is de Washington Post beschrijft Settlers of Catan, 15 jaar later: "De game voor onze tijd." De realiteit is een beetje duisterder dan dat, maar wat waar is, is dat Catan de gateway dice roll was die grote delen van Amerikanen introduceerde in Europese bordspellen. Euro-spellen, om het jargon van bordspellen te lenen, streven naar elegantie, waarbij de nadruk minder wordt gelegd op vroege eliminatie ten gunste van overwinningspunten die na verloop van tijd toenemen. (Het is een ontwerpfilosofie die zijn oorsprong vindt in Europa, met name in verband met Duitsland, maar dit soort games kan overal vandaan komen.) Het resultaat is een vriendelijkere benadering van winnen - anders dan bijvoorbeeld Risk, een vroeg verkeerd spel of slechte rol doesn Dat betekent dat je snel naar de zijlijn wordt gedegradeerd. Als Catan iets beslist, is het dat verveling en ziedende slecht spelontwerp is.

In Catan, je zult hulpmiddelen gebruiken om wegen, steden en legers te bouwen, dankzij de strategische inzet van je nederzettingen en een hoop geluk. In bepaalde board gamer-kringen (die de hipster-strepen van diehard muziekfans kunnen overnemen), is het in de mode om Catan te ontslaan als te veel geluk, maar op straat botten naar een faillissement is dit niet.

pandemisch

Bij pandemie nemen jij en maximaal drie landgenoten de rol op van onverschillige ziekmakende gezondheidswerkers die over de hele wereld ronddobberen en ziektekubussen van het bord stoten terwijl je een hand met kaarten beheert die tot een mogelijke remedie zou kunnen leiden. Pandemie is niet de eerste coöperatieve bordspel, maar de regels zijn net zo schoon als het thema is vervuild, waardoor het een makkelijke manier om op te pikken. Als je nog nooit eerder een coöpspel hebt gespeeld, is het concept van een niet-intelligent, niet-digitaal kaartspel dat mensen verslaat misschien moeilijk te vatten. Maar overweeg de stapel infectiekaarten van Pandemic zoals het spel met 52 speelkaarten in War: dit is niet zozeer de besluitvorming als wel de predestiniteit. Voor een game waarbij het menselijk hoofd is tegen randomisatie, kan pandemie moeilijk zijn, vooral bij beginners. Maar als je eindelijk alle ziektes die de aarde verwoesten, hebt genezen, is het kloppen van een stom kaartspel nog nooit zo zoet geweest.

Elektriciteitsnet

Er zijn goed uitgebalanceerde spellen waarbij spelers met gelijke vaardigheden hals-en-nek tot het bittere einde blijven. En dan is er Power Grid. Een spel in de moordende wereld van het runnen van krachtcentrales en het distribueren van energie, Power Grid is wat er gebeurt als je het rubber-banding effect zou nemen van, laten we zeggen, Mario Kart, en vertaal dat naar het tafelblad. Spelers die vooruit komen in Power Grid zijn een nadeel: als je wint, krijg je misschien niet die glimmende nieuwe windmolen, of is je kolen duurder dan die van alle anderen. Het resultaat, zoals de Mario Kart race waarin een rode shell power-up betekent dat iedereen er weer in zit, is een spel waarbij iedereen voelt dat ze een kans hebben om te winnen. Je kunt het spel proberen uit te spelen door zandzakken terwijl je gaat, maar er is geen garantie dat je op tijd kunt doorgaan.

Het verzet: Avalon

Arthur's uitvlucht ontmoet oud-schoolfeestspel Mafia in The Resistance: Avalon. Het is de game op deze lijst die het beste werkt met meer dan vier hoofden, want je krijgt uiteindelijk twee teams van mensen die niet helemaal zeker weten wie ze moeten vertrouwen. Mordred en moordenaars proberen quests te laten ontsporen door te jagen op goedgelovigheid van de goede ridders - kies verstandig, anders kom je terecht in een verrader in je midden. De rimpel hier is dat één speler de asymmetrische informatierand afvlakt door de rol van Merlijn op zich te nemen. Hij weet wie de moordenaars zijn, maar kan zijn hand niet te zwaar laten kantelen, voor het geval de huurmoordenaars de identiteit van Merlijn achterhalen. Het komt neer op een spel van communicatie: beschuldigingen vliegen, vingers kwispelen, ego's blauwe plekken. Pret!

Agricola

Een spel in Euro-stijl zoals Catan, Agricola is bedrieglijk niet-confronterend. Je neemt de rol op van een klein agrarisch gezin; je doel is om je boerderij te laten groeien, je bloedlijn te voeden en iedereen de hele tijd te voeden. Het probleem is er een van schaarste: er is een pool van acties, gedeeld door jou en je tegenstanders, waaruit je moet kiezen. Maar zodra iemand die beweging heeft gemaakt - een stapel hout die je hebt willen gebruiken om hekken te bouwen, of een groep schapen die je moet eten - het is verdwenen tot de volgende ronde. Het is een beetje zoals een fantasiesportschets, of het kiezen van teams voor speelbal-kickball: als je tegenstanders weten wat er aan de hand is, zul je nooit het beste kunnen nemen. Agricola is misschien wel de moeilijkste game op deze lijst om te leren; om competitief te zijn, moet je balans vinden op de boerderij.

Er zijn natuurlijk nog veel meer spellen die de lijst niet hebben gemaakt. (BoardGameGeek, de ur-resource voor rangschikken en praten over bordspellen, somt ongeveer 80.000 spellen op.) Voor de luchtige en jongere gamers is er de behendigheidstest Galaxy Trucker of een monsterbrekende, dobbelstenen rijdende koning van Tokio; Dominion, een spel waarbij jij en je tegenstanders kaarten op de kaarten leggen die voor je liggen; en Quantum, een elegant ontworpen spel van overheersing van het zonnestelsel waarbij dobbelstenen sterrenvechters zijn. Als je eenmaal bent afgestudeerd, wacht een kartonnen wereld. Bedank me niet voordat je de orc-gevulde steden van Mage Knight hebt veroverd of je jezelf in de weergaloze Twilight-strijd ziet staren over de U.S.S.R.

Misschien wordt iemand vertellen dat zijn buitenlandse beleid op het niveau van Monopoly ligt eigenlijk een ziekere brandwond.