Genevieve von Petzingers ijstijd Emoji's kan de menselijke geschiedenis herschrijven

In haar boek The First Signs: Unlocking the Mysteries of 's werelds oudste symbolen, archeoloog Genevieve von Petzinger stelt een vraag: wanneer werden onze voorouders voor het eerst moderne mensen? Wat maakt een mens tot een menselijk, afgezien van fysieke markers zoals hersengrootte? Door het in kaart brengen en analyseren van abstracte geometrische tekens achtergelaten door mensen van de Ice Age in Europa, verbindt von Petzinger de stippen letterlijk om betekenis te geven aan wat bijna iedereen in haar vakgebied had over het hoofd gezien.

Het werk van Von Petzinger is opmerkelijk, maar wat misschien opmerkelijker is, is dat ze in essentie alleen is in haar vakgebied. Totdat ze aankwam, waren geometrische ijstijdmarkeringen een weeswezen. Dat wil niet zeggen dat we deze oude tekens niet kenden en ook niet interesseerden: archeologen hebben ze altijd vaag interessant gevonden, maar vaak afgedaan als doodles. Geometrische tekens zijn, het fundamentele denken al lang, minder belangrijk dan figuratieve tekens - dieren, zonnen, enz. Von Petzinger vindt het een beetje ingewikkelder dan dat.

Ze voltooide de eerste Europa-brede vergelijking van geometrische tekens en identificeerde 32 die telkens opnieuw opduiken, in ruimte en tijd. Hoewel sommigen in de loop van de jaren misschien meer dan één betekenis hebben aangenomen, zou hun consistentie kunnen wijzen op een communicatiesysteem. Ze heeft nu 's werelds grootste database met geometrische tekens uit het tijdperk van de ijstijd gecreëerd. omgekeerde sprak met haar over haar werk en wat zij denkt dat het zou kunnen betekenen.

Mensen dachten ooit dat kunst pas verscheen nadat mensen voet aan wal zetten in Europa, maar nu zien we bewijs dat het dateert van vóór we Afrika verlieten. Toen je aan dit project begon, geloofde je dat grafische kunst opdook in Afrika lang voordat veel van je collega's dachten dat dit zo was. Ben je mensen aan het winnen?

Het is echt aan het veranderen en het was geweldig. Ik zie veel meer mensen zeggen: 'Hé, misschien heeft dit een eerdere start.' Het opent dit hele nieuwe hoofdstuk, het is een heel nieuw avontuur op zich.

Als het uit Afrika komt, is er zoveel werk aan het wachten om daar te worden gedaan. Er is nu nieuwe datatechnologie die dit kan openen, er zijn nieuwe methoden en we krijgen nieuw inzicht in waar te kijken.

IJstijd mensen waren echt moderne mensen. Het is dus niet zo dat ze niet het cognitieve vermogen hadden om een ​​schrijfsysteem te ontwikkelen - ze hebben er gewoon nooit een nodig. Deze tekens zijn niet complex genoeg om te worden geschreven, maar kunnen ze woordenschat worden genoemd?

Ja, dat is echt de sleutel tot het begrijpen van mensen uit de ijstijd: zij waren wij. En vocabulaire is waarschijnlijk iets meer geassocieerd met schrijven, maar we kunnen deze grafische communicatie zeker wel noemen. We kunnen dit terugschrijven, schrijven zou zonder dit niet kunnen bestaan.

We zien schrijven als de top van dit toppunt, maar er zijn ook veel andere, meer moderne samenlevingen die geen schrijven hebben ontwikkeld. Maar iedereen in de wereld heeft grafische communicatie wanneer ze complexe hiërarchische samenlevingen hebben, je hebt het nodig voor religieuze regels, voor belastingheffing.

Schrijven is dus niet noodzakelijk het einde van alles waar iedereen naar streeft. Het hangt allemaal af van de levensstijlkeuzes van mensen. Een gemeenschap van 50 had waarschijnlijk andere prioriteiten dan mensen opzij te zetten om fulltime Schriftgeleerden te zijn - waarvoor moesten ze echt schrijven? We noemen mensen holbewoners als we ze primitief willen noemen, maar je moet echt nog een heel stuk verder teruggaan voordat ze ons verkoos.

Sommige van deze 32 geometrische tekens kunnen zelfs figuratieve tekens blijken te zijn - zoals meanderende lijnen die twee rivieren zouden kunnen zijn die samenkomen, of wat pijlen en andere soorten wapens zouden kunnen zijn. Is het mogelijk dat we ooit voldoende context hebben om zeker over sommigen van hen te kunnen vertellen?

Kunnen we 100 procent zeker zijn? Waarschijnlijk niet. Kunnen we er zeker van zijn? Ik denk dat er manieren zijn om het te doen. Met de wapens kunnen we niet altijd zeker zijn dat iets op een pijl lijkt, maar wanneer het uit de kant van een paard steekt? Kom op mensen. Ik denk dat we terug moeten gaan om een ​​kijkje te nemen. We weten dat ze pijlen hadden; we weten dat ze speren hadden. Het hoeft niet allemaal abstract en fuzzy te zijn.

Met hemellichamen is het interessant om na te denken over wat we zouden kunnen doen met computerprogramma's en patroonherkenningssoftware. Ik weet niet of het haalbaar is, maar ik zou erg geïnteresseerd zijn om naar de archeo-astronomie te kijken en de patronen van stippen aan te passen aan de sterrenbeelden die we konden extrapoleren bestond op dat moment. Ik bedoel, hebben ze nooit opgekeken? Elke andere cultuur in de wereld gebruikte de sterren voor het dagelijks leven, om de seizoenen bij te houden … en zonder lichtvervuiling hadden ze alles kunnen zien. Ik denk echt dat er een figuratieve beeldtaal in die categorie schuilgaat, er is geen sprake van.

De landschapseigenschappen zijn enorm. Dingen uit de fysieke wereld - bergen, rivieren. Missen we een enorme deelverzameling hiervan? Dingen die verdacht veel lijken op planten en bomen worden vaak geclassificeerd als penniforms, maar ik bedoel, deze mensen waren jagers-verzamelaars - waar is de bijeenkomst? Planten waren ook belangrijk voor hen. Het is een raar iets om helemaal te missen. Een deel ervan zal waarschijnlijk voor altijd een raadsel blijven, maar dat is het leuke gedeelte. Hoewel je wel voorzichtig moet zijn met het vinden van wat je zoekt.

Niemand heeft ooit bestudeerd of sommige van de rode stipmarkeringen eigenlijk gewoon als broodkruimels fungeerden om mensen te helpen hun weg terug uit de grotten te vinden - is dat het volgende? Of zijn er zoveel projecten voor deze nieuwe gegevens dat het moeilijk is om te kiezen?

Oh, zeker. Er is een echt ingewikkelde grot met meerdere niveaus in Baskenland en er zitten kleine rode stipjes in, en het lijkt alleen logisch, toch? We willen weten hoe we eruit kunnen komen, misschien ook. Maar oh mijn god, er zijn zoveel projecten. Ik pak de academische kant nu in, maar aan het einde daarvan heb ik alles opengesteld. Ik wil dat mensen kunnen voortbouwen op wat ik heb gedaan. Ik wil dat mensen deze gegevens kunnen gebruiken en wie weet welke projecten ze kunnen bedenken? De toekomst is in samenwerking en het aanmoedigen van mensen. Dit is een heel rijk gebied, een rijk gebied, in een tijd waarin de meeste velden erg vol zijn, weet je? En die van ons is het gewoon niet. Ik werk op een voornaam bij bijna al mijn collega's, want dat is hoe klein een groep we zijn. De database komt waarschijnlijk in 2017 online. Er zijn nog steeds lege plekken op de kaart en ik denk niet dat ze leeg zijn omdat er niets is.

Dit interview is bewerkt voor beknoptheid en duidelijkheid.