'Game of Thrones' is te groot om te falen, geeft niet om jou

Lena Headey is goed in acteren. In 2006 stal ze een scène in het homo-erotische magische Mike voorloper 300. In 2012 maakte ze de remake van Judge Dredd bijna te bekijken. Gisteravond kleedde ze zich naakt en werd kwetsbaar voor een enorme menigte terwijl ze door meer gezichtsuitdrukkingen fietsten dan Jim Carrey tijdens een Iers kielzog. Er lagen lagen van woede, verdriet, nederlaag en uitdagendheid opgestapeld op haar licht gebogen voorhoofd. Het was prachtig en kinky en gedurfd op een manier die precies leek berekend om niemand eraan te herinneren dat HBO eigendom is van Time Warner, de Rizzoli & Isles mensen.

Hoe doen David Benioff en Dan Weiss het knappe GoT showrunners gemaakt van Vanity Fair Hollywood-kwestie papier-maché, ga ermee weg? Hoe laten ze de doden zien, de scènes van verkrachting, de racistische voorstellingen van mediterrane volkeren, de pedofilie, de slavernij-pedofilie en de slavernij-pedofilie gevolgd door het gutsen van het oog, dan de belangrijkste verhaallijnen negeren over psychische kinderen gedurende het hele seizoen en niet worden geannuleerd? Eenvoudig antwoord: Game of Thrones is te groot om te falen. Dat is goed nieuws voor mensen die van chaos houden, goed nieuws voor informele fans, slecht nieuws voor Westerosi-historici, angstaanjagend nieuws voor de sterren van de show, en echt verdomd rad nieuws voor het schrijfpersoneel van de show.

Deze shit gaat niet meer over het grote publiek.

Het belangrijkste om te weten over te groot om te falen is dat het instellingen en de mensen die ze leiden in staat stelt om hun kernmissie na te streven. In de financiële wereld betekent dit dat bedrijven als AIG onverantwoordelijke risicovolle strategieën kunnen nastreven, terwijl ze hun leidinggevenden verrijken en eventuele verliezen doorgeven aan het Troubled Asset Relief Program. In de wereld van de popcultuur betekent dit dat creatievelingen vrijwel alles kunnen doen wat ze willen, in de veronderstelling dat de hardcore fans de hatewatch ongeacht gaan en de bandwagoneers zullen de franchise in stand houden. Niemand bezit een meerderheidsbelang zodat de execs kunnen feesten.

Dickens was misschien de eerste producent van een te grote cultuur om te falen, het schrijven van meanderende romans, seriematig in tijdschriften op zakformaat, terwijl hij spartelde op vesten. Maar het eerste moderne voorbeeld zou de Rocky-franchise moeten zijn, die tussen 1976 en 1990 vijf succesvolle films opleverde. Die films waren - voor degenen die niet het plezier hadden - over een Philadelphia-bokser die praat alsof hij een beroerte heeft gehad en is gespeeld door een man met heel verwijde pupillen. Het algemene thema is dat het hebben van een goed hart ertoe doet, wat betekent dat het publiek in principe wordt gevraagd om willekeurig te rooien voor een of andere jamoke.

Dit was baanbrekend in cinema verite in 1976, maar tegen die tijd Rocky IV rolt rond, onze held vecht tegen de Ivan Drago van de USSR, die 6 foot-5 is een steroïde geïnjecteerde superschurk die traint in een ruimtetijdsfaciliteit terwijl Rocky hout hakt om in vorm te blijven. De film over hun gevecht was hot garbage, maar het leverde dat op Rotsachtig franchise stank. Het kostte $ 28 miljoen om wereldwijd meer dan $ 300 miljoen te verdienen en te bruteren, ondanks dat het op zowel eerste als tweede gezicht belachelijk was. Wat het ook was, Rocky IV was de filmverspreide auteur die Sylvester Stallone wilde maken.

En hier is de verenigde theorie van waarom dat gebeurde en waarom het werkte: Iedereen begreep wat een Rotsachtig film was en accepteerde het.

Zodra je dat soort universeel begrip en acceptatie hebt - als je eenmaal waterkoeler alomtegenwoordig en rijp bent SNL spot - het is eigenlijk best moeilijk om te neuken (tegenvoorbeeld: Een goede dag om hard te sterven). Dit is waarom Harry Potter moet de laatste aflevering splitsen in twee films, waarom de Schemering mensen werden niet verscheurd voor die rare baby-bullshit, waarom Jurassic World heeft gewoon al het geld gemaakt en waarom Fast and Furious 7 zou kunnen bestaan ​​uit niets anders dan Vin Diesel die auto's uit vliegtuigen drijft en over familie vertelt, zelfs nadat Paul Walker bij een crash was overleden. Game of Thrones is aantoonbaar een meer gecompliceerde eigenschap dan die voorbeelden, maar het gedraagt ​​zich op dezelfde manier, irriteert de fans, houdt toevallige toeschouwers gewoon blij genoeg, en haalt het grote publiek weg.

Kijk je soms omdat je denkt dat Kit Harrington schattig is? Lolz. Fuck je. Zoek een nieuwe show.

Het goede ding over GoT buiten het bereik van reden of verantwoordelijkheid liggen is dat George R.R. Martin, Dan Weiss en David Benioff allemaal gek zijn. Ze zullen uiteindelijk een paar bizarre, onvoorspelbare dingen doen (boeken, welke boeken?), Wat precies het soort dingen is dat je op een zondagavond wilt. Weiss en Benioff zijn nu op dezelfde manier vrij als de manier waarop Martin vrij is. Het zijn de goden van Westeros en als ze het gevoel hebben dat Tyrion bijvoorbeeld een seizoen lang leren van een boog doorbrengt om te dansen, is dat precies wat ze gaan doen. Zolang het eruit ziet GoT en klinkt als GoT en geuren net zoals GoT, hun ezels zijn bedekt.

Dus, ja, ze gaan in feite alle sympathieke personages vermoorden en lichtmeisjes in brand steken en Ramsay Bolton koning maken of wat shit. En dat is ok omdat er geen gevolgen zijn. Nu krijgen we de show te zien die deze klootzakken echt willen maken.