De grote politieke toespraken van de toekomst zullen worden geschreven door robots

Toen Marco Rubio tijdens de New Hampshire Republican Primary-discussie vier keer vrijwel dezelfde lijn brak en vier keer spoot, werd hij het mikpunt van veel robotgrappen. De clips gingen viraal en de schade aan de campagne van de senator van Florida was groot, omdat hij slechts een vijfde plaatsfinish wist te behalen in de voorverkiezing van New Hampshire. De klop op Rubio was dat hij leek voorgeprogrammeerd, maar misschien is hij gewoon zijn tijd vooruit.

De waarheid is dat we slechts enkele jaren verwijderd zijn van kunstmatige intelligentie, die de bron van politieke retoriek wordt. Kandidaten zijn nog geen speeches met een robot aan het reciteren, maar dat is misschien niet het slechtste idee. Toen Chris Christie wees op de "robotische" uitvoering van Rubio, wees hij eigenlijk op een zeer menselijk falen.

Niemand weet dit beter dan Valentin Kassarnig, een afgestudeerde student aan de Universiteit van Massachusetts, Amherst. Kassarnig heeft een A.I. ontwikkeld. programma dat in staat is om politieke toespraken te schrijven. En laten we duidelijk zijn, de toespraken zijn goed. Als iemand debuteerde op de boomstronk, zou het publiek het niet merken.

Om een ​​geautomatiseerde William Safire te creëren, gaf Kassarnig zijn algoritme een database van 4.000 politieke toespraken die hij in de loop van 2005 op de congresvloer had gegeven. Zijn programma werd verwerkt door 50.000 zinnen - met name elke frase van zes of meer woorden bijhoudt en vaak kwamen die zinnen voor in toespraken.

"Op basis van die informatie", zegt hij, "heb ik een probabilistisch model gemaakt waarmee ik voor elke vijfwoordige zin de kans krijg om een ​​bepaald woord na die zin te zien." In de praktijk betekent dit dat wanneer het algoritme de woord van vijf woorden "in de Verenigde Staten van Amerika" weet dat het volgende woord waarschijnlijk "Amerika" is, en niet "Eenhoorns". Kassarnig heeft de taal verder geparseerd door te zoeken naar wat hij "Hot Topics" noemt, zinnen van drie woorden met een specifiek deel-van-spraakpatroon.

Die "hete" onderwerpen zijn natuurlijk vrij eenvoudig te voorspellen. Republikeinen zijn meer geneigd om te gaan over religieuze vrijheid, wapenrechten en de strijdkrachten. Democraten zullen meer tijd besteden aan het bespreken van armoede, milieukwesties en inkomensongelijkheid. Het algoritme maakt het niet uit, maar het kan zinnen samenstellen op basis van deze patronen - het samenvoegen van grammaticale rollen (zelfstandige naamwoorden, werkwoorden, bijvoegelijke naamwoorden, enz.) Samen in een samenhangende volgorde.

Hier is een voorbeeld van robotachtige "Democratische" spraak die compleet is met subtiel krachtige beschuldigingen van hypocrisie:

"De heer heeft volkomen gelijk. Het verbazingwekkende aan mij toen ik het laatste uur naar de republikeinen luisterde, was toen ze probeerden de analogie met hun huishoudens te maken en over hun kinderen te praten. En een van de belangrijkste gebroken beloften is op het gebied van het toegankelijk maken van hogeronderwijskansen voor studenten uit minderheden en met een laag inkomen. Ik ben zo trots op het feit dat elk Irakees schoolkind op de openingsdag van school een boekentas met het zegel van de VS, potloden, kussens, allerlei dingen, gratis had ontvangen. Ik was net terug uit Irak en ze waren er al geweest op de eerste dag van dit nieuwe congres, de Republikeinse meerderheid laat publiekelijk zien wat al langer duidelijk is, en dat is de arrogantie, de kleinzieligheid, de kortzichtige focus op hun het politieke leven in plaats van te beslissen hoe we ieder van ons geschikt zijn om te regeren. Hier is het ding."

Het is niet geweldig, maar je ziet wel de algemene discussies die zo vertrouwd zijn met een karakteristieke politieke rede. Hier is nog een foto:

"Jarenlang hebben eerlijke maar ongelukkige consumenten de mogelijkheid gehad om hun zaak te bepleiten om faillissementsbescherming te krijgen en hun redelijke en geldige schulden te laten vervallen. De manier waarop het systeem zou moeten werken, evalueert het faillissementsgerecht verschillende factoren, waaronder inkomen, bezittingen en schulden, om te bepalen welke schulden kunnen worden betaald en hoe consumenten weer op hun benen kunnen komen. Kom op voor groei en kansen. Passeer deze wetgeving."

Natuurlijk, het is een beetje leeg, maar daarin ligt de waarschijnlijkheid. Toch zijn er beperkingen. "Het kan alleen maar zinnen produceren die het al heeft gezien", zegt Kassarnig. "Dat betekent dat elke zin (reeks van zes woorden) al in een vorige toespraak verscheen. Het algoritme is dus niet in staat om 'nieuwe' inhoud te produceren."

Bovendien, wanneer een nieuwe spraak wordt gegenereerd, "geeft het algoritme in het begin niet om het onderwerp." Het programma zal echter een onderwerp naar voren duwen dat het mogelijk willekeurig in de eerste paar zinnen heeft geïntroduceerd en dat de centrale focus maakt - of op zijn minst niet rondspringen tussen verschillende thema's.

Is dit de toekomst van politieke toespraken? Niet precies, maar het is indicatief voor het potentiële gebruik van algoritmen als politieke hacks. Het is niet ondenkbaar dat toekomstige spraakschrijvers eenvoudig een paar duizend regels code kunnen maken die in enkele seconden een paar duizend woorden kunnen opstellen. Hadden de kiezers echt bezwaar tegen Rubio omdat ze dachten dat hij zich als een robot gedroeg? Nee. Ze protesteerden omdat ze dachten dat hij zich als een politicus gedroeg. Robots doen dat niet. Robots zijn beter dan dat.