Waar zouden aliens eerst aanvallen?

Het uitgangspunt voor het origineel Onafhankelijkheidsdag was vrij eenvoudig. Vreemdelingen in enorme laserdiscobics vallen de grootste steden op aarde aan en banen zich een weg naar kleinere steden terwijl ze proberen de mensheid te elimineren. Dit is een eenvoudig, gemakkelijk te begrijpen uitgangspunt voor een film, maar het is echt een fucking stomme strategie. Net als elk ander gevecht, zou de strijd om de aarde bepaald worden door het vermogen van de ene kant om de andere te verslaan. Waarom waren de buitenaardse wezens niet gericht op communicatieapparatuur of het elektriciteitsnet?

Dit was blijkbaar niet een groep van genieërs die op grote afstand reizen.

Slimme aliens - en buitenaardse wezens die in staat zijn om intelligent leven in een heel groot universum te lokaliseren, zijn waarschijnlijk behoorlijk slim - zouden zich niet op de mensheid in het algemeen richten. Ze zouden zich richten op infrastructuur. De beste gok om het einde van de mensheid teweeg te brengen, vernietigt de grote fysieke structuren en netwerken die nodig zijn om het voortbestaan ​​en de veiligheid van mensen te waarborgen en essentiële diensten te leveren. De perfecte doelen zouden afgelegen, kwetsbaar en van vitaal belang zijn. Helaas voor ons mensen, zouden ze ook ontelbaar zijn.

Dit is wat slimme buitenaardse wezens eigenlijk zouden aanvallen in Amerika.

Palo Verde Nuclear Generating Station, Arizona

Deze energiecentrale ligt ongeveer 45 mijl ten westen van Phoenix, Arizona, dicht bij de stad Tonopah (bevolking van iets minder dan 3.000). Het is de grootste energiecentrale in de Verenigde Staten, die in staat is tot een gemiddelde elektriciteitsproductie van meer dan 29.000 gigawatt per uur. De 4000 hectare grote faciliteit produceert 35 procent van de elektrische stroom die een groot deel van Arizona (hey Phoenix!) En Los Angeles en San Diego (evenals andere gemeenschappen in Zuid-Californië) aandrijft. Kortom, veel mensen vertrouwen op deze energiecentrale om hun huizen en bedrijven van stroom te voorzien. Een buitenaardse kracht kan echter vrij gemakkelijk een waarschuwing lanceren en offline halen zonder al te veel problemen. Het is tenslotte in het midden van de uitgestrekte woestijn.

En, om te beginnen, een nucleaire meltdown zou een behoorlijk gnarly bijwerking zijn, vooral als de wind erin slaagde de nucleaire fall-out naar bevolkingscentra te blazen.

Satellieten in geosynchrone baan

In dit geval zou het eigenlijk verstandiger zijn om helemaal niet naar de oppervlakte te komen, maar om te schieten op de belangrijkste communicatiesatellieten. In GEO zal een satelliet permanent op hetzelfde punt in de lucht verschijnen - tenminste voor waarnemers op de grond - wat betekent dat het mogelijk zou zijn om wat hardware met een laserpistool te verwijderen. Het ding dat objecten GEO kwetsbaar maakt, is ook het ding dat hen laat werken: pseudo-statische positionering is optimaal voor instrumenten voor commotions, omdat een antenne op de grond niet hoeft te bewegen om communicatie te behouden. De meeste van onze apparatuur voor kritische communicatie is aan deze satellieten gekoppeld.

Mensen hebben momenteel geen manier om satellieten in GEO echt te beschermen. Dus als ik een buitenaards wezen ben dat op het elimineren van onze soort is gericht, zou ik GEO een mooie plek maken voor orbitale doelpraktijken.

De watervoorziening van Houston

Water is leven. En ervoor te zorgen dat onze grote stedelijke gebieden voldoende water hebben om te drinken en te gebruiken voor andere dagelijkse activiteiten is van vitaal belang voor onze samenleving. Verschillende gemeenschappen hebben verschillende bronnen om water te krijgen, maar sommige zijn kwetsbaarder dan andere. In de vierde grootste stad van de Verenigde Staten, Houston, halen bewoners hun water uit een mix van ondergrondse bronnen en oppervlakte.

Helaas stort die waterinfrastructuur snel in. Basisstructuren zoals leidingen en leidingen kunnen op natuurlijke wijze breken. Het enige wat een buitenaardse kracht zou moeten doen is een beetje meer druk uitoefenen op de bestaande technologie en het hele ding uit elkaar zien vallen. Voordat je het weet, worstelen meer dan twee miljoen mensen om vers water te vinden in een van de heetste en droogste staten van de natie.

Interstate 5 door de Central Valley, Californië

Central Valley-boerderijen in Californië laten veel voedsel groeien. En ik bedoel, veel van voedsel. De staat is verantwoordelijk voor 99 procent van de artisjokken, 99 procent van de walnoten, 97 procent van de kiwi's, 97 procent van de pruimen, 95 procent van de selderij, 95 procent van de knoflook, enzovoort. En het grootste deel van deze landbouwgrond bevindt zich uiteraard in een dunbevolkt deel van de staat.

Als buitenaardse wezens niet alleen voedselopbrengsten voor Californië willen decimeren, maar voor de rest van het land, zouden ze niet verder moeten zoeken dan de Centrale Vallei en beginnen met het aanvallen en verzengen van de gewassen in deze regio. De effecten zouden de voedselproductie van de Verenigde Staten verwoesten en ons naar alle waarschijnlijkheid dwingen om gebruik te maken van andere middelen om de bevolking goed gevoed te houden.

Schepen in de Straat van Florida

Vervoer door de volle zee is nog steeds de meest kosteneffectieve manier om goederen tussen plaatsen heen en weer te verzenden. De Straat van Florida is nog steeds een van deze belangrijkste locaties waardoor schepen vanuit de Atlantische Oceaan de Golf van Mexico kunnen binnenvaren en toegang hebben tot de Caribische en Midden- en Zuid-Amerikaanse landen.

Zoals je je kunt voorstellen, er is veel olie die door dit transportknooppunt beweegt. Hoewel de Straat van Florida geen geïsoleerde plaats is, is hij zeker ver genoeg en breed genoeg dat een groep buitenaardse wezens gewoon een gestage stroom van aanvallen zou moeten creëren om het transport van vitale hulpbronnen aanzienlijk te beïnvloeden.

Het Mississippi River Levee-systeem

Mensen zijn niet de beste in het kiezen van veilige plaatsen om communities te bouwen. Kustlijnen zijn een geweldig voorbeeld. Vroeger was het essentieel om naast een waterweg te zijn, ongeacht de nadelen van overstromingen en stormen. Tegenwoordig, met verhoogde waterstanden en vaker voorkomende supercelstormen, is naast de kust een verplichting - toch blijven we rondhangen en dingen gewoon met dijken en dijken inschepen, in de veronderstelling dat ze eeuwig zullen duren.

Een slimme buitenaardse kracht zou dit weten. Neem gewoon het 3500 kilometer lange dijkkensysteem rond de rivier de Mississippi dat 4 miljoen mensen beschermt tegen verwoesting via overstromingen. Als een vijandige invasie grote schade aanrichtte, hoefde het alleen maar de dijken op belangrijke plekken te raken tijdens een zware storm en te kijken hoe de wateren de rest doen.