ABC doet de Muppets geen enkele gunst, maar ze zijn nog steeds van belang

anders Saturday Night Live, een show gemaakt door hoge mensen voor nuchtere mensen, De Muppet Show was een show gemaakt door nuchtere mensen voor de ernstig gestoorden. Dit is noch reductief noch beledigend. Het jaar nadat The Muppets samen met Belushi debuteerden tijdens het eerste seizoen van Lorne Michael's sketch comedy clusterfuck, verhuisden ze naar Engeland om hun eigen show te headlinken, wat niet toevallig was om een ​​show op te zetten die veel leek op Saturday Night Live.

Waar SNL gebruikte geruchten over drugsgebruik en chaos achter de schermen om zichzelf te helpen merken bij jonge, vermoedelijk besnorde boomers geobsedeerd door authenticiteit, TMS zet nep-achter-de-schermen chaos in het hart van een show over gestreste stukjes vilt. SNL was opwindend omdat het echt voelde. TMS was opwindend omdat het echt voelde.

ABC's De Muppets bevordert dat gevoel niet.

In de afgelopen veertig jaar heeft Muppets Toyotas, Polaroids en ijsthee verkocht en talloze comebacks gehad. Het zijn archetypische soorten handelsthema's, nooit klaar om de schijnwerpers te verlaten. Maar in tegenstelling tot de talloze andere boomer-entertainers en denkers en schrijvers en experts die hebben geweigerd het podium te verlaten, lijken de Muppets nog steeds verankerd in de jaren zeventig in een goede manier. De Muppets zijn boemeru-figuren, maar ze zijn geen leverancier van identiteitspolitiek of sociale stagnatie. Ze willen niet dat we vragen stellen of autoriteit accepteren, omdat hun motivaties eenvoudiger zijn dan dat: Kermit wil dat dingen worden georganiseerd; Piggy wil liefde; Gonzo wil lachen; Animal wil dingen met stokken raken.

De Muppets zijn als honden, diep emotioneel en dom op een herkenbare manier. Ze modelleren het extreem gave idee om mensen te accepteren zoals ze zijn die uit de hippiebeweging kwamen zonder de rommelige politiek van die beweging te modelleren.

Rowlf the Dog, die heel erg doggy is, is waarschijnlijk de Muppet die het best illustreert waarom deze vrolijke groep buitenbeentjes zo goed is verouderd. Wanneer de eerste aflevering van De Muppet Show uitgezonden, Rowlf was al meer dan een decennium oud. Hij debuteerde in Purina hondenvoer commercials in de vroege jaren zestig en bracht enige tijd door op Sesamstraat. Toen de show voor volwassenen begon, was hij overal bij, maar altijd in een beetje een rol. Rowlf is beroemd (nou ja, beroemd genoeg om een ​​album uit te brengen), maar hij is eigenlijk gewoon een pianist. De reden waarom Rowlf herkenbaar is, is dat hij herkenbaar is. Natuurlijk, hij is een marionet, maar hij is ook elke kleine entertainer die je ooit hebt ontmoet. Hij is gewoon blij dat hij een stabiel optreden heeft. Het gekste van Rowlf is hoe onzinnig zijn personage is.

Maar als de Muppets herkenbaar zijn als archetypen, waarom bezetten ze dan zo'n unieke plaats in onze populaire cultuur?

Omdat er veel van zijn. Ja, de acceptatie van het Muppets-model, maar ze modelleren ook de menselijke psyche. De Muppet Show was een prototype Binnenstebuiten, een meditatie op de onderdelen waaruit een psychologisch geheel bestaat. Hun kenmerken overlappen elkaar niet omdat ze als individu moeten stollen. De Muppets worden het vaakst aangeduid en beschouwd als een collectief omdat hun som gelijk is aan aanzienlijk meer dan hun delen. Hun som is een Everyman-hoofdrolspeler, een soort van crowdsourced technicolor Tom Hanks.

Dit geldt nog steeds voor de huidige iteratie van De Muppets, wat een beetje als iets lijkt dat zeven jaar geleden werd gefilmd en in de maling werd genomen om vervolgens te worden afgestoft door nieuw messing netwerk. De Muppets willen nog steeds een show opvoeren en dat is zoals het zou moeten zijn, maar de wens van de show om Kermit en Fozzie en Miss Piggy tot goed afgeronde individuen te maken, staat haaks op de Muppet-iness van het ding. Gonzo is mogelijk op zoek naar een sterrenbeurt, maar het is dwaas om hem een ​​te geven.

De nieuwe show brengt de bemanning dichter bij zijn SNL wortels en dat is een belangrijk onderdeel van waarom het zo moe voelt. De Muppets voelen zich een beetje te oud voor deze shit. Ze zouden moeten toekijken NCIS, niet proberen te schitteren in een tv-programma. Het is onwaardig voor deze geatomiseerde hippie, dit collectieve wezen, om relevant te blijven najagen. De Muppets zijn nog steeds van belang op dezelfde manier dat boomers er nog steeds toe doen. Ze zijn belangrijk, maar ze horen niet meer centraal in de dingen. Ze kunnen misschien een beetje kalmeren en wat tijd doorbrengen met leren om comfortabeler met elkaar te leven. Ze kunnen iemand anders voor de verandering op een show laten zetten.