Microdosering: DMT verminderde angst en angst bij ratten maar had ook nadelen

Mensen die experimenteren met microdosering beweren dat het iemand kan helpen om creatiever te denken, minder angstig te zijn en de focus te verscherpen. Maar ondanks veel anekdotisch bewijs en de beweringen van Silicon Valley dat deze positieve effecten echt zijn, kunnen wetenschappers nog steeds niet definitief zeggen dat microdosering - het consequent innemen van lage doses psychedelische drugs - feitelijk werkt. Om ons dichter bij een duidelijk antwoord te brengen, is een nieuwe studie die aantoont dat microdosering inderdaad gunstige effecten kan hebben - maar niet zonder potentiële nadelen.

Deze ACS Chemical Neuroscience studie, maandag gepubliceerd, is een van de eerste om te testen hoe psychedelische microdosering het gedrag van dieren beïnvloedt. De wetenschappers, geleid door de Universiteit van Californië, Davis assistent-professor David Olson, Ph.D., microdosed mannelijke en vrouwelijke ratten met N, N-dimethyltryptamine, de chemische stof beter bekend als DMT en de belangrijkste psychoactieve component in de hallucinogene brouwsel ayahuasca. Eerdere studies stelden vast dat DMT knaagdieren treft net als mensen, met gevolgen voor humeur, cognitieve functie en angst.

Olson vertelt omgekeerde dat zijn team DMT gebruikte omdat ze wilden experimenteren met een medicijn dat "het meest geschikt zou zijn voor een breed scala aan psychedelische verbindingen." Wat hij bedoelt is dat, wanneer de populaire psychedelica LSD of psilocybine worden afgebroken in hun psychedelische elementen op moleculair niveau, je bent vrijwel overgelaten aan DMT. Vanwege deze gedeelde farmacologie kunnen we stellen dat tests op DMT kunnen worden vertaald naar andere psychedelische geneesmiddelen.

Twee maanden microdosering

Wetenschappers wisten al dat DMT ratten beïnvloedde, maar ze wisten niet hoe microdose DMT zou ervoor zorgen dat ze zich gedragen. En aangezien er geen algemeen aanvaarde definitie is van wat een "microdose" is, gaven de wetenschappers ze het rat-equivalent van wat mensen gewoonlijk gebruiken: een tiende van een hallucinogene dosis. Bovendien, aangezien jongvolwassenen het meest waarschijnlijk lijken op microdose, gebruikten ze ook ratten van dezelfde leeftijd.

Gedurende twee maanden werden de jonge ratten om de drie dagen gemicrodosed en begonnen de onderzoekers de gedragstesten twee weken in. Belangrijk is dat de gedragstesten plaatsvonden op de dagen dat de ratten geen medicijnen kregen - het idee was dat eventuele gedragsveranderingen dan zouden plaatsvinden zijn echt veroorzaakt door aanpassingen in de hersenen.

De gedragstesten zijn ontworpen om te meten hoe de ratten reageerden op angst- en angstwekkende situaties en om te onderzoeken hoe microdosering hun gezelligheid en aspecten van cognitieve functie beïnvloedde. Het leek de aspecten van het geheugen van de muis of hun vermogen om te socialiseren niet te veranderen, maar twee van de tests lieten zien hoe het drugregime hun reactie op angst en angst veranderde.

Microdosering veranderde angst en angstgedrag

In een gemeenschappelijk experiment, de "gedwongen zwemtest", worden ratten in een grote bak met water gezet en wetenschappers kijken dan of ze zullen vechten om te overleven. Van ratten die angstig en bang zijn wordt verwacht dat ze minder snel zwemmen en gewoon "opgeven" door te zweven.

Eerdere studies hebben aangetoond dat het geven van antidepressiva aan antidepressiva ertoe kan leiden dat ze gedurende langere tijd zwemmen voordat ze drijvend worden. In deze studie induceerde DMT-microdosering hetzelfde effect: de ratten bleven langer mobiel, wat suggereert dat microdosering een meer inspannend antwoord op een gedragsprobleem vormde.

Microdosing leek de ratten ook te helpen bij het overwinnen van aspecten van de "angstrespons" in een test die werd gebruikt om te onderzoeken hoe mensen met angst en PTSS reageren op een trigger. De "test voor het uitsterven van angsten", legt Olson uit, "heeft betrekking op een zeer goed begrepen neurocircuit dat van knaagdieren voor de mens is bewaard." In het eerste deel van de proef horen ratten een toon en ontvangen dan een milde voetschok. Later horen ratten de toon maar krijgen geen schok, de hoop is dat ze uiteindelijk leren dat de toon veilig is en daarmee hun angst uitdoven.

Mensen met PTSS hebben een verminderd vermogen om een ​​nieuw geheugen te coderen dat bevestigt dat de toon "veilig" is. Maar ratten die microdosis hadden waren in staat om het angstgeheugen sneller te doven dan ze normaal konden zonder de medicijncomponenten, wat suggereert dat microdosing DMT voordelig zou kunnen zijn als een behandeling voor PTSS. Olson en zijn collega's geloven dat het mogelijk is dat het microdoseringsregime gunstig was omdat "de verbindingen neurale plasticiteit kunnen bevorderen in belangrijke circuits die verband houden met angst en depressie."

DMT nadelen

In kleine studies over mensen lijken deelnemers in staat om meer creatief problemen op te lossen na het microdoseren en lijken ze ruimdenkend te zijn. Maar ondanks de beweringen van mensen, bleken de ratten in deze studie geen verbeteringen in sociability of cognitieve functie na microdosering te ervaren.

De auteurs schrijven dat "psychedelische microdosering symptomen van stemming en angststoornissen kan verlichten", maar ze waarschuwen dat we de resultaten met voorzichtig optimisme moeten benaderen. Ze ontdekten enkele nadelige reacties: de mannelijke ratten die met DMT werden behandeld kregen een "aanzienlijk hoeveelheid lichaamsgewicht" en de vrouwelijke ratten ondervonden neuronale atrofie (een afbraak van neuronen) waarvan Olson opmerkt dat het "een beetje zorgwekkend" is. weet waarom het gebeurde, maar ze zeggen dat het de moeite waard is om te onderzoeken.

"We weten niet echt hoe deze medicijnen of dit doseringsregime een zich ontwikkelend of verouderend brein zouden kunnen beïnvloeden, en er zijn aanwijzingen dat het daadwerkelijk schade kan aanrichten," legt Olson uit. "Ik denk dat de meest urgente kwestie om nu te antwoorden het probleem van veiligheid is. Het is heel goed mogelijk dat, hoewel microdosering gunstige effecten voor gezonde volwassenen zou kunnen hebben, dit bij andere populaties ernstige bijwerkingen zou kunnen hebben."

Olson vindt het ideaal als onderzoekers in het veld zich blijven ontwikkelen niet-hallucinogene analogen van psychedelische verbindingen die nog steeds dezelfde gunstige therapeutische effecten produceren. Op die manier hoeven wetenschappers zich geen zorgen te maken over het misbruikpotentieel. Psychedelic drugs zonder het hallucinogene effect zouden dat potentieel voor wangedrag kunnen verminderen - en zouden kunnen leiden tot een toekomst waarin regelmatige microdosering als een preventieve maatregel voor traumatische triggers zou kunnen dienen.

Abstract:

Geneesmiddelen die in staat zijn de symptomen van depressie en angst te verminderen en tegelijkertijd de cognitieve functie en sociabiliteit te verbeteren zijn zeer wenselijk. Anekdotische rapporten hebben gesuggereerd dat serotonerge psychedelica die in lage doses worden toegediend op een chronisch, periodiek schema, de zogenaamde "microdosering", gunstige effecten kunnen hebben op stemming, angst, cognitie en sociale interactie. Hier testen we deze hypothese door mannelijke en vrouwelijke Sprague Dawley-ratten te onderwerpen aan gedragstesten na de chronische, intermitterende toediening van lage doses van het psychedelische N, N dimethyltryptamine (DMT). De gedrags- en cellulaire effecten van dit doseringsregime waren verschillend van die geïnduceerd na een enkele hoge dosis van het geneesmiddel. We ontdekten dat chronische, intermitterende, lage doses DMT een antidepressivum-achtig fenotype en verhoogd angst-extinctieleer produceerden zonder het werkgeheugen of de sociale interactie te beïnvloeden. Bovendien kregen mannelijke ratten die met DMT werden behandeld op dit schema een aanzienlijk hoeveelheid lichaamsgewicht tijdens de duur van het onderzoek. Al met al suggereren onze resultaten dat psychedelische microdosering symptomen van stemming en angststoornissen kan verlichten, hoewel de potentiële gevaren van deze praktijk verder onderzoek rechtvaardigen.