Waarom Croaky 'Vocal Fry' bij vrouwen expressief lijkt, maar niet zozeer bij mannen

Popmuziekliefhebbers zijn geen vreemden voor vocal fry, de raspachtige, kaketoon die iconisch door Britney Spears is ingezet in 'Baby One More Time' en de daaropvolgende jaren heeft gekopieerd. De techniek, zo vaak bekritiseerd als klinkende Kardashian-achtige in normale spraak, heeft genoten van een lange levensduur in de muziekwereld, en vocale onderzoekers aan de Universiteit van Texas in San Antonio denken dat ze weten waarom.

De wetenschappers presenteerden vandaag de bevindingen van een kleine studie op de 171e Meeting of the Acoustical Society of America, die de emotionele eigenschappen van muziek wilden onderzoeken. Ze melden dat vrouwelijke zangers die vocale frat gebruiken als meer expressief worden beoordeeld, maar het tegenovergestelde is waar voor mannen.

"Als je een opname van Britney Spears 'oh baby baby' - dat is fry", zegt John Nix, een universitair hoofddocent van stem en vocale pedagogiek aan de universiteit. "Het is een gewoonte dat we steeds meer horen in populaire stijlen."

De vocal fry dubbele standaard is niets nieuws: vrouwen die het gebruiken in hun normale spreekstem zijn bekritiseerd omdat ze incompetent en onbetrouwbaar klinken, terwijl mannelijke stemmen grotendeels zijn gespaard, hoewel het ook in mannen is gedocumenteerd (zelfs Ira Glass heeft toegegeven ernaar toe). Wat interessant is, is dat het schijnbaar gendereffect van de stem van de vocal fry in de muziek - dat het als expressiever bij vrouwen wordt beschouwd - uiteindelijk een positief argument lijkt te geven voor het gebruik ervan.

Het is dan ook logisch dat Ariana Grande de techniek zou gebruiken om aan het begin van elk couplet sensueel te kraken over "Let Me Love You," op dezelfde manier als Rihanna dat doet in "This Is What You Came For", Alessia Cara doet het "Hier", en Kesha doet dat in elk Kesha-liedje ooit.

"Je hoort geen klassieke operazangeres die zonder een microfoon moet zingen met een publiek van 4.000 personen met vocale fry," zegt Nix, "maar iemand die een microfoon naast hun mond heeft, gebruikt het wel."

De fysiologie van vocal fry werpt enig licht op waarom het als bijzonder expressief kan worden beschouwd. Als je het vertraagt, is vocal fry een uitbarsting van geluid onderbroken door momenten van stilte, korter dan de tijd die nodig is om een ​​oog te knipperen. Om deze toon te bereiken, moeten zangers hun stembanden slap en compact maken; Lucht die wordt doorgedrukt, beweegt langzamer, borrelt uit en vormt het karakteristieke lage ploffende geluid. De toon is zeker geen natuurlijke - hoewel veel mensen het zo vaak gebruiken dat het zo lijkt - dus het gebruik ervan vereist enige intentie van de zanger.

De onderzoekers gaven ook een verklaring voor waarom vocal fry zo'n prominent verschijnsel is in de pop: het produceert zo'n laag geluid dat het consequent versterkt moet worden. We meten ons vermogen om muziek te horen in termen van toonhoogte, die wordt gemeten in Hertz; ons normale luisterbereik strekt zich uit van 20 Hz tot 20.000 Hz. Vocal fry komt in onze oren aan het lage einde van het akoestische spectrum op 70 Hz, wat praktisch onmogelijk is om te horen zonder een microfoon. (Mariah Carey, de onderzoekers wijzen erop, registreert bij 3.135.96 Hz.)

Uiteindelijk zullen de redenen waarom we vocale braden zien als expressief bij vrouwen en niet bij mannen niet worden verklaard door fysiologie of in hertz; de manier waarop we reageren op de stemmen van onze favoriete popzangers komt altijd neer op wat we van hen verwachten.