Videogame Kookboek Auteur Holly Green over het geven van Gamers Cheatcodes voor de keuken

Holly Green heeft de afgelopen jaren verslag uitgebracht over videogames voor Gameranx en, omdat zij een mens is, voedsel eet. Haar dubbele passies - nou ja, haar passie en datgene dat ze biologisch verplicht is te doen, maar ervoor kiezen om het op een geïnformeerde manier te doen - ontmoeten elkaar in haar nieuwste project: Fry Scores: een onofficiële gids voor videogame Grub. Het boek is eigenlijk een gids om te eten als een volwassene tijdens het spelen van videogames als een volwassene. Als zodanig maakt het deel uit van de voortdurende inspanning om gesprekken over gamingcultuur opnieuw te contextualiseren in het dagelijks leven van professionele mensen en voor altijd te vergeten dat leven in de kelder van mijn moeder generalisatie. Groen, het is de moeite waard om op te merken, is niet in generalisaties. Ze vertelt over de bijzonderheden van haar leven met een bewonderenswaardige openheid en over koken met een bewonderenswaardige bruikbaarheid.

omgekeerde praatte met Green over haar OCD, Twitter-aanwezigheid, liefde voor Fallout en Alton Brown, foodie Batman.

Holly, je hebt jezelf opnieuw uitgevonden terwijl dit kookboek de spelsgoeroe vernietigt, en jij bent de enige persoon die ik kan bedenken om die ruimte te bezetten. Wat heeft je verteld over chef-kok zijn? Was dit een nieuwe fascinatie voor jou of ben je altijd een fijnproever geweest?

Nou, lang voordat ik als schrijver worstelde om de eindjes aan elkaar te knopen, worstelde ik om rond te komen in verschillende takken van de foodservice-industrie, eerst in het snijden van vlees en zeevruchten en later als assistent-bakker. Dat in combinatie met ongeveer een decennium aan ervaring in de restaurantwereld maakte dat ik me heel comfortabel voelde om de overstap te maken. Ik kookte al van jongs af aan voor mijn gezin en het is altijd al een passie en een hobby geweest, dus in combinatie met wat ik heb, was een basis kookboek voor beginners niet echt een uitdaging voor mijn vaardigheden.Ik overwoog zowel de chef als de chocolatier-programma's op South Seattle Community College, een van de besten in de natie, maar helaas met mijn rugklachten kan ik de lange uren die opstaan ​​in een warme keuken niet hacken. Het schrijven van een kookboek was een geweldige manier om te experimenteren en mijn favoriete recepten op mijn eigen tijd in een drukloze omgeving aan te scherpen. Het bleek dat reporter veel heeft geholpen, omdat ik al wist hoe ik mijn onderzoek moest doen.

Is de foodservicewereld in Seattle een coole scène?

Persoonlijk vind ik het geweldig. In het Belltown en Queen Anne-gebied waar ik woon, lijkt het een beetje op een gezin; veel van de servers en barmannen kennen elkaar van het werken op alle lokale plekken, en we letten op elkaar, passeren diensten, geven tips over plaatsen die op zoek zijn naar hulp, geven zelfs een beetje korting aan elkaar als we stoppen door voor een drankje na een ruige dienst. Het is best leuk, ik heb ongeveer vijf kleine staafjes die mijn eigen persoonlijke Cheers zijn. Het is leuk om die warme groet te krijgen als je de deur binnenkomt. Grote groep mensen - je moet hard zijn, maar je hebt een persoonlijkheid nodig om het te hacken, en als je eenmaal binnen bent, ben je er.

Wanneer ben je begonnen met het experimenteren met je eigen recepten? Wat was je inspiratie om die sprong te maken?

Nou, ik heb altijd al met recepten geëxperimenteerd, gewoon uit verveling en persoonlijke voorkeur, maar dat was het wel Fry Scores dat gaf me de kans om een ​​aantal van mijn favorieten uit de afgelopen jaren op te schrijven. Mijn recepten voor gebraden kip en mosselsoep zijn bijvoorbeeld schatten die ik het afgelopen decennium heb verbeterd. Ik ben oprecht trots dat mensen ze opeten en ervan gaan genieten. Ook Guy Fieri. Hij is gewoon een enorme inspiratie voor mij, als persoon en een kok, en een mode-icoon.

Ben je serieus bezig met Guy Fieri?

Ik ben nooit serieus bezig met Guy Fieri. Ik was meerdere malen geschokt toen ik interviews gaf voor Fry Scores, omdat ik zoveel mensen tegen het lijf liep die me interesseerden voor een oprechte liefde voor Guy Fieri. Ik was echt? Denk je dat meer dan 200 genadeloze grappen over zijn smaak in eten en kleding liefde is? Hebben je ouders je niet als kind laten zien?

Ja, maar ik weet niet van je ouders. Is het interview gewoon vijandig geworden?

Zie je? Zie je wat er gebeurt als ouders hun kinderen niet genoeg knuffelen? Ze veranderen in mij. Maak je kinderen niet voor mij. Knuffel je kinderen.

Of worden het gamesjournalisten?

Gamesjournalisten hebben geen ouders, omdat we allemaal zijn verstoten.

Mijn vader heeft me gewoon een sms gestuurd om te suggereren dat ik een video-bewerking moet maken die in de war is oppasser en De glans omdat dat op internet heel goed zou kunnen. Ik ben niet verstoten maar kijk hoe mijn vader langzaam ontdekt dat clickbait op de een of andere manier erger is.

Mijn moeder en mijn tante ontdekten tegelijkertijd minions memes en de knop "Delen" op Facebook. Wat is erger?

Punt gemaakt. Dus als Guy geen held is, naar wie kijk je dan in de culinaire wereld?

Ik ben serieus in Alton Brown. De Goed eten tijdperk Alton Brown niet het "leven lang genoeg om jezelf te zien worden de schurk" Alton Brown die aan is Moordende keuken nu. Wat is er goed aan Goed eten is dat het een wetenschappelijke basis heeft gegeven voor kookinstructie, waardoor het veel gemakkelijker is om de informatie die in elke aflevering wordt gepresenteerd, te internaliseren en te onthouden. Je krijgt een echte opleiding. Het is zeldzaam om dat tegenwoordig op tv te vinden. Ik ben ook dol op Anthony Bourdain, zowel vanwege zijn smaak in eten en drinken als omdat ik me met zijn droogte behoorlijk identificeer. Hij is ook lang en lange mensen zijn gewoon beter.

Je bent heel open geweest over je worstelingen met ocs. Helpt of hindert dat u in de keuken?

Ik denk dat mijn OCS helpt in de zin dat koken echt kan profiteren van de vooruitziende blik en planning die zich manifesteert met mijn ziekte. Een schoon gebied houden, handen en oppervlakken veel wassen, kruisbesmetting vermijden, ingrediënten in ramekins organiseren, enz. Ik kan niet voor iedereen praten met OCD maar voor mij maakt het me hypervigilant wat ook erg handig is om te koken, omdat het profiteert enorm van een constant toeziend oog. Een gebied dat het echter hindert, is dat ik mezelf te veel voorbereid en mezelf in een uitgeputte waanzin stuur en probeer te veel te doen voor mijn beperkte energie.

Je schrijft fulltime over games. Heeft u daarom besloten om een ​​op spellen gebaseerd kookboek te maken of is er een verband tussen videogames en koken waarvan u denkt dat het meer aandacht verdient?

Ik ben de hoofdredacteur bij Gameranx, wat betekent dat ik zowel de redactie van de site als de dagelijkse rapportage uitvoer, naast het beheren van onze schrijvers, het toewijzen van verhalen en het nemen van beslissingen over formattering en andere problemen die zich voordoen. Ik rapporteer sinds ongeveer 2010 over games. Tijdens mijn tijd op een van de vele sites waar ik voor heb gewerkt, schreef ik een artikel met als titel 'Tien videogames die me echt hongerig maken', wat een heleboel was leuk om samen te stellen. In het commentaargedeelte van het bericht ontstond het idee om een ​​community kookboek te maken. Vanaf daar is het idee ontstaan ​​om een ​​kookboek voor videogames te ontwikkelen. Ik verliet de site voordat het project werd aangekondigd of officieel werd gelanceerd, dus nam ik mijn baby mee op weg naar buiten. Van daaruit heb ik alle 25 recepten zelf geschreven en gefotografeerd.

Als een 30-jarige kerel die net begonnen is met koken (en momenteel twee met verband omwikkelde vingers heeft om het te bewijzen), vraag ik me af hoeveel van de huidige trend in videogames met crafting-systemen me heeft voorbereid om dit soort dingen te doen?

Meestal krijg je een aantal echt shitty ingrediënten en geen informatie over hoeveelheden of bereidingswijzen. Schrijfinstructies voor Apple Cabbage Stew from Skyrim was bijvoorbeeld moeilijk om die reden. Plus de helft van de tijd is het rommel, hey voeg wat terpentijn toe aan een fles frisdrank en ook wat antigif. Dat was eigenlijk een obstakel voor een paar recepten die ik wilde schrijven. Sommige fictieve items die ik kon benaderen op basis van screenshots, maar sommige dingen waren gewoon onmogelijk.

Jij bent de grootste Fallout fan die ik ooit heb gekend. Was je niet verrukt over de manier waarop koken de nieuwste versie uitbreidde?

Ehhhh. Ik ben meer enthousiast over wat modders ermee zullen doen. Gegeven hoe Bethesda nieuwe functies doorgeeft tussen Elder Scrolls en Fallout als een ziekte, ik verwachtte eerlijk gezegd meer gezien wat we zagen Skyrim. In plaats daarvan waren er eigenlijk minder recepten, met weinig voordelen voor de speler die het proces zelfs de moeite waard maakten. Ze zullen waarschijnlijk meer recepten toevoegen met elk van de DLC-hoofdstukken, maar ik denk dat het basisspel meer had moeten hebben om mee te beginnen. Als je ervoor zorgt dat ik Cram en Radscorpion Venom overal in het Gemenebest versleep, maak het dan tenminste de moeite waard. Een Vault Dweller kan niet overleven alleen op Mirelurk Cakes.

U schreef een kookgids voor Fallout 4 waarvan ik dacht dat het behoorlijk moordenaar was.

Ik ben graag enorm grondig. Na al die jaren schrijven op het internet, ben ik erachter gekomen hoe mensen informatie zoeken en indexeren, en gebruik ik dat om mensen te helpen vinden wat ze nodig hebben. Ik geniet ervan. Ik heb vaak gezegd dat als het internet niet was meegekomen en me met pikken en kattenfoto's had afgeleid, ik waarschijnlijk bibliothecaris was geweest. Ik anticipeer graag op een vraag of een gat in de informatie die mensen nodig hebben en vul dat gat dan in. Het is het beste deel van mijn werk. Naast alle zoete klappen in de Ubisoft VIP-lounge tijdens E3. Hahah j / k de slag is van Nintendo. Het zijn nooit degene die je denkt.

Wauw. Laat je echt denken. Ik had me afgevraagd waarom de nieuw aangekondigde Smash Brothers-personages Robert Evans waren en Robert Downey Jr. uit de late jaren 80. Je hebt plannen om een ​​vervolgkookboek te maken met cocktails met een videogame, toch?

Op dit moment ben ik bezig met het fotograferen en bewerken van de official Dronken Moogle cocktail boek! Het is een beetje alsof je een producer bent; Ik schrijf de instructies opnieuw voor elk van de fantastische recepten van het videogamethema van Mitch Hutt, waarbij ik elk drankje bemonsterd en suggesties doe voor nieuwe variaties, en natuurlijk elke foto fotografeer en samenvoeg voor onze e-boekenverspreiding. Op dit moment drink ik de Articuno, een gin en Hypnotiq-brouwsel.

Wat was het moeilijkste onderdeel van het videogame waarvoor een recept moest worden ontworpen?

Absoluut de soep van Twilight Princess. De meeste recepten zijn al uitdagend genoeg, maar die had met name ingrediënten die de grenzen van mijn creativiteit testten: pompoen, zalm en geitenkaas. Ik ben zo trots op hoe het is geworden. Ik mengde een room- en roomkaas-basis met een bourbon-geitenkaas, voeg dan de gepureerde pompoen toe om de soep zelf te maken, en daarna met gekarameliseerde zalm om de rokerigheid te verbeteren en alle drie de smaken samen te binden. Het is zo goed! En zoals met veel van mijn recepten, heeft het een variatie, die in plaats daarvan met een kerriesmaak gaat.

De jouwe is het eerste kookboek dat ik ooit heb geprobeerd door te werken (een pluim voor het topje over augurken sap trouwens in deviled eggs) dus wat is jouw verkooppraatje voor mensen zoals ik die nog nooit "het kooktype" of "volwassenen" zijn geweest? ?

Ik denk dat mijn kookboek erg toegankelijk is voor de beginnende kok, ik vermijd culinair jargon en neem nooit aan dat de lezer meer weet dan wat ze doen, dus de instructies zijn grondiger en doordachter dan veel andere kookboeken. Ik heb tips die tips geven die ik in de loop der jaren heb geleerd van het werken in de foodservice, en er is zelfs een lijst met de apparatuur en kruiden die een beginner nodig heeft om zijn keuken voldoende op te bergen. Ik schreef het boek met de novice in gedachten, en maakte het een doel voor de lezer om weg te komen met kennis van essentiële basics zoals het maken van een voorraad of het roosteren van een stuk vlees. Hoewel je in mijn boek niet alles zult leren over koken, heb je niet veel ervaring in de keuken nodig om van zijn recepten te genieten.

Is er een videogame die goed aan het koken is?

I denk Mama koken komt eigenlijk vrij dichtbij! Het geeft geen hoeveelheden voor elk van de ingrediënten in zijn recepten, maar het leert over basistechnieken, die uniek in en van zichzelf is. Je kunt veel leren over de Japanse keuken Mama koken, werkelijk. De hele serie richt zich natuurlijk meer op Japans eten dan welk ander type keuken dan ook en je komt veel gerechten tegen die niet gebruikelijk zijn in Japanse restaurants in de Verenigde Staten. Een ding dat volgens mij erg belangrijk is bij het schrijven van een recept, is om de oorsprong van het gerecht te achterhalen, wat het zijn identiteit geeft - de ingrediënten en technieken die er gewoon moeten zijn om te voorkomen dat het gerecht zijn identiteit verliest. Vaak betekent dat dat het zijn oorsprong onderzoekt, de lijn terug traceert naar waar het voor het eerst is gemaakt en van daaruit verandert. Dat is wat ik leuk vind Mama koken, je ontdekt de technieken en ingrediënten waaruit de identiteit van de gerechten bestaat, zonder dat je exacte hoeveelheden krijgt om het zelf te repliceren. Het houdt je niet vast. Je moet de rest van de weg zelf vinden. Als je niet bereid bent om dat te doen, respecteer je het gerecht niet. En daarmee ben ik nog nooit zo diep gegaan als iemand ooit over een DS-game zou moeten doen.

We zijn dus een week in 2016. Wat is het enige spel waar je het meest naar uitkijkt, en de enige culinaire creatie waar je naar uitkijkt?

Nou, ik ben een Uncharted-fan, dus mijn eerste instinct is om te zeggen Uncharted 4 maar eigenlijk Brandwacht komt uit in februari en ik heb het gevoel dat spel voor mij een enorm konijnenhol zal zijn. Ik hou van spellen die zich in het bos afspelen (ik heb zelfs een Steam-curatorlijst voor ze) en dat vind ik al Brandwacht inspirerend als schrijver. Ik wil gewoon wat rotzooien in het bos neuken of laat me neuken. Wat culinaire creaties betreft, heb ik besloten dat dit het jaar is waarin ik de perfecte Hollandaise saus gebruik. Ik word er vreselijk door geïntimideerd, maar het is een van mijn favoriete dingen om te eten en het zou een verdienste badge op mijn koksbar zijn om het uiteindelijk te veroveren. En dit najaar, als alles goed gaat met het cocktailboek, kan ik misschien beginnen met het Fry Scores vervolg, en ik ben belachelijk opgewonden over enkele van de recepten die ik ervoor heb gekozen. Er is zelfs mijn favoriete gerecht! Kippot taart! Ik werd zo ongeduldig dat ik dat recept eigenlijk al schreef.