De beste introductie op tv Behoort tot iZombie en het is een no-brainer

iZombie heeft geen goede naam. Het klinkt alsof iemand twee van de meest herkenbare culturele trends uit de jaren 2000 heeft samengevoegd en vervolgens in 2015 een tv-show heeft uitgebracht. En het is op de CW, een netwerk dat het meest bekend is omdat sexy jonge mensen elkaar schokkend steken.

Maar iZombie is ook heel goed. Het is een slimme mix van het bovennatuurlijke en het alledaagse, het procedurele met het geserialiseerde, het dramatische en het dwaze. Het is vanavond terug en begint de tweede helft van wat tot dusverre een fantastisch tweede seizoen was.

En het heeft een geheim wapen voor het converteren van sceptici, slechts een paar minuten voor elke afzonderlijke aflevering: de intro.

Dit heeft alles wat je wilt in een opening: het heeft energie, het heeft stijl, en het legt uit wat er aan de hand is met de show. De eerste keer dat ik het zag, ging ik van "Ik weet dit niet" naar "in orde, ik doe mee!"

Dus laten we eens kijken naar wat het maakt iZombie intro zo'n geweldige, goed, introductie voor de show.

De muziek

"Stop, ik ben al dood" is een lied uit 2006 van Deadboy en de Elephantmen. Het is eigenlijk een beetje een puinhoop van een nummer en loopt door drie of vier verschillende ideeën zonder dat je er een in het bijzonder hoeft te vinden. De delen die in de intro van de show worden verwerkt, zijn echter de beste elementen van het nummer, waardoor er onmiddellijk momentum ontstaat voor de show.

Maar het type lied vertelt hier ook een verhaal. "Stop, I'm Already Dead" klinkt precies zoals het lied uit 2006, tegen het einde van de garage rock revival en vóór de Appalachian forest trend in moderne populaire rock, alle beukende drums, keelgeluiden en rij-gitaren - duidelijk meer Lijnen dan Mumfords. Het kondigt dat aan iZombie is geen tienerprogramma - niet dat tienerprogramma's slecht zijn, maar het zou onnauwkeurig zijn - en dat doet het zonder directe aandacht naar zichzelf te vragen.

De stijl

iZombie is gebaseerd op een Vertigo-stripboek met dezelfde naam, geschreven door schrijver Chris Roberson en kunstenaar Michael Allred, die was ingehuurd om de introductie van de show te tekenen. Allred is een belangrijk figuur in strips vanwege zijn ongelooflijk onderscheidende stijl, waarbij alledaagse gezichten worden gecombineerd met overdreven emoties. Hij is misschien wel het meest beroemd om zijn tijd op X-Factor / X-Statix ​​aan het begin van de jaren 2000, een hypervolent-maar-liefhebbende satire van superhelden en beroemdheden.

Allred's stijl schreeuwt dat het verhaal iets dramatisch en dwaas is, serieus, maar in staat om plezier aan zichzelf te porren. iZombie, ontwikkeld door Veronica Mars creatief team Rob Thomas en Diane Ruggiero-Wright, is beslist van dezelfde school. Het is zowel geestig als duister, met behulp van die wilde schommelingen van emoties en kortetermijn- / langetermijnplots om consequent vermakelijk te zijn. Het verhaal en het tempo van de show zijn niet hetzelfde als die van de strip, maar de stijl laat de duidelijke parallellen tussen de twee zien.

Het verhaal

"Hoe werkt een show over zombies zelfs?" Is een vrij geldige vraag voor de rechtbank iZombie. De intro legt niet direct uit, maar wel de stukjes van de puzzel. Cop-partner. Visioenen van hersenetende mensen. Verward verloofde. Het beschrijft niet precies wat er aan de hand is (de hoofdvaller van de show is er niet eens in vermeld), maar het biedt genoeg om een ​​geruststellende baseline te maken.

(Voor de niet-ingewijden: de hoofdpersoon Liv is een zombie die in het mortuarium werkt voor het brein. Ze krijgt de persoonlijkheden en visioenen van de mensen van wie ze de hersens eet, die ze gebruikt om misdaden te helpen oplossen en misschien de zombie-apocalyps kan voorkomen.)

Het steekt ook in de hersenen - komische stijl sequentiële kunst is goed gedocumenteerd als een van de beste manieren om les te geven. iZombie heeft nooit problemen met de rol van personages die onduidelijk zijn.

De snelheid

Misschien wel het beste ding over de iZombie intro is dat het is snel. De intro van het tv-programma is iets van een verloren kunst, met netwerken die teruggaan tot het punt waar sommige van hen - zoals iZombie Zijn netwerkmaatje Het dagboek der Vampieren - Houd slechts een titelkaart voor een paar seconden omhoog. Dus propulsieve, effectieve introducties zoals, bijvoorbeeld Buffy De credits van 49 seconden bestaan ​​gewoon niet meer.

In ongeveer 25 seconden klokken, iZombie De reeks is kort genoeg om de aflevering niet in de weg te zitten, terwijl alle belangrijke troost, motivatie en informatie die de show nodig heeft, overbracht worden. Het is een geweldig begin, dat door elke scepsis heen zou moeten slaan die een show noemde iZombie misschien niet goed.