Wetenschappers bewijzen dat zwaardvis menselijke gezichten onderscheidt ondanks algemene domheid

$config[ads_kvadrat] not found

De moeder, de wetenschapper

De moeder, de wetenschapper
Anonim

Je huisdierenvis wordt een beetje moe van alle korte mimespelletjes. De "geheugen van een goudvis" scheurt niet eens logisch - en de wetenschap kan het bewijzen. In feite hebben onderzoekers aanzienlijk bewijs verzameld dat ten minste één soort vis menselijke gezichten van elkaar kan onderscheiden, een taak waarvan velen dachten dat geavanceerde neurale apparatuur nodig zou zijn die vissen niet bezitten.

Onderzoekers van de Universiteit van Oxford en de Universiteit van Queensland trainden schaaldieren om een ​​bepaald gezicht uit een set van 44 te herkennen en te voorkomen dat ze in de richting spuugden. Archerfish gebruikt een stroom water om de prooi te destabiliseren, en de wetenschappers beloonden de vissen om in de juiste richting te spugen toen twee gezichten op schermen over de tank werden gepresenteerd. De resultaten zijn gepubliceerd in Wetenschappelijke rapporten.

De onderzoekers wilden onderzoeken of menselijke gezichtsherkenning aangeboren is - waarvoor een gespecialiseerd hersensysteem nodig is - of geleerd hebben met hersensystemen die veel dieren hebben, zoals patroonherkenning. Andere studies hebben aangetoond dat sommige dieren - inclusief schapen, honden, paarden, koeien en duiven - gezichten van elkaar kunnen onderscheiden, hoewel de geteste soorten over het algemeen een neocortex hebben en in de loop der tijd onder mensen gesocialiseerd zijn.

Deze visstudie bewijst niet dat mensen geen speciale gezichtsherkenningsmachines hebben. Maar het toont wel aan dat, zelfs zonder een neocortex, sommige vissen complexe patroonherkenningsvaardigheden hebben die kunnen worden toegepast op gezichten met training. De vis slaagde erin naar het juiste gezicht te spugen met een gemiddelde nauwkeurigheid van meer dan 80 procent, zelfs wanneer de gezichten in zwart en wit werden gepresenteerd, met uniforme helderheid en omgeven door een ovaal frame, zodat alleen subtiele verschillen in gezichtskenmerken konden worden gebruikt om maak het onderscheid.

De wetenschappers hebben niet getest of de vis hetzelfde gezicht kon herkennen vanuit een iets andere hoek, of met een andere uitdrukking. Het kan zijn dat deze taak neurale verwerking vereist die simpelweg te geavanceerd is om door aasvissers te worden voltooid. Maar wees niet te verbaast als dat niet waar blijkt te zijn: vissen leven immers in een dynamische driedimensionale wereld, waar ze vriend van vijand vanuit alle hoeken en onder alle lichtomstandigheden moeten vertellen.

Dus wees goed voor je huisdierenvis. Ze houdt je misschien in de gaten.

$config[ads_kvadrat] not found