Orkaan Michael: Waarom Inlanders heeft betere voorbereidingen nodig voor de storm

De kustprovincies in Noord- en Zuid-Carolina beoordelen nog steeds schade van de orkaan Florence, die in september in sommige gebieden tot drie meter regen is gevallen. Nu, samen met het zuiden van Georgië, worden ze geconfronteerd met nieuwe voorspellingen van gevaarlijke overstromingen van de orkaan Michael.

Sinds de jaren vijftig hebben kustgemeenten evacuaties bevolen om mensen uit de paden van gevaarlijke stormen te halen. Kustbewoners bereiden ook voor door huizen te bouwen die boven de verwachte hoge waterstanden zijn opgetrokken, en bouwvoorschriften vereisen gewoonlijk versterkte constructie om hoge windsnelheden te doorstaan.

Je zou ook leuk kunnen vinden: we zouden eindelijk de orkanen in Saturnus 'zeshoekige' storm kunnen begrijpen

Vandaag de dag breidt het risico van orkanen zich echter uit naar het binnenland. Een aantal van de ergste schade die de orkanen in de oostkust van de afgelopen decennia hebben geleden, is afkomstig van binnenlandse overstromingen langs rivieren nadat de stormen aan land zijn gegaan. Orkaanevacuaties leiden doorgaans langs kustbewoners om het binnenland in te trekken, maar overstromingen van rivieren kunnen ze in gevaar brengen als er niet genoeg schuilplaatsen en accommodaties op veilige locaties zijn. En gemeenschappen in het binnenland nemen mogelijk onvoldoende maatregelen om de veiligheid van hun inwoners te garanderen.

Veel van mijn onderzoek, inclusief mijn boek, Zuidelijke wateren: de grenzen aan overvloed, heeft zich geconcentreerd op de complexe historische geografie van water in het Amerikaanse Zuiden. Wat ik heb gezien, is dat overstromingen van binnenwateren in verband met orkanen en zware stormen een groot risico is in het zuidoosten, maar in noodplannen veel minder aandacht krijgt dan in kustgebieden.

Warme, regenachtige stroomgebieden

De Amerikaanse Golfkust en de oostkust zijn bijzonder kwetsbaar voor overstromingen van rivieren als gevolg van tropisch weer dat zich aan land beweegt. Van New England tot Georgia stroomt een dicht netwerk van rivieren naar beneden vanuit de oostelijke Appalachen over de Piemonte - een breed, glooiend plateau dat zich uitstrekt van de bergen tot de kustvlakte - en afwatert in de Atlantische Oceaan en de Golf van Mexico. Steile hellingen verplaatsen het water snel over de berghellingen.

Op de Piemonte komen veel kleine stroompjes samen en worden dan meanderende rivieren op de laaggelegen kustvlakte. Wanneer tropische weersystemen aan land kantelen en het binnenland in gaan, stijgen ze op naar de steile helling van de Blue Ridge Mountains. Terwijl de verzadigde lucht naar boven beweegt, koelt hij af en laat enorme hoeveelheden regen ontsnappen - een proces dat bekend staat als orografische neerslag.

Dit fenomeen, in combinatie met zware regenval gedumpt op lagere hoogten door deze tropische systemen, ontketent dramatische stortbuien die zich in riviernetwerken begeven en snellen naar de zee, vaak over de oevers van overweldigde kanalen.

Planningcentra over kustgemeenschappen

Een reeks van stormen in de jaren vijftig zorgde ervoor dat federale instanties begonnen te plannen voor extreme tropische weersomstandigheden. In augustus 1954 graasde de orkaan Carol de buitenste oevers van North Carolina voordat hij Long Island en Rhode Island mishaagde en uitgebreide overstromingsschade veroorzaakte in New England. De orkaan Edna volgde een vergelijkbaar pad twee weken later, maar bleef offshore. En een storm in oktober dumpte tot wel 10 inch regen over de Appalachen toen het landinwaarts trok, wat ernstige overstromingen, schade en dodelijke ongelukken veroorzaakte in Maryland en Pennsylvania.

In 1955 ontketende de orkaan Connie enorme hoeveelheden regen over de staat New York. Dagen later produceerde de orkaan Diane bescheiden schade langs de kust, maar veroorzaakte uitgebreide rivieroverstromingen terwijl deze doorging over New England. Hoewel beide stormen landden in North Carolina, zorgden hun effecten in het meer dichtbevolkte noordoosten voor federale actie.

Na deze tragische opeenvolgende seizoenen, lanceerden de US Army Corps of Engineers een reeks orkaanrisicobeoordelingen voor gemeenschappen langs de Atlantische en Golfkust, en begon het Weather Bureau - de voorloper van de National Weather Service - met het bestuderen van tropische weersystemen. Het korps overwoog structurele bescherming te bouwen voor de meeste steden, maar ontdekte dat overstromingsmuren op de meeste locaties te duur waren. In plaats daarvan beval het evacuaties, bouwcodes en bestemmingsplannen aan om de blootstelling te beperken in gebieden die onderhevig zijn aan een stormvloedgolf - dat wil zeggen in de onmiddellijke kustzone.

Het weerbureau heeft in 1959 een model voor de orkaanplanning uitgegeven met een hypothetische gemeenschap direct aan de kust. Het benadrukte effectieve noodcommunicatie, openbaar onderwijs, voorbereiding en vooral evacuatie. Noch het bureau heeft significante aandacht besteed aan overstromingen in het binnenland.

The Growing Inland Threat

De orkaan Floyd in 1999 toonde aan dat tropische weersomstandigheden het binnenland konden verwoesten, voornamelijk door overstromingen van rivieren. Floyd verhuisde aan land bij Cape Fear, North Carolina, midden september met windsnelheden van ongeveer 105 mijl per uur en reisde naar het noorden, dumpend tot 20 inch regen langs een pad dat zich uitstrekte naar New England en Canada.

Overvloedige regenval geduwd landinwaarts voor het oog van de storm overweldigde de meeste rivieren in het oosten van North Carolina. Nooddiensten hebben honderden zoetwaterreddingen in het binnenland uitgevoerd. Sommige overstromingstoppen op de rivier kwamen pas ruim een ​​week nadat de storm voorbij was, voor. Miljoenen varkens, kippen en andere landbouwhuisdieren verdronken, en tientallen dierlijk afval lagunes overstroomd, vervuilende watervoorzieningen.

De impact van Floyd werd nog versterkt door het feit dat het orkaan Dennis met ongeveer 10 dagen volgde, dus de bodem was al verzadigd. En rivieren bevonden zich nog steeds in een hoger dan normale fase toen orkaan Irene een maand later arriveerde. De totale schade van Floyd alleen werd geschat op $ 6,5 miljard, veel van de binnenlandse overstromingen.

Gewoon ongelooflijke regenval van #Florence voor dit evenement. Ten noorden van 30 centimeter in spots. Het regent nog steeds in het slechtste gebied en gaat vandaag verder in de upstate. Rivieren blijven stijgen. VERMIJD i95 gebied in North Carolina. pic.twitter.com/mtPBzWjAJN

- Jim Cantore (@JimCantore) 16 september 2018

Enorme overstromingen in Columbia, South Carolina, in 2015 en Zuidoost-Louisiana in 2016, veroorzaakt door zeldzame zware regenbuien, doorweekte grote stedelijke gebieden en geëvacueerde evacuaties - opnieuw voornamelijk door overstromingen van rivieren. En in 2017 liet de orkaan Harvey in zes dagen minstens 52 centimeter regen vallen op Houston, een bedrag dat NASA omschreef als 'onpeilbaar'.

Bereid het binnenland voor

Zoals het record laat zien, zijn plaatsen naast de zee niet de enige gevarenzones tijdens orkanen. Inlandse rivieren die overstromen van orkanen vormen een groot risico, vooral in gebieden met een dichte bevolking. Stedelijke expansie en voorsteden in de buitenwijken hebben meer mensen geplaatst in gebieden waar niemand in 1955 woonde. De Florida Panhandle en Georgia Piedmont hebben een uitgebreide ontwikkeling doorgemaakt.

Aangezien warmere oceaantemperaturen bijdragen aan zwaardere regenval en langzamer bewegende orkanen, zal de overstroming in het binnenland waarschijnlijk toenemen. Tot de orkaanplanning deze bedreiging erkent, riskeren kustgemeenschappen mensen te evacueren en de bewoners van het binnenland een vals gevoel van veiligheid te delen.

Dit artikel is bijgewerkt van een eerdere versie om de meest recente informatie over orkaan Michael weer te geven.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation door Craig E. Colten. Lees hier het originele artikel.