Wat is de Grand Staircase? Waarom paleontologen vechten om het land te houden

Begin jaren tachtig begonnen paleontologen Jeff Eaton en Rich Cifelli te graven naar fossielen in een van de meest ontoegankelijke regio's van de Verenigde Staten: het Kaiparowits-plateau in het zuiden van Utah. Ze keken niet voor dinosaurussen, maar voor voorouderlijke zoogdieren. Zoogdieren nestelen bijna het fossielenbestand nadat dinosauriërs 65 miljoen jaar geleden uitstierven, maar ze waren toen zeldzaam. Eaton en Cifelli waagden zich op de Kaiparowits om de rotsen te kammen voor de kleine tanden en botten van zoogdieren.

Niet alleen hebben deze twee wetenschappers fossiele zoogdieren gevonden, maar ze ontdekten ook een van de meest complete reeksen fossielen van gewervelden overal ter wereld vanaf het moment dat dinosaurussen nog steeds regeerden. Wat Eaton en Cifelli in Utah ontdekten, toonde aan dat het leven op het land onverwachts diverser werd op een moment dat het leven in de oceanen door chemische veranderingen werd gedecimeerd.

Hun werk toonde het enorme paleontologische potentieel van het Kaiparowits-plateau en de nabijgelegen Circle Cliffs en Grand Staircase-regio's. Rotsen in dit afgelegen gebied beslaan het hele Mesozoïcum - het zogenaamde Tijdperk van Reptielen - en produceerden aan het begin van de jaren negentig wetenschappelijk belangrijke fossielen uit alle drie de perioden, het Trias, Jurassic en Cretaceous.

Op 18 september 1996 legde president Bill Clinton deze federale gronden buiten beschouwing als Grand Staircase-Escalante National Monument. Het doel was om hun paleontologische schatten te beschermen, hun honderden archeologische vindplaatsen te behouden en een van Amerika's laatste wildernis intact te houden.

Tientallen jaren van lopend onderzoek in deze regio hebben letterlijk herschreven wat wetenschappers weten over het Mesozoïsche leven, vooral over de ecosystemen die onmiddellijk voorafgingen aan de uiteindelijke uitsterving van de dinosaurussen. Paleontologen zoals ik weten dat de nog ongerepte Grand Staircase-Escalante regio slechts een fragment van zijn paleontologische verhaal heeft onthuld.

Zie ook: Nieuwe tijdlijn voor vroegst bekende dieren is 'heilige graal' van paleontologie *

Maar de Trump-administratie heeft systematisch hele hoofdstukken van dat verhaal uit het nationale monument gesneden, inclusief de belangrijkste segmenten van wat Clinton's oorspronkelijke proclamatie 'een van de beste en meest continue verslagen van het leven op het late krijt terrestrische ter wereld' noemde. De veranderingen niet alleen staan ​​op gespannen voet met de wetenschappelijke doelen waarvoor het monument werd gecreëerd, maar onderzoekers beweren dat ze het unieke natuurlijke erfgoed dat bij ons allemaal hoort in gevaar brengen.

Welke aanduiding voor nationaal monument betekent

Nationale monumenten zijn geen gedenktekens voor beroemde Amerikanen. Ze zijn een speciale categorie federaal land, gebruikt om speciale historische, archeologische en wetenschappelijke bronnen te behouden.

In de Antiquities Act van 1906 verleende het Congres de president de macht om nationale monumenten op overheidsgrond te vestigen om dit soort middelen te beschermen. In totaal wordt 640 miljoen hectare in vertrouwen gehouden voor het Amerikaanse volk. Het grootste deel van dit land is beschikbaar voor gemengd gebruik, inclusief natuurbehoud, graaslandbouw, mijnbouw en petroleumextractie, wetenschappelijk onderzoek en recreatie, zoals opgelegd door het Congres in de Federal Land Policy and Management Act van 1976.

Nationale monumenten komen in het spel wanneer historische of wetenschappelijke bronnen op die landen in gevaar zijn door een of meer van die gebruiken of wanneer speciale aandacht hen zou vergroten. Het was de waarde van de paleontologische bronnen en de ongerepte toestand van de wildernis rond het Kaiparowits-plateau die aanleiding was voor Bill Clinton's Grand Staircase-Escalante proclamatie in 1996.

De status van het monument verleent financiering via het National Conservation Lands System om aangewezen nationale erfgoedbronnen op federaal land te herstellen, te behouden en te ontwikkelen. Bij Grand Staircase helpen deze fondsen betalen voor paleontologische veldploegen, voor helikopterliften van uitgegraven specimens uit ontoegankelijke gebieden, en voor het conserveren van die monsters terug in het lab. Net zoals Fort McHenry National Monument in Maryland zijn waarde als historische site niet zou realiseren als zijn gebouwen niet werden onderhouden, zo zou Grand Staircase zijn potentieel niet waarmaken als zijn fossielen niet werden bestudeerd.

Het managementplan voor de originele Grand Staircase heeft prioriteit gegeven aan paleontologisch onderzoek. Het vestigde de positie van monumentale paleontoloog om veldonderzoekers van over de hele wereld te coördineren, om paleontologische locaties te onderzoeken en te documenteren, en om ervoor te zorgen dat fossielen die uit het monument zijn verzameld, worden geplaatst in musea en universiteiten waar ze eigendom blijven van de federale overheid en toegankelijk zijn voor degenen die ze willen bestuderen.

De site krimpen

Maar nu maken de originele opgravingen van Eaton en Cifelli geen deel meer uit van het monument.President Donald Trump heeft ze afgelopen december gesneden, samen met meer dan 700 andere gedocumenteerde paleontologische sites.

Op basis van een aanbeveling van minister van Binnenlandse Zaken Ryan Zinke, gaf Trump een proclamatie uit waarin Grand Staircase werd teruggebracht tot bijna de helft van de oorspronkelijke grootte. Zijn tekst beweert dat de bezuinigingen "rekening houden met" de bevindingen van twee decennia van paleontologisch onderzoek om te bepalen "het kleinste gebied dat verenigbaar is met de juiste zorg en beheer van de objecten van … wetenschappelijk belang."

Ongeveer een op de drie van de duizenden locaties die bij het monument zijn ontdekt, zijn nu uitgesloten. En er zijn nog veel meer sites te vinden omdat grote gebieden nog niet volledig zijn onderzocht. De verandering in status betekent dat nieuw onderzoek in de uitgesloten gebieden een lagere prioriteit en minder ondersteuning zal hebben.

In augustus heeft het ministerie van Binnenlandse Zaken een conceptbeheersplan uitgegeven voor de gebieden die zijn verwijderd van het monument, nu beschikbaar voor openbare commentaar. Het biedt opties die variëren van het beschermen van paleontologische bronnen met dezelfde regels als voorheen, tot het actief prioriteren van minerale en gaswinning in de uitgesloten gebieden. De eerste zou geweldig zijn voor de wetenschap; de laatste zou verwoestend kunnen zijn. Sommige fossielrijke gebieden van de uitgesloten delen van het monument kunnen doelwitten zijn voor schaliegaswinning, andere kunnen worden aangewezen voor steenkool- of uraniumontginning.

Afhankelijk van de uitkomst van het huidige overleg met het beheersplan, krijgen gebieden die nu van het monument worden uitgesloten mogelijk niet dezelfde prioriteit voor behoud en onderzoek.

Waarom continue bescherming nodig is

Paleontologie berust, net als elke andere wetenschap, op het principe van verifieerbaarheid. Wetenschap is een proces waarin wetenschappers keer op keer oude gegevens opnieuw bekijken om eerdere bevindingen te verifiëren, nieuwe vragen te stellen en nieuwe technologie toe te passen.

Het wetenschappelijke proces betekent dat paleontologen routinematig terugkeren naar sites waar in het verleden grote ontdekkingen werden gedaan. Bijvoorbeeld wanneer Tyrannosaurus rex werd ontdekt in 1902, wetenschappers hadden geen manier om precies de rotsen te dateren waarin het werd gevonden, noch hadden ze enig vermoeden dat het een van de laatste dinosaurussen was die voor een massieve asteroïde neerstortte in de aarde. Alleen door radiometrische datering en analyse van zeldzame aarde-elementen toe te passen op die klassieke sites, meer dan 100 jaar later, zijn we de ondergang van dinosaurussen gaan begrijpen.

Paleontologen werken bij Grand Staircase vanwege het unieke fossielenarchief natuurlijk, maar ook omdat ze weten dat de sites intact blijven. Verifieerbaarheid is steeds belangrijker geworden; elke paleontoloog heeft te maken met een situatie waarin ze geen dringende vraag kunnen beantwoorden, omdat een belangrijk fossiel misplaatst is of een kritieke site is vernietigd.

Wetenschappelijke ethiek dicteert dat we wetenschappelijk belangrijke specimens cureren in toegankelijke openbare opslagplaatsen zoals musea en ons best doen om de sites te behouden waar ze vandaan komen. Plaatsen zoals nationale monumenten en nationale parken die prioriteit geven aan de bescherming van fossiele locaties zijn daarom uitstekende onderzoeksgebieden. Die permanente bescherming is ingetrokken van meer dan 700 sites in actieve onderzoeksgebieden is bijna ondenkbaar voor paleontologen.

Zie ook: Tween ontdekt 475-miljoen jaar oude fossielen in een enorme overwinning voor paleontologie

Vanwege de mogelijke impact die de bezuinigingen waarschijnlijk hebben op de wetenschap, heeft de Society of Vertebrate Paleontology - waarvan ik de huidige president ben - samen met Grand Staircase Partners en Conservation Lands Foundation een rechtszaak aangespannen om ze terug te draaien. Het argument van de zaak is dat presidenten niet de autoriteit hebben om middelen bij nationale monumenten onbeschermd te maken en dat wetenschappelijk belangrijke paleontologische bronnen inderdaad zijn uitgesneden. De zaak is momenteel in behandeling bij de Amerikaanse districtsrechtbank.

Vertebrate fossielen zijn zeldzaam, zo erg zelfs dat iedereen meestal een uniek deel van het levensverhaal vertelt. Zoogdierensoorten, zoals die Eaton en Cifelli in de jaren tachtig ontdekten, zijn waarschijnlijk verspreid over een groot deel van het continent in het Krijt, maar er zijn er maar weinig die in het fossielenarchief zijn terechtgekomen en slechts een paar daarvan zijn ontdekt. Grand Staircase is een buitengewone plaats met een ongebruikelijke dichtheid van deze zeldzame fragmenten uit het verleden van het leven, een waar hun geologische context nog steeds intact is. Dat is waarom paleontologen zich zorgen maken over de toekomst.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation door P. David Polly. Lees hier het originele artikel.