Moet Lana Del Rey zich zorgen maken over zure Flashbacks? Wetenschappers zijn niet zeker

In de nieuwe video voor 'Freak' tilt Lana Del Rey een verzorgde vinger van de tong van pater John Misty en laat een glimmende tab van LSD achter. Een wazige doop volgt, vol met Debussy soundtrack en Haim-stijl zeewezens. Voor FJM is dit trippen op zijn best: prachtig en dom. Maar zou de dromerige vreugde van het hedonistische moment niet te betreuren zijn als dit tot chronische flashbacks zou leiden? De meest beruchte bijwerking van LSD-gebruik is al lang de oorzaak, zowel voor de eerste als voor de lange termijn gebruikers, maar het blijft onduidelijk of pater John Misty echt iets heeft om zich zorgen over te maken.

Het is niet eenvoudig om de frequentie en de aard van herhaalde flashbacks te karakteriseren - bekend bij psychologen als hallucinogeen persisterende perceptiestoornis, of HPPD - omdat het zo moeilijk is om te bepalen wat flashbacks eigenlijk zijn zijn. Zoals psychiater John Halpern het in een recensie van HPPD-onderzoeken in 2002 stelde: "de term 'flashbacks' wordt op zoveel manieren gedefinieerd dat het in wezen waardeloos is. '

Onder de ervaringen die de American Psychiatric Association telt, zijn flashbacks de plotselinge verschijning van verschillende vormen, kleurrijke lichtflitsen, staarten en halo's met bewegende objecten achteraan, en een verbeterde kleurintensiteit - die allemaal "doen denken aan acute hallucinogene dronkenschap" en die veel worden gebruikt. effect in Del Rey's "Freak." Wat HPPD zo moeilijk maakt om te beoordelen, is dat deze visuele verschijnselen niet uitsluitend de symptomen van LSD-gebruik zijn.

Hoe gemakkelijk het ook is om een ​​van de bovenstaande symptomen te karakteriseren als 'trippy', het vaststellen van hun werkelijke oorsprong is een rommelige aangelegenheid. LSD-gebruikers kunnen geneigd zijn om een ​​directe link te trekken tussen vooral levendige flashbacks en zure trips van voorbije dagen, maar er kunnen weken, maanden of zelfs jaren voorbijgaan tussen die gebeurtenissen, waardoor er oneindige ruimte blijft voor variabiliteit.

Eén zure gebruiker kan bijvoorbeeld een bestaande neurologische aandoening of psychotische stoornis hebben die aanleiding geeft tot hallucinaties. Een ander kan in de tussentijd andere medicijnen hebben gebruikt, zoals MDMA, paddenstoelen of salvia. Weer een ander kan de effecten van PTSS ervaren. Voor zowel gebruikers als hun psychiaters was het classificeren van hallucinaties als bonafide zure flashbacks bijna onmogelijk.

Ondanks zijn ongrijpbaarheid bestaat er weinig twijfel dat HPPD een echte voorwaarde is. Casestudy's zijn overvloedig aanwezig in zowel de wetenschappelijke literatuur: in één onderzoek uit 2012 - en er zijn een aantal eenmalige onderzoeken als deze - werd een 33-jarige vrouw beschreven die HPPD ontwikkelde na het nemen van 30 tabbladen met LSD gedurende een jaar op de leeftijd van 18 en ondervond gedurende de volgende 13 jaar herhaalde visuele stoornissen, waaronder een "gloeiwormeffect". Een ander onderzoek, waarbij gebruik werd gemaakt van gebruikersgegevens van geneesmiddelbron Erowid, vond dat 60 procent van de 2455 onderzochte hallucinogeengebruikers last hadden van flashbacks na ten minste drie dagen van nuchter zijn. Deze statistiek is zeker belangrijk genoeg om de aandacht te trekken, maar nogmaals, niemand is er ooit echt zeker van of LSD uiteindelijk de schuld krijgt.

Toch valt één statistiek uit het Erowid-onderzoek op: hoewel visuele symptomen gebruikelijk waren bij hallucinogene gebruikers 4,2 procent van gebruikers vond ze stressvol genoeg om behandeling te rechtvaardigen. Is dit een risico? Natuurlijk doet het. Maar je staat waarschijnlijk ook op het punt een zuurtablet te eten dat je van de rebel op kantoor hebt gekocht. Risico's zijn een gegeven.

Zuur laten vallen heeft slechts enkele garanties: niet iedereen struikelt even wonderbaarlijk als de psuedochrist van pater John Misty, maar voor zover we kunnen nagaan herleeft niet iedereen de ervaring, althans niet op een bijzonder opdringerige manier. Het zal een langdurig, serieus gecontroleerd onderzoek vergen om ooit door LSD geïnduceerde HPPD objectief te karakteriseren, en met al het particulier gefinancierde onderzoek dat nu naar veilig therapeutisch hallucinogeengebruik gaat, is er reden om te geloven dat dit ook daadwerkelijk zou kunnen gebeuren. Tot die tijd kunnen echter niet veel toegewijde gebruikers doen, maar hopen op flashbacks die worden gekenmerkt door 'Freak'-niveau-grandeur.