Iron Man vs Invisible Chair: vechten voor de toekomst van robot-exoskeletten

Menselijke lichamen zijn zwakke machines, gemaakt van knakkende pezen en breekbare botten. We weten dit. Verdorie, we zijn er zelfbewust over. Sinds Dr. Edward E. Smith elektrische exoskeletten in zijn sci-fi-epics strooide in de late jaren '30 (inspirerend Starship Troopers auteur Robert Heinlein). Denkers hebben de mensheid uitgerust met robosuits die ontworpen zijn om ons sterke punten te geven in overeenstemming met onze buitensporige verbeeldingskracht. Net als autonome wapens en zelfrijdende helikopters zijn robosuits nu een realiteit, maar de visie van Dr. Smith lijkt steeds dwazer. We maken onszelf sterker, maar we maken onszelf niet tot wapens - en we mogen de geest daarvan opgeven voordat het decennium voorbij is.

Robotische exoskeletten bestaan ​​momenteel in verschillende stadia van ontwikkeling en implementatie. De meeste prototypen zijn ontworpen om te helpen bij handarbeid of om te dienen als medische hulpmiddelen voor mensen die lijden aan mobiliteitbeperkende verwondingen - mensen zoals Mark Pollock, die vanaf de taille verlamd is geraakt door een dwarslaesie en nu met de hulp van een been kunnen lopen mount geproduceerd door het robotica bedrijf Esko. Deze apparaten vergroten de mogelijkheden van mensen, waardoor ze meer kunnen tillen dan ze kunnen (zelfs als dat alleen zichzelf is), maar ze voegen niets toe aan die vaardigheden. Iron Man wacht in de coulissen.

Het belangrijkste obstakel dat ingenieurs verhindert om een ​​pak te maken dat in staat is om te fungeren als een tank / vliegtuig / voorwaarts werkbasis is vertragingstijd, wat een onbelangrijk probleem is voor medewerkers van de lopende band en een groot probleem voor soldaten. Het Tactical Assault Light Operator Suit, waar het Ministerie van Defensie al twee decennia aan werkt, is nooit ingezet. In oktober vertelde generaal Joseph Votel, hoofd van het Amerikaanse Special Operations Command CNN "Het TALOS-programma heeft verschillende prototypen gemaakt en ligt op schema om tegen augustus 2018 een eerste-generatie-pak af te leveren." Dat is moeilijk te geloven - vraag het gewoon aan de privésector.

Volgens een nieuw rapport van ABI Research, dat voorspelt dat de commerciële exoskelettenmarkt in 2025 $ 2 miljard waard zal zijn. "Exoskeletten van het lagere lichaam, ingezet als rehabilitatiehulpmiddelen of levenskwaliteit enablers, leiden momenteel de sector," zei ABI in een verklaring over hun bevindingen. "Commerciële systemen die de mogelijkheden vergroten of versterken, zullen echter de sterkste groei laten zien. Dit geldt met name voor industriële taken die zwaar tillen, langdurig staan, hurken, buigen of lopen vereisen in productiefaciliteiten, met name in de bouw en de landbouw. ​​"

Een van de meest indrukwekkende exoskeletten op de markt komt van Cyberdyne, een Japans bedrijf dat toevallig een naam deelt met de terminator hoofdverwerker. Hun Hybrid Assisted Limb-apparaat is er in verschillende modellen, sommige voor medisch gebruik en sommige voor arbeiders. Deze zomer kondigde Cyberdyne een pilootprogramma aan op Haneda Airport om sommige werknemers met lendensteunende robo-skeletten uit te rusten om het tillen van bagage gemakkelijker te maken, daarbij verwijzend naar de verouderende bevolking van Japan en lage geboortecijfers als twee kwesties die ze hopen aan te pakken door fysieke stress door handarbeid te verminderen. Een andere veelbelovende toepassing van exoskeletten is afkomstig van Noonee, een bedrijf gevestigd in Zwitserland dat een product maakt dat de "stoel zonder stoel" wordt genoemd. Ze hebben een proefrit gehad in een Audi-fabriek en ze hebben naar verluidt plannen voor een proefrit met BMW. Arbeiders dragen beugels aan hun benen zodat ze comfortabel kunnen zitten waar ze staan, alsof ze op een onzichtbare stoel zitten.

Er is ook een groeiende markt voor eenvoudigere, niet-aangedreven exoskeletten. Een nieuwe kniebrace van de fabrikant Spring Loaded belooft vermoeidheid te verminderen en knieletsels bij atleten en ouderen te voorkomen.

Of die vertraging voor deze apparaten zo sterk kan worden verminderd dat gebruikers geen vertraging meer kunnen waarnemen, is onduidelijk, maar de apparaten blijven nuttig, zelfs als ze de operators tot op zekere hoogte vertragen. Ze bieden kracht. Dat is het. Op functionele basis - op welke basis dan ook - delen ze niet veel met Zwitserse zakmessen. Eén functie is genoeg.

En zo was het bedoeld voor het leger.

Het congres heeft al 80 miljoen dollar toegewezen voor het TALOS-project, maar het pak zou uiteindelijk "honderden miljoenen meer kunnen kosten om de geavanceerde technologie te perfectioneren", aldus de website van Defensie Tech. Voormalig Republikeins senator Tom Coburn nam TALOS op in zijn 'Wastebook' uit 2014, een jaarverslag dat hij uitreikte over wat hij als onnodige overheidsuitgaven zag. De reden voor de opname is dat de resultaten enigszins bizar zijn.

Volgens De econoom, de huidige versies van de robosuit wegen rond de 400 kilo, beperken de schoudermobiliteit en raken snel leeg. Het idee om een ​​motor te bouwen om de pakken uit te voeren, is beantwoord met de Pentagon-versie van de lachbuien. Lawaaierige pakken helpen de grondtroepen niet om hun doelen te besluipen, en het vragen aan soldaten om gastanks te dragen lijkt onverstandig.

Wat nog belangrijker is, is er geen echte reden om te denken dat speciale operaties troepen eigenlijk een van deze versnelling willen in de eerste plaats. In mei, De onderschepping Ryan Devereaux was aanwezig op de Special Operations Forces Industry Conference in Florida, waar een voormalige operator hem had verteld dat TALOS uit de hand was gelopen. "Het programma startte toen oud SOCOM-topman admiraal William McRaven op SOFIC was en zei dat hij iets wilde dat onze eerste man door de deur / deur-opener ervan zou weerhouden iemand in zijn gezicht te vangen en een lang vuilnest te nemen," Jack Murphy, een veteraan van het 75e Ranger Regiment van het Amerikaanse leger en 5e Special Forces Group, evenals hoofdredacteur van SofRep.com, vertelde De onderschepping. Hij legde uit: "Het is een ernstige zorg en het is de moeite waard om een ​​oplossing te zoeken, maar van daaruit veranderde het in dit Iron Man-pakproject waar niemand eigenlijk om vroeg."

Het zou niet de eerste keer zijn dat het messing van het Pentagon high-tech apparatuur leverde die troepen niet wilden. In de jaren negentig begon het Pentagon een programma met de naam Land Warrior met als doel soldaten een beter bewustzijn op het slagveld te geven met hightech digitale kaarten en radio's. Na verschillende stops en starts, werd de uitrusting uiteindelijk gebruikt in de strijd in Irak in 2009. Het vonnis van de grunts? "Het zijn gewoon een hoop dingen die we niet gebruiken en de plaats innemen van nuttige dingen zoals wapens," Sgt. James Young verteld destijds.

De stoel zonder stoel is niet zo opwindend als TALOS, maar het kan een zinvollere implementatie van de exoskelettechnologie zijn. We willen allemaal kunnen doen meer maar het blijkt dat te doen beter comfortabeler is niets. Exoskeletten stellen ons in staat onze menselijke zwakheid te verbergen, maar ze voorzien ons niet van nieuwe krachten - niet nu en misschien ook nooit.