Studie van genetica verlicht bond die de bevolkingsgroep van de Amerika's heeft verdreven

Het debat over wie het eerst in de Nieuwe Wereld is gearriveerd, is controversieel. Hun identiteit terzijde, niemand kan helemaal beslissen hoe die eerste Amerikanen reisden of hoe ze zich verspreidden zodra ze aankwamen. Maar nu is er een nieuwe studie gepubliceerd in Cel, het verlichten van de genetische geschiedenis van sommige van die vroege reizigers, onthult een verbindende draad.

Een internationaal team van wetenschappers heeft donderdag aangekondigd dat de meerderheid van de mensen in Midden- en Zuid-Amerika kan worden gekoppeld aan een enkele voorouderlijke bloedlijn van mensen die minstens 15.000 jaar geleden over de Beringstraat reisden. Na hun reis naar het zuiden in de nieuwe wereld, brak deze bronpopulatie uit in ten minste drie takken, die zich verspreidden en verspreidden, sommige terug naar het noorden.

Twee van die takken zijn nieuw voor de wetenschap. De een is onverwacht verbonden met het Clovis-volk - waarvan gedacht werd dat het de eerste Amerikanen was tot het begin van de jaren 2000 - terwijl het andere de oude Noord-Amerikanen verbindt met mensen die minstens 4.200 jaar geleden in Zuid-Peru en Noord-Chili woonden.

"Deze bevindingen zijn fascinerend omdat ze nieuwe poorten openen naar archeologisch en genetisch onderzoek", legt coauteur en Harvard Ph.D. kandidaat Nathan Nakatuska aan omgekeerde. "Het was voorheen niet bekend dat de Clovis-cultuur zich uitbreidde naar Zuid-Amerika, en het is ongelooflijk dat deze mensen helemaal door Noord-, Midden- en Zuid-Amerika konden migreren. Bovendien was de nieuwe migratie naar de zuidelijke Andes nog niet eerder bekend en we weten niet zeker welke historische gebeurtenissen hiertoe hebben geleid."

Nakatuska en zijn collega's analyseerden DNA van 49 oude individuen die ooit in wat nu Belize, Brazilië, de Midden-Andes en de zuidelijkste delen van Chili en Argentinië woonden en stierven tussen 10.900 en 8.600 geleden. Het team werkte met overheidsinstanties en inheemse mensen om de monsters te identificeren, poeder uit skeletmateriaal te extraheren en het DNA te extraheren dat nodig is om dubbelstrengs DNA-bibliotheken te maken.

Het gebruik van DNA is een van de meest nieuwe aspecten van dit onderzoek. Bij het bestuderen van migratie van oude volken, moeten andere wetenschappers vaak op andere factoren vertrouwen, zoals oude voetafdrukken of luizen.

Dankzij deze brede dataset kon het team genetische uitwisselingen tussen mensen in Noord- en Zuid-Amerika koppelen en de gemeenschappelijke oorsprong van Noord-, Midden- en Zuid-Amerikanen bevestigen. De analyse maakte duidelijk dat de oorspronkelijke "bron" -populatie, vers van de Beringstraat, gediversifieerd voordat ze zich naar Zuid-Amerika verspreidden.

Wat de auteurs van de studie het meest verbaasde, was de genetische band die ze vonden tussen de Clovis-cultuur en Zuid-Amerika. Ongeveer 13.000 jaar geleden werden de Clovis verspreid over Noord-Amerika. Hoewel ze lang dachten dat ze de eerste Amerikanen waren, hebben bevindingen van zelfs oudere overblijfselen hen van die titel ontdaan. In de nieuwe paper koppelt het team DNA aan een Clovis-jongen die ongeveer 12.800 jaar geleden in Montana woonde aan enkele van de oudste personen van de dataset, die veel verder zuidelijk woonden, in het moderne Belize, Chili en Brazilië.

"Deze voorheen onbekende gene flow-gebeurtenis suggereert dat, verrassend genoeg, de genetische afkomst van mensen die de Clovis-cultuur produceerden verder naar het zuiden groeide", legt eerste auteur en Max Planck Instituut voor de Wetenschap van de Mensgeschiedenis-onderzoeker Cosimo Posth, Ph.D. naar omgekeerde. "Deze afstamming werd echter minstens 9.000 jaar geleden vervangen door een andere afstammingslijn, waardoor de continuïteit van de bevolking tot vandaag de dag bleef bestaan ​​in meerdere Zuid-Amerikaanse regio's."

De tweede voorheen onbekende bevolking verbindt oude individuen die op de Californische Kanaaleilanden woonden met individuen die ten minste 4.200 jaar geleden in Zuid-Peru en Noord-Chili woonden. Posth merkt op dat "dit mogelijk verband houdt met een bevolkingsuitbreiding in de regio die rond die tijd in het archeologische archief werd waargenomen."

Nakatuska hoopt dat het onderzoek van het team verder onderzoek naar deze genetische banden zal stimuleren en benadrukt de noodzaak voor onderzoekers om respectvol met inheemse mensen te werken. Hoewel er de afgelopen twee decennia grote stappen zijn gezet, heeft archeologie een geschiedenis van cultureel imperialisme.

"We hopen dat de bevindingen zullen leiden tot meer samenwerking en betrokkenheid met inheemse gemeenschappen waar de gemeenschappen zich intensief bezighouden en hun inzichten verschaffen om de wetenschap te stimuleren en de studies aan te vullen met hun eigen inheemse epistemologieën," zegt Nakatuska.

"We moeten ervoor zorgen dat onze studies de inheemse bevolking ten goede komen, vooral degenen die momenteel in de buurt van de oude individuen van onze studies wonen."

Samenvatting van de auteurs van auteurs:

We rapporteren genoom-breed oeroud DNA van 49 individuen die vier parallelle tijdstransecten vormen in Belize, Brazilië, de Midden-Andes en de Zuidenkegel, die elk minstens 9.000 jaar geleden dateren. De gemeenschappelijke voorouderlijke bevolking straalde snel uit slechts een van de twee vroege takken die vandaag hebben bijgedragen aan indianen. We documenteren twee voorheen niet-gewaardeerde stromen van genstromen tussen Noord- en Zuid-Amerika. Een van hen beïnvloedde de Midden-Andes door ~ 4 200 jaar geleden, terwijl de andere een affiniteit verklaart tussen het oudste Noord-Amerikaanse genoom geassocieerd met de Clovis-cultuur en de oudste Midden- en Zuid-Amerikanen uit Chili, Brazilië en Belize. Dit was echter niet de primaire bron voor latere Zuid-Amerikanen, zoals de andere oude individuen voortkomen uit geslachten zonder specifieke affiniteit voor het met Clovis geassocieerde genoom, wat duidt op een populatie-vervanging die minstens 9.000 jaar geleden begon en werd gevolgd door een aanzienlijke populatiecontinuïteit in meerdere regio's.