Optimale niveaus van angst helpen bij het verbeteren van de geheugenvorming

Wanneer het brein een langetermijngeheugen creëert van een speciale ervaring, zoals je eerste zoen of eerste verbreking, worden er nieuwe synapsen gemaakt om individuele neuronen met elkaar te verbinden. Hoe sterker de synapsen, hoe gemakkelijker u toegang hebt tot het geheugen. En de kracht van die synapsen, zeggen wetenschappers, hangt af van de staat van je geest wanneer ze worden gemaakt.

In een nieuwe studie in Brain Sciences, rapporteren onderzoekers van de Universiteit van Waterloo een verrassende factor die dit proces van geheugenvorming beïnvloedt: angst. Wanneer de aandoening kan worden beheerd, schrijven ze, kan angst de retentie van herinneringen positief beïnvloeden. Maar als het kan niet worden beheerd, kan het herinneringen tot onnauwkeurigheid beïnvloeden.

"Mensen met een hoge angst moeten voorzichtig zijn," schreef medeauteur Myra Fernandes, Ph.D., in een verklaring die maandag is vrijgegeven. "Tot op zekere hoogte is er een optimaal niveau van angst dat ten goede komt aan je geheugen, maar we weten uit ander onderzoek dat een hoog niveau van angst mensen ertoe kan brengen een kantelpunt te bereiken, wat hun herinneringen en prestaties beïnvloedt."

Wanneer we proberen herinneringen op te halen, proberen we het oorspronkelijke proces te onthouden dat we hebben gebruikt om het geheugen te maken. Geheugenvorming wordt op zijn beurt beïnvloed door de manier waarop onze hersenen een inkomend geheugen coderen. 'Ondiepe' verwerking houdt in dat we alleen oppervlaktefuncties onthouden, zoals de kleur van iemands das, en 'diepe' verwerking gebeurt wanneer we die oppervlaktegegevens aan iets anders koppelen. U herinnert zich misschien de rode das van een persoon, bijvoorbeeld omdat u deze oppervlaktefunctie nauwkeurig hebt herinnerd, of misschien herinnert u zich dit omdat rood de favoriete kleur van uw moeder is.

Om te bestuderen hoe angstgevoelens in dit proces kunnen spelen, hebben de onderzoekers willekeurig 80 niet-gegradueerde studenten toegewezen aan een diep coderende groep of een ondiepe coderende groep en hebben ze het angstniveau van elke persoon beoordeeld met behulp van de depressie angststressschalen, die variëren van laag tot hoog.

Bij de coderingstaken zagen de deelnemers elk 72 woorden bedekt op een negatief of neutraal beeld, zoals een auto-ongeluk of een boot. De ondiepe coderingsgroep kreeg de opdracht om alleen naar de letter 'a' te zoeken, terwijl de diepe coderingsgroep werd gevraagd na te denken of de woorden op de afbeelding een levend of niet-levend object vertegenwoordigden.

Vervolgens werden de deelnemers ondervraagd over hoe goed ze de woorden op de foto's konden onthouden. Mensen in de ondiepe coderingsgroep deden in het algemeen de slechtste taak, maar mensen met een hoge mate van angst deden beter werk bij het onthouden van woorden die over negatieve beelden waren gelegd. In beide coderende groepen waren deelnemers met beheersbare niveaus van angst de beste in het oproepen van details in alle woorden en afbeeldingen.

Maar de onderzoekers merkten ook op dat mensen met een hoge angst de neiging hadden neutrale foto's als negatieve gebeurtenissen te onthouden, wat ze verklaren is dat de beelden "besmet zijn geraakt door een negatieve verwerkingswijze". Dit is het belangrijke voorbehoud bij de bevinding dat Angst kan geheugenvorming stimuleren: hoewel beheersbare angst een zegen bleek te zijn bij het onthouden van details, zorgde hoge angst ervoor dat neutrale informatie beïnvloed werd door de over het algemeen negatieve emoties die tijdens het geheugencoderingsproces voelbaar waren.

In zijn verklaring, studie co-auteur en University of Waterloo psycholoog Christopher Lee, Ph.D. legde uit dat een negatieve instelling de nauwkeurigheid van je geheugen kan veranderen. Bijvoorbeeld, je lunchsandwich kon perfect heerlijk zijn, maar je herinnert je het misschien als vreselijk omdat je ruzie kreeg met je baas voordat je hem at.

"Voor het grote publiek," legde hij uit, "is het belangrijk om je bewust te zijn van welke vooroordelen je misschien op tafel zou kunnen brengen of in welke specifieke denkwijze je de wereld zou kunnen zien en hoe dat uiteindelijk zou kunnen bepalen wat we zien weglopen."