Whip-Its zijn ingeblikte vreugde omdat lachgas die Sweet Opioid Receptors treft

Laten we het hebben over zweep-zijn. De kleine zilveren flesjes, zoals kleine duikers gevuld met stikstofoxide, leven van oudsher in slagroomflessen, maar zijn tegenwoordig veel vaker te vinden op middelbare schoolfeesten, op slaapzalen in de universiteit en in Williamsburg-kasten. Je zult ze waarschijnlijk ook vinden in hun supergrote vorm op het kantoor van de tandarts. Het 'drijfmiddel slagroom', zoals de drugsgoeroes bij Erowid het noemt, is immers niets anders dan lachgas.

Zoals Abbi Abrams prachtig illustreerde in een psychedelisch lachgasgeïnduceerd dansfeest op Broad City, ademen in stikstofoxide is het inademen van euforie. De gevolgen zijn, ironisch genoeg, het meest verleidelijk uitgelegd door een Californische staatswet die het gebruik ervan verbiedt om "intoxicatie, opgetogenheid, euforie, duizeligheid, bedwelming of dof worden van de zintuigen of voor het doel van, op elke manier, veranderen, vervormen, of het verstoren van de audio, visuele of mentale processen. "Het is echter toegestaan ​​om te worden gebruikt als een krachtige pijnstiller en verdoving, daarom is het nog steeds legaal, althans op nationale schaal

De chemicus van Cornwall, Humphry Davy, werd de eerste nitreuze freak toen hij de pijnstillende effecten opmerkte in 1799, 27 jaar nadat het voor het eerst werd geïsoleerd. Zijn vriend en collega gaskop (en toekomstige Britse dichter-laureaat) Robert Southey prees de deugden in een brief aan zijn broer:

O, Tom! Zo'n gas heeft Davy ontdekt, de gasachtige oxyd! O, Tom! Ik heb er een paar gehad; het maakte me aan het lachen en tintelde in elke teen en vingertop. Davy heeft eigenlijk een nieuw genot bedacht waarvoor taal geen naam heeft. O, Tom! Ik ga vanavond meer; het maakt iemand sterk en zo gelukkig, zo glorieus gelukkig! O, uitstekende airbag!

Wat Southey en Davy echt begonnen te zien, waren de pijnstillende en angststillende gevolgen van de uitstekende lucht. Wetenschappers zijn nog steeds niet zeker hoe het zijn magie uitvoert, maar ze zijn in staat geweest parallellen te trekken tussen de mechanismen ervan en die van andere, meer gebruikelijke medicijnen.

Het veroorzaakt zijn pijnstillende effecten, bijvoorbeeld op ongeveer dezelfde manier als opioïden, dat wil zeggen, door specifiek de kappa-subtype-opioïde-receptoren van de hersenen te activeren, die zijn betrokken bij verdovende pijn. Van distikstofoxide wordt gedacht dat dit gebeurt door het zenuwstelsel te vertellen bepaalde soorten neuromodulatoren vrij te geven, die de kappa-opioïde-receptoren vastgrijpen en daardoor aan de hersenen signaleren dat de pijn verdwenen is.

En het verdooft angst, zij het in het kort - de halfwaardetijd in het lichaam is ongeveer vijf minuten - door de manier na te bootsen waarop benzodiazepines ons kalmeren - dat wil zeggen, door neuronen minder snel aan elkaar te laten kletteren, waardoor een rustgevend effect wordt gecreëerd. Onderzoekers vermoeden dat lachgas het lichaam vraagt ​​een ander merk neuromodulator uit te geven dat bindt aan GABA-A-receptoren en ze minder gevoelig maakt voor signalering.

Leuk, toch? Het kleine broeikasgas lijkt ook te voorkomen dat slechte herinneringen zich vormen bij hoge doses. Helaas, het inademen van te veel van alles dat geen zuurstof is, heeft de neiging om te eindigen in een klein ding dat verstikking wordt genoemd, wat op zijn beurt kan leiden tot verduistering. Soms is dit waar je naar streeft - wortelkanalen zijn niet leuk als je bij bewustzijn bent - maar de controledosering kan het best aan de professionals worden overgelaten; de meeste zweep-er sterfgevallen gebeuren wanneer gebruikers onbedoeld flauwvallen en per ongeluk een hoofdtrauma ondergaan.