'Antropische' regisseur Sean Ellis over het levend houden van verhalen uit de Tweede Wereldoorlog

$config[ads_kvadrat] not found

Hoe maak je een wormenhotel? | Het Klokhuis

Hoe maak je een wormenhotel? | Het Klokhuis
Anonim

Velen van ons hebben films uit de Tweede Wereldoorlog gezien, maar niet veel hebben oorlogstijdfilms gezien over Operatie Anthropoid - het complot om Nazi SS-officier Reinhard Heydrich te vermoorden door de Tsjechoslowaakse verzetsstrijders Jozef Gabčík en Jan Kubiš. De Britse filmmaker Sean Ellis ging de uitdaging aan.

omgekeerde ging bij Ellis zitten om te praten over waarom films uit de Tweede Wereldoorlog nog steeds van levensbelang zijn, en hoe hij een filmische balans bereikte terwijl hij een vitale historische gebeurtenis fictief maakte.

Waarom zou je nu een film uit de Tweede Wereldoorlog aanpakken?

Ik denk niet dat er rijm of reden is. Ik ben dit al aan het voorbereiden sinds 2001, en ik zeg niet: "We moeten dit klaar maken voor 2016." Voor mij gaat het erom hoe ik gewoon geobsedeerd ben door dit verhaal te vertellen. Hoe meer ik erachter kwam, hoe meer ik dacht: "Dit is wat ik wil maken."

Hoe grondig ben je in je onderzoek naar operatie Anthropoid gekomen voordat je de film maakte?

Het lezen van veel boeken is het begin en vervolgens kijken op internet. Dan ga je daadwerkelijk naar de plaatsen en begin je mensen te interviewen. Je bekijkt documenten bij het Ministerie van Defensie, je gaat naar de oorlogsmusea. Je probeert veel meningen te krijgen, maar het probleem met dit verhaal is dat iedereen er een mening over heeft. Er zijn drie of vier verschillende verhalen over dingen die wel of niet zijn gebeurd. Je krijgt al deze tegenstrijdige informatie en, op een rare manier, ben je een detective die probeert het op een manier samen te vatten om het te vertellen. Wat is waarheid en wat niet? Wat voelt zoals de waarheid en wat niet?

Operatie Anthropoid was eerder verteld op het scherm in films als Operation Daybreak of de Tsjechische film Atentát, maar dat waren geen grote hits. Hoe wilde je je film scheiden van de manier waarop dit verhaal op het scherm is verteld?

Filmmaken is veel veranderd sinds die films. Je kijkt nu naar ze en ze zijn gedateerd. Het is een verhaal dat voortdurend moet worden verteld … zoals 99 procent van de wereld het niet weet. Het is een kans om de wereld een verhaal te vertellen dat plaatsvond op een zeer cultureel specifieke plek, maar met universele thema's. Dat is filmmakend goud.

Hoe was het gietproces zoals het zoeken naar de perfecte Jan en Jozef?

Ze moeten samenwerken, dus ze moeten elkaar aanvullen. We gooiden Cillian eerst nadat hij goed reageerde op het script. Eenmaal op zijn plaats was het simpelweg: wie is zijn Jan? Ik had het niet gezien 50 tinten grijs, maar ik had Jamie binnen zien komen De val en hield van hem erin, maar ik dacht dat hij te donker was voor de rol.

We hebben elkaar ontmoet en verteld dat zijn karakter een soort puppyhond is voor Jozef en iemand die er niet mee door wil gaan en dat fysiek niet kan. Daarna voelde het goed, dus ik sprak met Cillian die zei: "We zijn allebei Iers en ik hou van hem."

De film vestigt ook een prachtige setting van bezet Praag. Hoe was het om de moderne stad 70 jaar terug te draaien?

Ik ging naar een groot aantal bibliotheken in Praag en kocht een heleboel fotoboeken uit de periode, en wat we deden was een verzameling locaties verzamelen van de foto's. We zouden naar de plek gaan met de foto's en we zouden op dezelfde plek gaan staan ​​om te zien hoeveel het veranderde vanaf 1942. We zouden camera's op dezelfde plekken installeren en de referentiefoto's aan het CGI-team geven. Het was gemakkelijk omdat we de kostuums en auto's hadden. Daarna schilderden ze spullen erin en voegden de sfeer en het uiterlijk van die foto's toe aan de locatie die we opnamen.

Het perspectief van Jan en Jozef is zo belangrijk voor de film en het is schokkend wanneer ze worden gescheiden in de climax van de kathedraal van de film. Onbewust besef je dat het allemaal fout gaat omdat ze uit elkaar zijn.

Toen ik het script aan het schrijven was, vroeg een deel van me zich af waarom ze niet bij elkaar waren toen ze stierven. In Operation Daybreak, ze worden samen getoond terwijl ze een vreemd knuffelend ding doen en op elkaar schieten, wat ik nooit echt heb begrepen. We hadden een scène waarin Jan naar beneden gaat en tegen Jozef zegt dat de Duitsers komen, en ze zeggen vaarwel. Het probleem daarmee is dat Jozef nooit met Jan zou hebben gevochten. Op een rare manier is het heerlijk dat je het schokkende einde van Jan te zien krijgt, maar dat Jozef meer een vrijlating of een aanvaarding is. Het duwt je in de aftiteling

$config[ads_kvadrat] not found