De wetenschap verklaart ... wanneer u uw hersenen zou en moet vertrouwen

Advies komt meestal neer op regurgitatie van het idee dat jij de beste rechter bent. Volg je hart, vertrouw op je gevoel, om jezelf te zijn, wees waar - alle uitingen die in wezen zeggen, hé, wat je voelt en wat je denkt, zijn waarschijnlijk alle gegevens die je nodig hebt om een ​​goede beslissing te nemen. In zijn toespraak die de 'zes regels' van het leven prijst, zei voormalig gouverneur / lichaamsbouwer Arnold Schwarzenegger dat de eerste stap naar het leren van het geheim van succes is om jezelf te vertrouwen.

Je hersenen zijn, in zekere zin, jij, en ook, in een andere betekenis, een wispelturige partner. Herinneringen zijn verre van alleen opnames van gebeurtenissen uit het verleden die kunnen worden aan en uit geschakeld zoals oude afleveringen van Boogschutter. Je emotionele herinneringen hebben misschien verbazingwekkende duidelijkheid, maar dat betekent niet dat ze kloppen. In sommige omstandigheden maken emoties mensen gevoeliger voor het vormen van valse herinneringen - niet alleen veranderingen in detail aan de scène, maar volledig verzonnen herinneringen aan gebeurtenissen die nooit zijn gebeurd.

"In plaats van geheugen te verbeteren, leidt emotie vaak tot een afweging in aandacht voor en geheugen voor centrale versus perifere informatie", schreef reiker in een 2015-paper gepubliceerd in Beoordeling van emoties. "Of de emotie het geheugen verbetert of schaadt, hangt sterk af van hoe belangrijk de informatie is die wordt onthouden voor het individu."

Wanneer mensen meer gestresst of meer emotioneel worden, betekent een verschuiving in aandacht dat herinneringen minder accuraat worden. Maar omdat de emoties gelijktijdig plaatsvinden met gebeurtenissen, maken stresshormonen valse herinneringen langer vol.

Externe invoer kan ook herinneringen kleuren. Herhaalde ondervraging, herhaalde en geleide beelden van gebeurtenissen en uitleggen van de plausibiliteit van gebeurtenissen zijn allemaal technieken die onderzoekers gebruikten om hun onderwerpen te misleiden en iets te onthouden dat niet is gebeurd. Deze resulterende "herinneringen" zijn vaak "zelfverzekerd, zeer gedetailleerd en emotioneel".

Alleen omdat herinneringen emotioneel en met vertrouwen worden opgeroepen, waarschuwen onderzoekers, betekent niet dat ze echt authentiek zijn. Dus, de volgende keer dat je op een familiediner zit te ruziën over iets dat vijftien jaar geleden gebeurde, wil je misschien een stapje terug doen en vragen of de gebeurtenis echt is gebeurd.

Instinct is de voor de hand liggende oplossing, de manier om jezelf te vertrouwen zonder te veel op jezelf te vertrouwen. En onderzoekers hebben ontdekt dat mensen betere beslissingen nemen na een afleiding of zonder overleg. Meer dan vaak overmatig nadenken leidt tot een statistisch aantoonbare verslechtering van de kwaliteit van beslissingen. Instinct informeert een intuïtieve zin die ons helpt te achterhalen wanneer iemand liegt of niet, wat op zijn beurt van invloed is op wie we kiezen als onze vrienden en partners. Het is een hulpmiddel ontwikkeld vanuit evolutie; instinct wordt onderbouwd door een "wil om te overleven en een wil om te reproduceren.".

Dat gezegd hebbende, soms kunnen onze instincten verkeerd zijn aan verwoestend effect. In een nummer van de Harvard Business Review, Stanford, experimenteel sociaal psycholoog Roderick Kramer schrijft dat hij gedurende ongeveer dertig jaar heeft gepraat met het idee dat er een probleem kan zijn met hoe we vertrouwen. De chemie van ons lichaam beloont ons om te vertrouwen - wanneer we vertrouwen op mensen die oxytocine vrijgeven en ons in contact met hen stellen - kunnen mensen die vertrouwen stellen ons een oplossing bieden. Onze betere engelen kunnen junkies zijn.

"Om te overleven als individuen, moeten we verstandig en goed leren te vertrouwen", schrijft Kramer. "Dat soort vertrouwen - ik noem het getemperd vertrouwen - komt niet gemakkelijk, maar als je jezelf ijverig de juiste vragen stelt, kun je het ontwikkelen."

Het probleem is dat we super hackbaar zijn. Studies hebben aangetoond dat mensen die een 'snelle en onopvallende aanraking' krijgen, eerder zullen samenwerken. Onze hersenen prikkelen ons ook om conclusies te trekken op basis van visuele aanwijzingen - we vertrouwen eerder op mensen die op ons lijken en maken stereotype conclusies gebaseerd op geslacht, leeftijd, ras en andere gelaatstrekken.

"Meestal zijn onze impliciete persoonlijkheidstheorieën vrij onschuldig; ze helpen ons eenvoudigweg om mensen sneller te categoriseren en sneller sociale oordelen te vellen ", schrijft Kramer. "Maar ze kunnen ervoor zorgen dat we de betrouwbaarheid van iemand overschatten in situaties waar veel op het spel staat."

In een paper uit 2010 getiteld Geschiedenis van de menselijke wetenschappen, peinsde psychologe Jonna Brenninkmeijer over onze wens om de grenzen van de geest te testen en zichzelf te helpen op weg naar een gezonder brein:

De eeuwige zoektocht naar een beter leven lijkt te zijn gereduceerd tot een haalbare zoektocht naar een beter brein. Terwijl het zelf aan de ene kant gereduceerd is tot de hersenen, is het tegelijkertijd de bestuurder van deze hersenen geworden. Om dit duidelijker te stellen: je moet voor je hersenen zorgen terwijl je brein voor je zorgt.

Als je herinneringen fictief zijn en je gevoelens aantoonbaar verkeerd zijn, wat ben je dan, een mens die beslissingen moet nemen om in de wereld te functioneren, om te doen? Eenvoudig antwoord: alles met mate. Vertrouw op je instinct maar wees niet zo diepgeworteld dat je niet bereid bent om van gedachten te veranderen. Blijf op je saaie herinneringen. En eet misschien meer vette vis. Soms vertrouwt het erop dat je begrijpt hoe je echt werkt.