Waarom de 'Snowpiercer' tv-show briljant zou kunnen zijn

Van alle films die zijn getarget op kleine schermaanpassingen, de onlangs aangekondigde films Snowpiercer bovenaan die lijst. De film - een strakke sci-fi actiethriller met emmers bloed en een verwarde dialoog - presteerde goed kritisch en financieel, maar laten we onszelf niet voor de gek houden, geen van beide factoren is van belang als het gaat om serialisatie. Minderheidsverslag haalt inspiratie uit een prachtige roman en zijn even-sterren Spielberg-film: en kijk hoe dat is gebleken. Dit is waarom Snowpiercer lijkt erop ingesteld om die fouten recht te zetten, en hoe het een tv-programma kan worden dat het bekijken waard is.

Er zijn nog belangrijke thema's te ontdekken

Veel spektakelprogramma's negeren hun opruiende gebeurtenissen. De wandelende doden, bijvoorbeeld, is niet druk om uitleggen waarom zombies hier zijn, net zo min als het erop uit is om drama uit hun aanwezigheid te wringen. Snowpiercer, de film, is gesneden uit een soortgelijke doek en werpt zijn blik op de toekomst van de treinbewoners: maar de bron bevat een rijke, ongekende inhoud. De originele grafische roman duikt in het wapen dat leidde tot het afslachten van de aarde door de mensheid: het is geen mislukte poging om de wereldwijde harmonie tussen mens en natuur te herstellen. Het is een wapen ingezet tijdens een conflict dat de eeuwige ijstijd tot stand brengt.

Dit roept problemen op voor het milieu. Striptekenaar Jean-Marc Rochette sprak over zijn intentie voor het boek, voortgekomen uit zijn bezorgdheid over ecologie in tegenstelling tot de klassenstrijd die de film domineert.

Het aanpakken van sociale strijd door middel van een sci-fi-lens werkt om het gesprek rond een hedendaags onderwerp te stimuleren, en opwarming van de aarde verdient insluiting. Kijkend naar onze potentiële toekomst, een grimmige, ellendige die blijft, blijft het publiek trekken. Toch kiezen die shows er meestal voor om te onderzoeken hoe de menselijke interactie zich niet aanpast aan de maatschappelijke ondergang (zie: De wandelende doden, De restjes, De 100, Revolutie), en minder over het hoe en waarom van milieuverwaarlozing. Wat als alle apocalyps voorkomen konden worden als de planeet beter was verzorgd? Wat nou als Snowpiercer Overlevenden hebben het antwoord?

De show heeft een kans om dieper in te duiken Snowpiercer's thema's

Hoewel de film op geen enkele manier kort is, zwiepte hij snel door die enorme trein. De drijvende kracht achter het plot is het personage van Chris Evans, Curtis Everett. Het is zijn reis om te ontsnappen aan het verval van de staart die het verhaal voortstuwt. Alle andere commentaren en personages draaien om hem heen. Er zijn af en toe inzichten in de levens van anderen, maar over het algemeen komen ze in beeld wanneer ze de innerlijke ontwikkeling van Curtis beïnvloeden. Geeuw.

Laten we terugvallen op de enige man om ze allemaal te regeren en zich concentreren op de inspanningen van de groep. Kracht in cijfers! Een aanvulling van even fucked-up reizigers in alle delen van de trein zal mooi doen. Curtis werkt als een introductie in de wereld van Snowpiercer. Hij is gemakkelijk voor een breder publiek om zich in te leven en vervolgens een beetje 'eh,' dus waarom zou je de inspanningen elders niet heroriënteren? De bewakers die de secties beschermen? De geïndoctrineerde schoolkinderen? De hel, zelfs de uiterst monsterlijke vrijmetselaar verdient een volledige aflevering gewijd aan haar spreken in het openbaar.

En hoe zit het met het wapen dat het hele ding kickstart? Wie heeft het gemaakt? Hoe heeft het de planeet verpest? Flashbacks bieden natuurlijk een perfecte manier om deze informatie te onthullen, en een personage dat betrokken is bij de detonatie die nu gevangen zit in de detonatie die gevangen zit op de eindeloze treinreis vanuit de hel, kan enkele, zeer ongemakkelijke scenario's opleveren. Evenzo zouden de constructie van de trein en hoe degenen aan boord hun plek verdienden de lacunes in de emotionele dekking van de personages opvullen.

De trein inspireert twee verschillende seriestructuren

De Snowpiercer is enorm. Elke sectie van de trein herbergt verschillende sociale lagen, en binnen elke sectie bevinden zich rijtuigen. Breek deze op en er is een absolute schat aan verhalen verborgen in elke passagier. Hun verleden en hun heden, zoals hierboven vermeld, vormen de leegte van het karakter, achtergelaten door de waanzin van het complot. Hoe zouden die worden gepresenteerd?

De trein zelf inspireert een structuur die gemakkelijk op een van de twee manieren kan evolueren. Eerst zou de film volgen: een opstand aan de achterkant van de trein inspireert een revolutie om de voorkant te onttronen. Deze benadering, gesialialiseerd en gedetailleerd, belooft een stevige heruitvinding van de film als een week-tot-week-affaire-opbouw tot een climaxfinale.

OF, wat als de hele plot opnieuw zou worden toegeëigend als een bloemlezing? Ryan Murphy heeft dit formaat gepopulariseerd in Amerikaans horror verhaal en ziet er naar uit om alle toekomstige inspanningen rond de flexibiliteit die het biedt in kaart te brengen. Individuele seizoenen verdeeld in speciale percelen in verschillende delen van de trein? Dat zou werken. Het zou zeker alle vormen van de (betwistbaar massieve) locatie bestrijden. De McGregor Riots hintten naar in de film, of The Wild Assault waarnaar in het komische ideale voer de eerste paar seizoenen werd verwezen.

En het moet helemaal batshit gaan

Gewelddadige actie, slechte taal en ongebreidelde seks zijn niet langer televisietaboes. Game of Thrones gedijt op alle drie, terwijl stripboekinhoud zoals Waaghals profiteert van zijn bloedige vechtpartijen. Snowpiercer Het bronmateriaal wordt doorspekt met grof taalgebruik - de lagere klassen worden "tail-fuckers" genoemd - en dat schaadt de genre-mengde mindfuckery van de film nauwelijks. Hoe zit het met dit voor een WTF manier om de arme bedelaars te scheiden van de één-percenters?

En dat visbedrijf is alleen voor starters. Dit is wat er hierna gebeurt:

Ze moeten die gemaskerde klootzakken houden.