NASA daagt wetenschappers uit om menselijke organen op Mars te laten groeien

NASA heeft net het startschot afgevuurd op een van zijn prestigieuze Centennial Challenges. Vanaf deze week zullen wetenschappers concurreren in de Vascular Tissue Challenge om een ​​van de eerste drie teams te zijn die "met succes een dik, metabolisch functioneel menselijk gevasculariseerd orgaanweefsel in een gecontroleerde laboratoriumomgeving creëren" dat minstens 30 dagen overleeft. Het is nog nooit eerder gedaan.

Er is dun vaatweefsel gecreëerd, en het is niet zonder verdiensten, maar wat NASA en de nieuwe orgelalliantie van de Methuselah Foundation, de partner in deze honderdjarige uitdaging, hier zoeken, is weefsel van meer dan 0,39 centimeter dik. Een dergelijke doorbraak heeft een enorm potentieel, zowel in de ruimte als op aarde. Dik gevasculariseerde cellen kunnen wetenschappers toestaan ​​om schade aan het menselijke weefsel in vijandige omgevingen te beperken en om letterlijk nieuwe organen te laten groeien. In de toekomst zou dit kunnen zijn hoe astronauten op deep-space missies - zonder toegang tot traditionele orgaanvervanging - gezond blijven.

"We zouden organen kunnen laten groeien voor mensen in ruimtestations."

NASA biedt een prijs van $ 500.000, verdeeld over de eerste drie teams om met succes weefsel met de vereiste dikte te produceren dat ten minste een overlevingspercentage van 85 procent handhaaft tijdens de 30 dagen durende proef. Als tegen september 2019 niemand het gelukt is, zal de uitdaging sluiten.

"Dit weefsel kan op een dag worden gebruikt om organen van mensen op Mars te vervangen", zegt NASA Centennial Challenges Program Manager Monsi Roman. "Dat is het droomgedeelte, weet je? We zouden organen kunnen laten groeien voor mensen in ruimtestations. Het zou absoluut ongelooflijk zijn, iedereen die een orgel nodig heeft zou toegang hebben tot een orgel."

Natuurlijk zou dat ook op Aarde waar zijn; naar alle waarschijnlijkheid zou dik vaatweefsel leiden tot orgaanvervanging voor burgers lang voordat we het naar de ruimte zouden sturen. In de iets dichterbij komende toekomst zouden de prestaties van de winnaars van de uitdaging kunnen worden gebruikt als modellen om levend weefsel de ruimte in te sturen - voordat ze echte astronauten riskeren - om de schade aan verschillende soorten organen te beoordelen.

De onderzoekers zijn wat Roman 'the creme of the crop' noemde, maar het is nog steeds een zware strijd '- niemand heeft dit eerder kunnen doen en wat NASA's aanbod echt niet is, is veel geld in het geheel van de dingen. Roman zei dat ze hoopt op een succesvol weefselmonster in een jaar of zo, maar dat het echt onmogelijk is om te zeggen wat er zal gebeuren. Nadat een team (of teams) het weefsel hebben gemaakt, geeft NASA de leden in feite het geld en stuurt ze hen op weg. Ze tekenen hun intellectuele eigendomsrechten, of enige vorm van contract, niet af.

"NASA, ons werk is dan gedaan," zei Roman. "Maar het ministerie van Defensie, de NIH, veel groepen kijken dit na om te zien wat er gebeurt. Mensen vragen zich misschien af ​​waarom we het op deze manier doen, in plaats van alleen een subsidie ​​te geven aan een van de grote namen en hen te laten terugkomen met het resultaat - het doel is om contact te maken met groepen die niet noodzakelijkerwijs geassocieerd zijn met de luchtvaartindustrie.. We proberen de natie in te schakelen om deze problemen op te lossen. Dat is waarom Centennial Challenges bestaan; dat maakt het cool."