1985 op de Multiplex: When Not All Movies Were Remakes

Bekijk deze bioscoopkalender voor deze zomer. Het is een uitzinnig verspreid aanbod van popcorn-aanbiedingen dat grotendeels bestaat uit remakes, reboots en "selectieve" sequels. Als je van plan bent om te ontsnappen aan de hitte in het geklimatiseerde reservaat van een multiplex, is de kans groot dat je keuzes zijn zoals herstelde superhelden, een reset van tijdrovende cyborgs en een genetisch gemodificeerde dinosaurusstoet. De vleug van astronomische bespreekbureau-ontvangsten van mensen zoals de laatste - de breker van elke plaat, Jurassic World - suggereert dat we de komende jaren meer van hetzelfde zullen zijn.

Dertig jaar geleden heeft het zomerseizoen een heleboel solide opties uitgevonden. Hoewel er een reeks sequels op zijn rol staat, zit er nauwelijks iets vast in de "we moeten ALLES recyclen" -waanzin die Hollywood momenteel nastreeft (terwijl hij puffend op een Cubaan en de tranen wast van degenen wiens jeugd is verwoest). 1985 ontvangt niet dezelfde lof als andere baanbrekende jaren in de filmgeschiedenis - bijvoorbeeld 1999 - maar de zonneschijnmaanden zouden absoluut moeten. Hier is een overzicht van enkele van de films die dit seizoen zijn uitgebracht en waarvan de nalatenschappen vandaag nog steeds over het culturele geratel gaan.

'The Goonies'

Het is illegaal voor iedereen die het zag The Goonies als een kind om het niet loyaal te verdedigen. Het appelleert aan de avontuurlijke tyke in ieder van ons. Het deel van onze jeugdige geest dat nog niet wordt geconfronteerd met de ontmoedigende realiteit van volwassen verantwoordelijkheden.

De plot schudt uit wanneer een stel kinderen op een schatkaart stuiteren en op zoek gaan naar de lang verloren trek van een piraat genaamd One-Eyed Willy. De suggestieve monnik van die swashbuckler glipte langs het beoogde publiek van de film, die in plaats daarvan verliefd werd op het idee van een echt avontuur. Deze laatste maand zag ik heel veel Goonies liefhebbers kudde naar Astoria, Oregon om haar jubileum te herdenken. Blijkbaar was parkeren een bitch.

'Beter dood'

John Cusack schittert momenteel in elke straight-to-Netflix-release die er is. Terug in de prille fases van zijn carrière was hij echter de coole, zachte kat van de tienerfilm uit de jaren 80. Denk Miles Teller minus de ongebreidelde arrogantie.

Beter dood gastheren één van de beste uitvoeringen van Cusack, zoals onlangs gedumpt tiener Lane Meyer. Zijn vriendin gooit hem in het voordeel van de kapitein van het skiteam - de niet zo subtiele naam Stalin - stuurt Meyer in een neerwaartse spiraal. Net als Heathers een paar jaar later bereikt, is de benadering van de film van zelfmoord de zwartste vorm van comedy die met succes pathos en humor trouwt.

'Terug naar de toekomst'

Moeten we iets zeggen over de tijdreis-tiener-sci-fi-film van Robert Zemeckis? Waarschijnlijk niet, maar we gaan het toch doen. Terug naar de toekomst De impact op de populaire cultuur kan worden samengevat door de terugkerende internetmemo die het internet elk jaar of zo verzadigt. Het verhaal van een tienerjongen en zijn verstoten-van-samenleving gekke wetenschapper vriend doet er nog steeds toe.

Wat markeert BTTF als een hoogtepunt van het jaar is niet alleen zijn blijvende indruk op elke cinefiel en sci-fi fan, maar het feit dat … shhhh …. het is nog niet opnieuw gemaakt. Het heeft wel twee sequels voortgebracht - back-to-back geschoten - en is sindsdien buiten de hitlijsten van Hollywood gebleven voor heruitvinding.

'Day of The Dead' / 'The Return Of The Living Dead'

Deze twee zijn een interessant paar. Het origineel Nacht van de levende doden uit 1968 werd geregisseerd door George A. Romero en geproduceerd door John A. Russo. Toen hun creatieve koppelingen uit elkaar gingen, hielden ze elk vast aan bepaalde elementen van het pand. Romero ging verder met het leveren van sociaal commentaar via mall-moord in de genrebepalende Dawn of the Dead, wat leidde tot Day of the Dead. Een rechttoe rechtaan zombiefilm met een gemilitariseerde neiging, die een soortgelijke waarschuwingsroute naar zijn voorganger betreedt.

Russo behield echter het gebruik van de term 'levende doden' (leuk feit: vandaar de afwezigheid in alle films van Romero) en verhoogde de schlock voor Return of the Living Dead, dat is gebaseerd op zijn roman en verhaal en geregisseerd door Dan O'Bannon. Beleefde een 'splatstick' horror, weg is het sociale bewustzijn van Romero's werk, in plaats daarvan vervangen door een met gore doordrenkte, naaktheid-gevulde plek uit het 80-er jaren overschot.

'Mad Max: Beyond Thunderdome'

Het derde deel van het origineel van George Miller Mad Max trilogie. De wet van het afnemende rendement is hier niet noodzakelijk van toepassing, afhankelijk van uw persoonlijke mening over de franchise. Maar wat is niet om lief te hebben? Mel Gibson, een bleek blonde Tina Turner en heel veel scrappy kinderen thematisch getransplanteerd van heer der vliegen.

De meest ambitieuze, technisch-inventieve en verhaalrijke film van dit jaar, Mad Max: Fury Road, is het drie decennia-late vervolg op Thunderdome. Het bewijs dat tempus altijd zal ontgroeien, maar het is geen belemmering voor Millers merk van zongebruinde actie.

‘Explorers’

Ethan Hawke en wijlen River Phoenix maakten beiden hun filmdebuut in Joe Dante's pintformaat ontdekkingsreiziger, die een vroegrijpe schooljongen volgt wiens liefde voor alle dingen buitenaards hem inspireert om een ​​ruimtevaartuig te creëren. Dus hij kan met vreemdelingen op visite gaan. De voor de hand liggende parallel met E.T. rechtvaardigt een vermelding, vooral omdat Spielberg wordt gecrediteerd als het concept van fietsende kinderen nabootsen van Eric Luke's eerste versie.

En terwijl Explorers zou uiteindelijk dat visuele laten vallen, het maakte gebruik van een aspect van de filmcultuur dat tegenwoordig nog steeds een belangrijk onderdeel is van de populaire cinema. De film is bezaaid met paaseieren, die sluwe knipogen en verwijzingen van filmmakers in hun films. De personages van Hawke en Phoenix sturen hun ruimtetuig over een drive-in-bioscoop met een film met Luke Starkiller in de hoofdrol. Dat was de eerste suggestie van George Lucas voor de achternaam van Luke Skywalker.

'Fright Night'

Voor Schemering ongedaan gemaakt al het glorieuze vampirische grondwerk in de jaren '80, films zoals Fright Night kwam tegemoet aan de menigte van bloedzuigers. De film volgt een opgewonden tiener wiens speuren onthullen dat zijn buurman eigenlijk een vampier is. Omgekeerd ontdekt de vamp naast de deur dat zijn snotterige punkbuurman zijn ware vorm heeft ontdekt en breekt de hel los.

Colin Farrell en David Tennant grepen op voor de glossy remake van 2011, maar niets is beter dan de lerende vampier van Chris Sarandon, die de uiterst angstaanjagende naam Jerry Dandrige gebruikte.

'Gekke wetenschap'

Een echt juweeltje uit de jaren tachtig, Gekke wetenschap zou kunnen toegeven aan een of andere wankele morele redenering - gebruik alle middelen die nodig zijn om te krijgen wat je wilt, het maakt niet uit of je per ongeluk een kernkop oproept! - maar zijn hart is op de juiste plaats. Samen met de slanke outfits van Kelly LeBrock, die nauwelijks dekking biedt voor haar omvangrijke bezittingen.

Deelwensvervulling en gedeeltelijke realiteitscheck voor zijn twee hoofdrolspelers, Gary (Anthony Michael Hall) en Wyatt (Ilan Mitchell-Smith), John Hughes slaagt erin de ontzettende wegen te omzeilen die hij had kunnen doorkruisen en kiest ervoor om een ​​zoet verhaal over groeien te vertellen omhoog, net zoals zijn gekozen modus operandi. Wat is er nog zo verdomd aantrekkelijk aan Gekke wetenschap is de kracht van zijn ondersteunende cast; Robert Downey Jr. is een preppy-tool en Bill Paxton wint hands-down als Wyatt's brat broer Chet.

'Real Genius'

Twee schoolkinderen, van wie er één door een stekelige Val Kilmer wordt bespeeld, zijn het doelwit van een geldzuchtige professor die een laser voor de CIA ontwerpt. Vergezocht? Geen twijfel daarover. De jaren tachtig waren rijp met uitgerekte plots en twijfelachtige beslissingen over het gieten, en Echt geniaal dompelt zijn tenen beide kort in voordat hij op zichzelf stapt. Uiteindelijk vermijden de humor, het verhaal en de personages typische, op de campus ingestelde tropen die nog steeds voorkomen in de meeste comedy's van universiteiten.

Kom voor het topje van Kilmers haar. Blijf op de hoogte van het show-stopende 'huis vol met popcorn finale met laserstralen'.

'Teen Wolf'

1985 was het jaar van Michael J. Fox - Terug naar de toekomst en Teen Wolf arriveerde zes weken na elkaar in de bioscoop. De laatste volgt een ander soort reis voor deze titulaire tiener, die ontdekt dat alle mannen in zijn familie in de puberteit zichzelf weer opnemen in weerwolven. Omdat hij een beetje een natte deken is, is dit een transformatie die hij verwelkomt met open poten.

Al snel zwaait hij over school met de braggadocio van een steratleet en negeert hij duidelijk zijn cool-als-fuck beste vriend voor het typisch saaie populaire meisje. De metaforische boodschap is een beetje hardhandig - je merkt misschien wat veranderingen in je lichaam en begint gevoelens te krijgen die je misschien niet begrijpt - maar doet dat er echt toe als we een weerwolf op een vrachtwagen zien surfen?

'Return To Oz'

Het is moeilijk te geloven dat de mindfuck follow-up is van De tovenaar van Oz heeft een PG-classificatie. Het is angstaanjagend. Het geeft je nachtmerries van de bruine broek variëteit. Zoals veel van de films op deze lijst, leed het aan een slechte opkomst na de release en zoals veel van de films op deze lijst werden een totale cult-klassieker. Zijn dun gesluierde horrorfunctie nam uiteindelijk wortel met genrefans, die de gruwelijke bezienswaardigheden achter de zoete façade van Oz verwelkomden.

Fairuza Balk schittert als Dorothy, die haar reis begint in een instelling die een elektrische schoktherapie ontvangt. Leuk, eh? Ze wordt naar Oz gebracht wanneer een blikseminslag toeslaat en begint zo aan de eindeloze stroom afschuwelijke schurken die op haar weg staan ​​om het nu vervallen land Oz te herstellen. De Wheelers en de Nome King zijn griezelig genoeg, maar het is prinses Mombi die het echte kwaad is. Eén scène in het bijzonder heeft haar hoofdloze lichaam naar Dorothy grijpen, terwijl het arme meisje hem in een gang drapeert die omzoomd is met de schreeuwende hoofden van vrouwen die Mombi had afgeslacht. Het is niet echt Disney, toch?