Hoe zullen mensen omgaan met de verveling die komt met A.I. Hun baan aannemen?

In de film van 2015 Ex Machina, Nathan, het codeergenie die een bijna menselijke A.I. genaamd Ava, mijmert over de aard van robots. Hij zegt: "Ik zie Ava niet als een beslissing; Ik zie het als een evolutie."

Rice University computerwetenschapper en directeur van Rice's Ken Kennedy Institute for Information Technology, Moshe Vardi, denkt dat deze vooruitgang misschien iets te snel gebeurt. Hij is bezorgd dat - met, naar zijn mening, A.I. het doen van alle menselijke arbeid tegen 2045 - de mensheid zal te veel vrije tijd aan zijn handen hebben. Hij is ook bezorgd dat de wereldeconomie niet in staat zal zijn om alle werkloosheid aan te pakken. Machines nemen banen in de middenklasse weg, en hij gelooft dat dit de economische ongelijkheid zal vergroten.

Aanstaande zondag zal de zeer vooraanstaande onderzoeker en fellow van de American Association for Artificial Intelligence 'Smart Robots and Their Impact op Society' presenteren aan zijn collega's tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de American Association for the Advancement of Science in Washington, DC. Hij heeft gesproken dit eerder op andere plaatsen zoals het Ada Lovelace Symposium 2015 van de Universiteit van Oxford en het symposium van de Federal Reserve Bank in Kansas City in Wyoming in 2014.

In 2012 behandelde Vardi het onderwerp in een Atlantische Oceaan article, "The Consequences of Machine Intelligence: Als machines in staat zijn om bijna elk werk te doen dat mensen kunnen doen, wat zullen mensen dan doen?" en opnieuw in de Pacific Standard Het stuk uit 2015, "De toekomst van het werk: maar wat kunnen mensen doen?" Hij wil duidelijk weten wat we in de toekomst allemaal met onszelf zullen doen.

"Ik geloof dat werk van essentieel belang is voor het welzijn van de mens," zei hij in een release, kreeg er filosofisch over. "De mensheid staat waarschijnlijk voor de grootste uitdaging ooit, die zin krijgt in het leven na het einde van 'in het zweet van uw aangezicht zult gij brood eten'."

Maar dit lijkt allemaal een beetje op angst zaaien, een beetje oude school, een beetje Cloud Atlas. Gaan we allemaal in apen veranderen als de machines ons rondrijden en onze schoenen knopen? En dat brengt ons ertoe ons af te vragen: zal er in 2045 een terugkeer naar Velcro zijn? Er zijn duidelijk dingen waar we niet op kunnen anticiperen. Velcro was de toekomst in de jaren tachtig en we zijn er weer in om onze Jordanen met de hand te binden.

In de Pacific Standard artikel begint hij door te verwijzen naar auto's zonder bestuurder en hoe snel die technologie is gevorderd. Ze zijn nu al op de weg. Hij heeft gelijk, we zijn in veel opzichten al in de toekomst. Sommigen van ons houden van autorijden - misschien blijven mensen achter het stuur een optie. Misschien worden die bestuurders als de Amish gezien. Mensen rijden nog steeds op paarden.

Hij is echt bezorgd dat vrije tijd niet natuurlijk is voor mensen. Dat is ook een beetje waar. Echter, net zoals we ons aanpasten aan het sedentaire internetleven en fastfood, is het zeker dat mensen zich kunnen aanpassen aan zo ongeveer alles. Als we slim genoeg zijn om een ​​betere versie van onszelf te creëren, kunnen we dan ook niet iets vinden dat te maken heeft met maandagen als we geen baan hebben? Wil je een natuurwandeling maken, leren fluit spelen of eindelijk aan die zine werken die we al die jaren hebben gepland?

Hij is niet de enige die bang is voor de kwaadaardige robotrevolutie. Hij heeft genieën als Elon Musk en Stephen Hawking die naast hun nagels bijten. Gaan we uiteindelijk verveeld en stom zijn? Zijn onze hersenen sneller dan ons hart? Deze A.I. zal zeker sneller bewegen dan ons trieste zakken vlees. Maar Vardi, er is altijd de hoop dat een nieuwe massale economische neergang alle vooruitgang stopt en we moeten al dit A.I. onderzoek opnieuw in 30 jaar. Niemand kent de toekomst. We zullen hier gewoon moeten zitten kijken hoe auto's ons rondrijden als we onze iPhones porren, en wachten om het te zien.