Er zijn twee soorten klimaatverandering, hypocrisie die moet stoppen

Een nieuw onderzoek heeft het voor de hand liggende bevestigd: als je mensen gaat vertellen dat ze offers moeten brengen voor het welzijn van de planeet, kun je er beter voor zorgen dat je het goede voorbeeld geeft. Het onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift Klimaatverandering, laat zien dat mensen die anderen vragen stappen te ondernemen om hun koolstofvoetafdruk te verkleinen, minder geloofwaardig zijn als ze veel energie gebruiken in hun huis of als ze vaak met het vliegtuig reizen. Door koolstofcompensatie te kopen, wordt het verlies van vertrouwen beperkt maar niet geëlimineerd.

De resultaten zijn lang niet zo verrassend als het feit dat het onderzoek in de eerste plaats moest worden uitgevoerd. Moeten mensen die de gevaren van het broeikaseffect prediken niet consequent alert zijn op het minimaliseren van de effecten van hun eigen acties op de planeet? De geschiedenis laat zien dat dit niet waar is, en het is een zwakheid die gemakkelijk door politieke tegenstanders wordt uitgebuit. Al Gore, bijvoorbeeld, kwam onder vuur na de vrijlating van Een ongemakkelijke waarheid voor een elektriciteitsrekening die op dat moment meer dan 12 keer hoger lag dan het gemiddelde voor een huis in Nashville. Het zal je niet verbazen dat Gore heel snel heeft geïnvesteerd in retrofits om zijn huis milieuvriendelijker te maken, inclusief de installatie van 33 zonnepanelen.

Hieruit volgt dat iedereen die de boodschap naar voren brengt dat klimaatverandering een groot probleem is dat serieus moet worden genomen, moet beginnen met een zorgvuldig onderzoek van hun eigen gedrag. Dit nieuwe onderzoek, dat bijna 5.000 online bevraagd heeft, vond dat mensen meer vergevingsgezind zijn als een klimaatwetenschapper deelneemt aan hun frequente vliegtuigreizen als onderdeel van hun werk, maar minder vergevingsgezind als het energieverbruik van die persoon groter is dan gemiddeld. In het scenario dat aan survey-respondenten wordt verstrekt, stellen ze zich voor om een ​​lezing bij te wonen van een zeer gerespecteerde klimaatwetenschapper met een indrukwekkende geschiedenis van publicatie. Misschien is het cruciaal dat de spreker niet alleen de wetenschap van de klimaatverandering beschrijft, maar ook aandringt op actie om individuele koolstofvoetafdrukken te verminderen. Niemand houdt van een huichelaar.

Ik vroeg een functionaris op # COP21 of de deal neerkwam op 'gebaren van transparantie in ruil voor gebaren van geld'. Hij zei "vrij veel."

- Jonathan M. Katz (@KatzOnEarth) 11 december 2015

Het ding over klimaatverandering is echter dat het fundamenteel een probleem van ongelijkheid is. Hoe hoger je staat op de mondiale hiërarchie van politieke en sociaal-economische macht, hoe meer je hebt geprofiteerd van het verbranden van goedkope fossiele brandstof in het verleden en hoe minder waarschijnlijk dat je de negatieve gevolgen van klimaatverandering zult lijden. Op het wereldtoneel willen armere landen dat rijkere landen betalen voor zowel de matiging van de klimaatverandering als de overgang naar een koolstofarme toekomst. En wie kan hen de schuld geven?

Dezezelfde dynamiek speelt zich af op individueel niveau. Experts op het gebied van klimaatverandering zijn meestal een bevoorrechte groep. Als ze zich op het niveau bevinden waar mensen hen door het land zullen vliegen en betalen om hen te horen spreken, hebben ze zeer waarschijnlijk ook een goedbetaalde vaste aanstelling als hoogleraar. En mensen met meer geld - met name drukke, belangrijke mensen - hebben doorgaans grotere carbon footprints.

Het goede nieuws is dat er geen echt excuus meer is voor vermogende mensen die zich zorgen maken over klimaatverandering om niet te doen wat ze prediken. Er zijn veel verschillende technologieën op consumentniveau om de koolstofimpact in huis te verminderen en ze worden elk jaar meer betaalbaar. Elektrische auto's zijn scherp geprijsd. Gerenommeerde CO2-compensatieprogramma's zijn gemakkelijk te vinden.

Beroemde voorstanders van klimaatverandering hoeven hun herenhuizen niet op te geven, ze hoeven alleen zonnepanelen te kopen. Rijke landen hoeven hun levensstandaard niet op te geven, ze hoeven alleen maar goed beleid te ontwikkelen om een ​​snelle overgang van fossiele brandstoffen mogelijk te maken. Klimaatverandering en sociale rechtvaardigheid zijn ondeelbaar - vooruitgang zal niet plaatsvinden voordat degenen met de middelen om het voortouw te nemen het voortouw nemen.