Sega Dreamcast's beste (en gekste) spellen

Op deze dag, 15 jaar geleden, trok de Japanse gamegigant Sega de stekker uit de Dreamcast-console. Het was het laatste systeem dat Nintendo's meest geduchte rivaal in de jaren 90 ooit in de videogamemarkt ooit zou hebben.

De Dreamcast wordt liefdevol herinnerd voor zijn waardige bibliotheek en een vooruitziende blik op de toekomst van gaming. Het scrappy-platform bood online multiplayer, websurfen en zelfs downloadbare content - wat we vandaag allemaal als vanzelfsprekend beschouwen. Het is niet moeilijk om te bepalen hoe of waarom de Dreamcast stierf - kortom, het was een slechte timing, omdat de release te dicht bij Sony's krachtige PlayStation 2 was - maar we zijn niet happig om stil te staan ​​bij de dood. Laten we liever het leven vieren en een aantal van de beste witte dozen van Sega opnieuw aanbieden.

Power Stone

Zelfs vandaag zijn 3D arena vechtgames een zeldzaam ras. Ze zijn er in de buurt, maar de laatste keer dat ik me herinner dat ze speelde, was de onvoldoende Marvel: Rise of the Imperfects. In werkelijkheid konden maar weinigen de gekke energie weerstaan Power Stone want de Dreamcast had.

Gekke taxi

Als je '90's alt punk in je hoofd hoort, komt dat omdat je hebt gespeeld Gekke taxi. Gebouwd voor de arcades maar ideaal thuis op de Dreamcast, Gekke taxi was alles over het bijhouden van het momentum van een tijdperk bepaald door teveel.

Shenmue

Veel mensen denken Shenmue is saai. Wel, ze hebben ongelijk. Een aangrijpend, meeslepend wraakverhaal van epische proporties, maar ingebed in een modern tijdperk, Shenmue was een baanbrekende ervaring die de levensvatbaarheid van open-world gaming aantoonde. Hoewel het het concept niet uitvond, is het modern Grand Theft Auto en Elder Scrolls verschuldigd zijn aan Yu Suzuki's adembenemende stuk werk. Ik kan niet wachten Shenmue III.

NFL 2K1

Sportgames komen en gaan nu of een jaarlijkse verversing zonder einde. Maar de sportlicentie van Sega die elke inzending als morgen behandelde, was niet gegarandeerd. Hoofd en schouders boven de rest was NFL 2K1. Hoewel het moeilijk te geloven is, was het niet alleen het meest realistisch uitziende voetbalspel op dat moment, maar het was gewoon zo verdomd leuk om te spelen. De kickmeter had echter beter kunnen zijn.

Dood of levend 2

Dood of levend is de Michael Bay-filmpje van vechtspellen: gemakkelijk om erin te komen, het verhaal is onzin, en het is nogal smerig over vrouwen.

Maar Dood of levend 2 was misschien wel het hoogste punt van de serie, met een robuuste en soepele 3D-gevechtsmonteur en een tempo dat je bijna buiten adem had gelaten. Het definieerde de vorm van de franchise voor het volgende decennium, en dat was misschien wel het grootste probleem.

Soul Calibur

Het op wapens gebaseerde vechtspel Soul Calibur is / was leuker als je de gezondheid uitschakelt en overwinningen alleen belt-outs maakt. Tenminste, dat is hoe mijn neven en ik de zomers hebben doorgebracht met het spelen van deze spellen.

Marvel vs. Capcom 2

Net zoals Gekke taxi, Marvel vs. Capcom 2 was begin jaren 2000 een hoofdbestanddeel van mall arcades, bowlingbanen en bioscopen in heel Amerika. Niets doet me meer terugvallen dan het bevende en steeds terugkerende ritme van " Ik wil je meenemen voor een ritje … ”

Hoewel 2011 de terugkeer van de serie inzette Marvel vs. Capcom 3: Fate of Two Worlds bijna tien jaar later heeft Capcom de licentie voor het uber-dominante merk Marvel verloren. Het is dus onwaarschijnlijk dat Ryu chuck hasokens ooit bij Spider-Man zal zien. Maar we zullen altijd de herinneringen hebben.

Sonic Adventure

Geen spel zou Sega's laatste, ongelooflijke console beter kunnen definiëren dan de exloits van zijn eigen mascotte, Sonic the Hedgehog. Echter niet de eerste sonisch spel in 3D, Sonic Adventure bracht Sonic in iets dat lijkt op een 3D open wereld. En ja, we herinneren ons allemaal hoe laag onze kaken daalden toen we Sonic voor het eerst zagen rennen van de orka.

En voor het rare: Space Channel 5

Oké, ik heb deze niet gespeeld. Ik herinner me alleen dat Morgan Webb gekleed was als Ulala X-Play wanneer het spel werd geporteerd naar de Game Boy Advance.

Zeeman

Ik heb niet gekeken Fuller House maar dit is waarom ik de jaren '90 mis.