Welke dieren drinken bloed? Vleermuizen en 4 andere extreem metalen wezens

Elke Halloween, je zult ze zien verschijnen in plastic en rubberen varianten, echt mensen kruipen voor hun culturele connotaties. Vampire vleermuizen zijn iconen van angst geworden, meestal vanwege hun nachtelijke gedrag, en worden geassocieerd met terreur, meestal vanwege hun dieet. Maar bloed is eigenlijk het perfecte voedsel voor deze Zuid-Amerikaanse wezens: het zit in het lichaam van elk gewerveld dier en het bevat rode en witte bloedcellen, dus het is rijk aan eiwitten. En toch, ondanks de status van het bloed als een uitstekende voedselbron, is het voeden ervan zeldzaam in het dierenrijk.

Natuurlijk zijn er nadelen aan een volbloeddieet: terwijl de drogestoffase van bloed ongeveer 93 procent eiwitten is, is slechts 1 procent koolhydraten. Bovendien bevat bloed relatief weinig vitamines en kan het mogelijk ziekteverwekkers bevatten.

Deze Halloween-week, we zijn in het bloedende hart van het vampierseizoen. Hoewel de onderstaande vier dieren hieronder misschien geen Dracula zijn, betekent dit niet dat je ze 's nachts zou willen tegenkomen, anders zou je zelf een bloedfeest worden.

1. Bedwantsen

De gewone bedwants, of Cimex lectularius, is een parasitaire geleedpotige ter grootte van een appelzaad. Maar laat je niet misleiden door zijn gestalte: het bestaan ​​van dit schepsel staat in tegenstelling tot menselijk geluk. Dat komt omdat bedwantsen alleen overleven op bloed - en wat ze werkelijk wil is menselijk bloed. Ze zijn ervoor gebouwd.

Bedwantsen zijn speciaal uitgerust om mensen te vinden en te bijten: uit onderzoek blijkt dat ze meer dan 100 stoffen in de menselijke huid kunnen ruiken. Ze gebruiken deze vaardigheid om ons op te snuiven, zich te voeden met ons bloed en ons bedekt te laten met jeukende happen. In een 2017-paper gepubliceerd in Wetenschappelijke rapporten, wetenschappers wijzen erop dat bedwantsen vooral aangetrokken worden door de geur van slapende mensen en aangetrokken worden door stinkende was. De bedwants heeft ook een wereldwijde opleving doorgemaakt - geen geweldig nieuws voor ons, zijn favoriete eten.

2. Lampreys

Lampreys zijn extreem metaal. Er zijn bijna 50 soorten van deze kaakloze, aal-achtige vissen, sommige die leven in zoet water en andere zout. Ze zijn in wezen al 340 miljoen jaar ongewijzigd als een dier en hebben minstens vier grote uitstervingsevents overleefd. Ze hebben dit gedaan door te doen waar ze goed in zijn: bijten en zuigen.

De mond van een lamprei zou de Sarlacc in verlegenheid brengen. Het is een grote, ovale zuignap gevuld met vlijmscherpe hoornvormige tanden. De tong is ook een scheermes - er zijn overal scheerapparaten. Wanneer een lamprei zich aan een slachtoffer hecht, schaaft het met zijn enge tong tegen het dier en zuigt het bloed en de lichaamsvloeistoffen van de gastheer weg. Hoewel een lamprei geen groot wezen is - verschillende soorten variëren in lengte van vijf tot veertig centimeter in lengte - het geeft geen moer. Van Lampreys is bekend dat het springt en zich vastmaakt aan reuzenhaaien en dwergvinvissen. Het maakt ze niet uit - ze kunnen zichzelf genezen, zelfs na het aanhouden van ernstige zenuwbeschadiging.

Naast het feit dat ze griezelig zijn, zijn ze ook verwoestende vispopulaties in de Grote Meren van de Verenigde Staten. Volgens de Visserijcommissie van de Grote Meren, roofvogels - die in de VS als invasief worden beschouwd - prooien op de meeste soorten vissen van de Grote Meren en maken het leven extreem moeilijk voor de visserij. De vissen die erin slagen om het levend te maken, doen het daarna niet zo goed: gedurende maanden waarin de populaties van zeeprikken het hoogst zijn, wordt tot 85 procent van de vis die niet door de zuigers is gedood, nog steeds getekend door lamprey-aanvalswonden.

3. Vampiervinken

Als je een zeevogel bent en op Wolf Island leeft, is het leven best goed. Als het meest afgelegen deel van de Galapagos-archipel, is het de perfecte plek om te duiken in de omringende oceaan als voedsel. Maar de scherpe snavelvink (Geospiza difficilis) is geen zeevogel. Dus in plaats van het eten van vis, drinkt het bloed.

Deze vogel, algemeen bekend als de vampiervink, pikt de huid van de naburige zeevogels - grotere vogels zoals Roodvoet-boobies - met zijn scherpe snavel totdat deze bloed trekt. Soms zal het zelfs smullen van het bloed van een andere vogel nadat het sterft. Dit extreme gedrag, het meest voorkomend in perioden waarin er geen zaden zijn om te eten, wordt verondersteld te zijn geëvolueerd uit een tijd dat de vinken andere vogels pikten om hun parasieten te eten. Nu pikken ze weg, wetend dat voedselrijk bloed de prijs zal zijn - een proces dat de vogels schijnbaar niet erg lijkt te treffen.

4. Vampire nachtvlinders

Vampire motten, net als vampire vleermuizen en vampiervinken, drinken ook bloed. Deze motten hoeven echter geen bloed te consumeren om te overleven. Wetenschappers denken dat de praktijk niet verplicht maar facultatief is; vampiermotten hoeven geen bloed te zuigen om te overleven, ze doen het gewoon om hun dieet aan te vullen. En de exact reden waarom zij bloed drinken is niet bekend (hoewel het een zoutverwervingsstrategie is verondersteld). Wat ze wel weten is dat het alleen de mannen zijn die besluiten te smullen.

Deze griezelige motten kunnen bloed drinken vanwege hun gewijzigde probossen: het buisvormige mondstuk van de mot is voorzien van prikkeldraadhaken. Het gebruikt typisch deze slechte anatomie om dik en hard fruit te doorboren zoals perziken, pruimen en sinaasappels. Echter, acht van de beschreven soorten binnen de motsoort calyptra, zijn ook waargenomen met behulp van hun proboscis om het bloed van zoogdieren te zuigen.Van vijf van deze acht is bekend dat ze de menselijke huid doorboren.

Vampire motten zijn inheems in Azië en Europa, en ze lijken mensen vaker op grotere hoogte te bijten en geven de voorkeur aan andere zoogdieren op lagere hoogten. Ze beginnen echter vaker in Finland te verschijnen - een verschijnsel dat lijkt te worden aangedreven door de noodzaak van de mot om zich aan te passen aan de klimaatverandering, die uiteindelijk griezeliger is dan enig bloedzuigend beest.