De 'Wall Street Journal' bedenkt een land en het is Rad

$config[ads_kvadrat] not found

DE Lazy

DE Lazy
Anonim

De titel van de grootste krantencorrectie van 2015 is mogelijk in januari geblokkeerd, toen de New York Times schraapte zijn keel en gaf toe, in dat bekende Sorry niet Sorry van de set-rec, dat het een natie uit volledige stof en willekeurige medeklinkers had uitgevonden. "Een eerdere versie van dit artikel misleidde de naam van het land wiens leger achter de ontvoerders van Tommy Caldwell zat", luidde de correctie. "Zoals andere referenties correct vermeld, was Caldwell in Kirgizië, niet in Kirgizië, wat niet bestaat."

Slechte Kirgizië. (En arme Kyrzbekistan, eerlijk gezegd.) De diep ingesloten voormalige Sovjetstaat in het midden van Azië is een oud kruispunt van beschavingen, en mensen kunnen zich niet herinneren of het misschien een beetje half-Oezbekistan is. Het werd alleen maar erger vandaag toen het Wall Street Journal geladen in de geografie spelling bee woord zonder overleg met Wikipedia. Kyrghyztan, iemand?

cc @kyrzbekistan pic.twitter.com/hAA8EqM3lN

- Casey Michel (@cjcmichel) 7 juli 2015

Ik ga op een zinloos lidmaat en zeg dat dit de helft minder misdaad is dan Kirgizië. De dagboek afbeelding is niet eens voltooid in een -stan-achtervoegsel. Dit is een Scrabble-rek met buikpijn. Dit is een verstandige TKTK zoals herschreven door een kat die rond een toetsenbord zwierf. Dit is een transcriptie van een doodsrammelaar.

Maar wat als het is niet ? Wat als, in tegenstelling tot droevige-zak Kirgizië, new-wave Kyrghyztan totaal echt is? De auteur van de bovenstaande tweet, Casey Michel, bracht tijd door met het Vredescorps in Kazachstan en voltooide zojuist een master in Columbia die hem concentreerde op Centraal-Azië. Vanaf vanmiddag beschrijft hij zichzelf als "een freelance schrijver die scrimping en scuffing en genoeg geld spaart om de dromen van zijn voorvaderen te leven, en eindelijk Kyrghyztan in het echt te zien." Hij, als iemand zou kunnen verklaren Kyrghyztan voor een lekenpubliek. Ik vroeg hem zich zijn wonderen voor te stellen. Hier was zijn antwoord:

Kyrghyztan heeft generaties lang de collectieve westerse verbeeldingskracht gevangen. De naam alleen katapulteert beelden, truïsme, die millennia lang hebben bestaan, terug na de eerste keer dat een westerling - Marco Polo - terugkwam? Alexander de Grote? - hoorde voor het eerst de gratie van "Kyrghyztan" zijn oren kruisen. Daar zijn de karavanserais, beladen met kameelblaaszakken met dadels en geitenas. Er zijn de derwisjen in hun johdpurs en sikjes, slingerend op de bedelaar-jongens die een losgelaten, piepende ezel achterna zitten. Er is de toegang tot de souk, de caterwauling, carnavaling wildgroei van Perzische vijgen, Basjkische wol, Oeigoerse pepers, Turkestaanse dwergen. Daar is het keienpad, omzoomd door eeuwenoude hekjes en berkenhutten, noordwaarts, over Uulu-buulu-uulu Hill, de Talamanohman-woestijn verschroeit ergens in de verte. Al die tijd, door het gekwetter en het gekibbel en de wierook gebombardeerde slaap, heerste de louche prins Ablai Khansolo in zijn respijt en vingerde zijn snor met een frisse manicure. Hij wil dat je komt, om Kyrghyztan te bezoeken. (Hij belooft dat hij je niet in de kuil zal gooien zoals de anderen.) Hij wil dat je zijn sjeikdom laat zien. Hij wil dat je het met je vrienden deelt. Hij wil dat jij en de wereld de majesteit van Kyrghyztan kennen.

Gelieve, dagboek, beledig deze grootse natie niet met iets dat zo verstandig is als een correctie. Niet dat het ertoe zou doen. De Times de uitvinding van een vermoedelijk Centraal-Aziatische republiek heeft uithoudingsvermogen gehad, ondanks de late koers van het papier naar nauwkeurigheid.

$config[ads_kvadrat] not found