Mad Scientist bedenkt Franken-Fruit, verandert appels in oren

Zoals emoji-millennials overal gebruiken, is het feit dat fruit soms op lichaamsdelen lijkt niet ontsnapt aan wetenschapper en bio-hacker Andrew Pelling. Door dit idee tot het uiterste te volgen, gebruikt de Canadese onderzoeker fruit creëren lichaamsdelen; Recentelijk gebruikte hij appelschijfjes om menselijke oren te laten groeien, en hij werkt aan het maken van spinale koorden van asperges. Hij is niet de eerste die probeert vervangende lichaamsdelen in het lab te bouwen, maar hij is de eerste die weet hoe het moet zonder dure gepatenteerde technologie of dode lichamen te gebruiken. En hij zal je ook leren hoe het moet, als dat is waar je zin in hebt.

Pelling, die een labo op de universiteit van Ottawa runt en creativiteit en experimenten voorrang geeft boven al het andere, is geïnteresseerd in het gebruik van organisch materiaal als 'steigerwerk'. Wetenschappers kunnen al cellen gebruiken om lichaamsdelen te laten groeien - we hebben ze oren, rattenarmen zien maken en harten - maar daarvoor hebben ze een structuur nodig om de cellen te laten groeien, vergelijkbaar met de manier waarop een draadraam ten grondslag ligt aan sculpturen gemaakt van papier-maché. Tegenwoordig gebruiken veel wetenschappers 3D-printing om deze scaffolds te maken, vaak met behulp van biocompatibele materialen zoals collageen waarop de cellen kunnen groeien. Anderen halen hun vormen uit kadavers. Beide opties zijn duur, en de laatste is een beetje goor.

Maar weet je wat nog meer een goed steiger maakt? Cellulose, het taaie eiwitraamwerk dat fruit (en eigenlijk alle plantencellen) hun structuur geeft. En omdat je geen 3D-printer nodig hebt om een ​​stuk appel in een ding te veranderen dat op een oor lijkt, is het een veel goedkopere en minder macabere optie. Pelling heeft dit onderzoek gepubliceerd in PLOS One en vrijgegeven open-source instructies voor deze techniek, het aanmoedigen van gekke wetenschappers overal om dit thuis te proberen.

Met een "volledig onschuldig" stukje Macintosh verwijderden Pelling en zijn team alle appelcellen en lieten een cellulose-steiger achter, legt hij uit in een recente TED-talk. Van dichtbij lijkt dit enigszins op de lege cellen van een wespennest, dat vervolgens werd gevuld met gekweekte zoogdiercellen. In de loop van 12 weken was de appelschijf een oor geworden.

Natuurlijk kan het oor van Pelling niet horen - in ieder geval nog niet. Voordat ze zelfs maar kunnen nadenken over het transplanteren van hun fruitorgels op menselijke lichamen, zal het team van Pelling moeten uitzoeken of de appelcellulose het immuunsysteem in paniek zal raken of in de loop van de tijd zal verslechteren.

Maar het project gaat minder over het product dan over het principe: groeiende menselijke organen hoeven niet onbetaalbaar duur te zijn en de wetenschap erachter hoeft niet naar het laboratorium te worden verwezen. Met zijn bedrijf Spiderwort, dat hulpmiddelen voor burgerwetenschappers (zoals celincubators) bouwt om thuis experimenten uit te voeren, hoopt Pelling dat meer van ons zal worden geïnspireerd door de producten in onze keukens.