NASA vindt gigantische methaanpluimen overal in het zuidwesten

Wetenschappers van NASA's Jet Propulsion Laboratory en Caltech in Pasadena, Californië, de National Oceanic and Atmospheric Administration in Boulder, Colorado, en de University of Michigan in Ann Arbor kwamen samen om een ​​episch onderzoek in de lucht uit te voeren, identificeerden en meetten meer dan 250 verschillende en individuele bronnen van methaan in het zuidwesten van de Verenigde Staten. Methaan, een broeikasgas, draagt ​​rechtstreeks bij aan het broeikaseffect door warmte op te slokken in de atmosfeer van de aarde.

In de "Four Corners" -regio, waar Arizona, Colorado, New Mexico en Utah samenkomen, variëren de methaanemissies van enkele kilo's tot een ongelooflijke 11.000 pond per uur, meestal als gevolg van de productie en het transport van aardgas uit steenkoollagen. NASA wist dat dit gebied al een hotspot was nadat het methaan voor het eerst werd ontdekt uit satellietbeelden in 2014 en de eerste metingen met infraroodspectrometers in 2015 werden uitgevoerd. Dit experiment dient echter als bewijs van concept voor specifieke detectie door de lucht van methaan, wat onmogelijk is zonder sleutel wetenschappelijke instrumenten. "Dat we deze distributie konden observeren in een wijdverbreid geografisch gebied en genoeg pluimen verzamelen om een ​​statistische analyse uit te voeren, was een aangename verrassing", zegt Jet Propulsion Laboratory en Caltech-wetenschapper Christian Frankenberg, die ook de hoofdauteur is van het wetenschappelijke document dat hun resultaten documenteert.

De spectrometers die NASA in hun onderzoek gebruikte, identificeren atmosferische gassen, zoals methaan, door hoe de gassen zonlicht absorberen. Bovendien laten de resultaten van hun onderzoek niet alleen zien hoeveel verdomd methaan op de loer ligt in de Four Corners-regio, maar ook hoe groot elk van de bronnen is: slechts 10 procent van de verschillende individuele methaanbronnen draagt ​​bij tot de helft van de geregistreerde emissies. Dit enorm onevenredige aantal zou kunnen betekenen dat het wegsnijden van een aanzienlijke hoeveelheid methaan alleen maar de sluiting vereist van een handjevol - en niet honderd - emissiebronnen.