Captain Marvel Cinematic Universe Story van Captain America is Dark, Sad, and Very American

Captain America, in zijn klassieke vorm, lijkt net zo moeilijk een personage te zijn als goody two-shoes tegenhanger, Superman, om te verkopen aan moderne doelgroepen. Wat kun je doen met een reliek die gelooft in gedateerde kwaliteiten zoals waarheid, gerechtigheid en vrijheid? Zelfs zijn naam lijkt incongruent met zijn waarden, dankzij een erosie van het geloof in tv-presidentskandidaten voor de regering en de realiteit. In plaats van de context te negeren waarin het publiek leeft, heeft Marvel de filmische Captain America voor deze uitdagingen gesteld. In de loop van drie films veranderde Captain America van idealist naar voortvluchtig rebelleren tegen zijn regering, en is des te beter gemaakt.

Steve Rogers 'verhaal van The First Avenger naar Burgeroorlog is een reis met echte verrassingen. In de eerste film van Captain America zijn het zonnige optimisme en de toewijding van zijn personage gemakkelijk te verteren dankzij de setting uit de jaren 40 van de film. Geloven op de Amerikaanse manier is een geweldige manier om je personage te introduceren wanneer hij vecht met nazi-wetenschappers die dol zijn op het gebruik van magie om de wereld over te nemen. Rogers wordt voorgesteld als een sympathieke underdog, wiens oprechte oprechtheid een schijnend licht is in een donker conflict. Vergelijk dat met het einde van Burgeroorlog, wanneer hij de regeringen van de wereld en de helft van zijn vrienden van Avenger heeft om hem te vinden.

Hoe is dit gebeurd? Zijn tweede verschijning, in 2012's De Wrekers, leek erop gespitst om de deugden van Captain America onaangetast te houden. In een tijd waarin het nihilisme van De donkere ridder was nog steeds de rage onder stripfans, Marvel handhaafde de koers met Captain America en hield zijn geloof in absolute goedheid intact.

Kapitein Amerika: De Winter Soldaat veranderde de koers voor Steve Rogers. De winter soldaat veranderde de dreiging van een groot, vliegend doodsvliegtuig in een brede metafoor voor de rol van de Verenigde Staten in drone-oorlogsvoering en door de NSA gesanctioneerde datamining. Geconfronteerd met het besef dat zijn eigen regering mogelijk de deugden zou ondermijnen waar de VS zogenaamd op gebouwd was, keerde Rogers zich naar binnen. Rogers kwam uit De winter soldaat een beetje meer afgemat en een beetje wijzer dan toen hij begon. Het was echter geen katalysator om zijn oorspronkelijke idealen te veranderen, die grotendeels hetzelfde bleven; de mensen die Amerika renden faalden, niet het idee van Amerika zelf.

In Burgeroorlog, besluit hij de Avengers op te blazen zodat hij de kant kan kiezen van zijn gehersenspoelde, moordlustige oude vriend. Hoewel het misschien niet de beste zet was voor de Avengers als een team, is het op dit punt in zijn post-cryogene leven eigenlijk logisch voor Steve Rogers. Hij beslist in wezen om voor het welzijn van één man te vechten, niet de algehele bevolking. Zijn morele code is uiteindelijk nog steeds deugdzaam en goed, maar de beslissing verandert hem van een personage dat bedoeld was om de 'American Way' te beschermen, tot iemand die bereid is te ontsnappen aan dezelfde verwachtingen die traditioneel worden geassocieerd met Captain America.

Het is een begrijpelijke verschuiving: hij was tientallen jaren bevroren en werd wakker om te ontdekken dat zijn idealistische kijk op de wereld erg verouderd is. Marvel verdient lof voor het vinden van pathos in zijn eigenlijke verhaal in plaats van te proberen een duistere en gruizige herinterpretatie over het personage te forceren. Wat nog indrukwekkender is, is hoe natuurlijk de studio zijn karakter ontwikkelde van de idealistische held van zijn eerste twee films tot de bedrieger aan het eind van Burgeroorlog. Hoewel hij geen Deadpool of Batman is, speelt Steve Rogers beslist niet volgens enige andere regels dan de zijne.

Er is geen Amerikaans verhaal meer dan dat van een idealist die zijn innerlijke demonen bevecht terwijl de wereld dubbelzinniger en gevaarlijker wordt.

In tegenstelling tot de recente interpretatie van Superman die zijn buitenaardse - en eerlijk gezegd sociopatische - neigingen benadrukt, komt de verwarring van Captain America voort uit de dissonantie die wordt veroorzaakt door het besef dat hij de wereld misschien altijd op een andere manier heeft bekeken, zelfs in de jaren veertig. Het duurde maar 70 jaar voordat de wereld wreedder werd om te beseffen dat hij er misschien nooit in zou passen. Dat is een veel geavanceerdere kijk op heldendom dan welk onnodig bloedvergieten dan ook.