Baz Luhrmann's 'The Get-Down' kan uiteindelijk $ 120 miljoen waard zijn

Het goede nieuws: Baz Luhrmann's gemartelde passieproject van 120 miljoen dollar, de Netflix-miniserie The Get Down, kan het niveau van betrokkenheid creëren om de waanzinnig grote investering te rechtvaardigen.

Hoewel Netflix beweert dat het niet afhankelijk is van ratings als maatstaf voor succes, zou het toch een schande zijn als de nu-veteraan Moulin Rouge meest ambitieuze onderneming van de directeur bleek toch belachelijk, Vinyl -achtige misstap. Tv deed dit jaar helemaal niet goed met muzieksaga's, maar The Get Down, met zijn anderhalf uur durende piloot, dreigt daar verandering in te brengen.

Dit gaat een beroep doen op de volgende groepen: serieuze muziekfans, zij die een bijboek-coming-of-age verhaal kunnen verdragen - het soort waar we aan gewend zijn sinds de dagen van, laten we zeggen, de VH1-geliefde Verleidingen miniserie of Dat wat je doet - en degenen die de Luhrmann aanbidden. Het zal die avers ten opzichte van gemakkelijke catharsis in tv en films irriteren: de jonge man die geïnspireerd is om kunst na te jagen om indruk te maken op een verliefdheid, de kromme industrie-misdadiger die dreigt hem op te kauwen en hem uit te spuwen, de ontdekking van de donkere kant van de kinderheld, het verlies van een geliefde die elke beweging van een jongeman aandrijft.

De Ezekiel van Justice Smith is een dichter, een pianist en een hopeloze romanticus die wanhopig op zoek is naar de liefde van Mylene (Herizen F. Guardiola), een predikant die een disco-diva wil zijn. De eerste aflevering is een gratis associatieve verkenning van de wereld die hem omringt - een South Bronx die lijkt op zijn geluk als Wenen in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog. Luhrmann duikt in bendetrivaliteiten - zich concentreert op antagonistisch, Warriors -achtige warlords - corruptie door de overheid, en de soms provisorische feesten waar het sociale leven om draait: het belangrijkste, het project-hiphopfeest van Grandmaster Flash wanneer Zeke zijn waarde als 'woordenmaker' bewijst.

Met de spanning tussen rivaliserende kampen aan de zijlijn van de actie - het culmineert in een bruut geweld waarvan we denken dat het routineus is - men kan het niet helpen een beetje déjà vu te voelen; we worden teruggevoerd naar de meest geliefde film van Luhrmann, Romeo + Juliet. Tagger, pusherman en expert breakdancer Shaolin Fantastic (Shameik Moore) is Zekels Mercutio, zijn acrobatische dakjumping, ballistische vialistributietactieken en rubberachtige manoeuvres in de danscirkel vertraagd naar een glaciaal tempo en afgewisseld met voiceover-slips van dezelfde kung -fu films die later de Wu-Tang Clan zouden inspireren.

Je wint de wereld of je wordt verslagen. #TheGetDown pic.twitter.com/EyGtDdpMKQ

- The Get Down (@TheGetDown) 11 augustus 2016

Zowel een mogelijk probleem als de handtekening van Luhrmanns richting van De Get-Down is hoe het zelfs kleine momenten verlengt. De signatuur van de regisseur is niet zozeer de mashup van tv-film / David Simon-achtige plot, maar de barokke, soundtrack gedomineerde stijl waarmee hij het script interpreteert. Onthoud hoe saai The Great Gatsby is, en hoop dan bij mij dat Luhrmann zich wat zorgen maakt over runtime een beetje meer in de daaropvolgende afleveringen van De Get-Down.

Laten we ook hopen op nog meer old-school hiphop en disco, in plaats van de facsimiles of anachronistische originelen die in opdracht voor de show zijn (hier inbegrepen). Of niet - ook al is de oudere muziek beter, de postmoderne collage is wat Luhrmann Luhrmann maakt. Het Luhrmann-isme van Luhrmann maakt hem bijna ongevoelig voor kritiek - de punten van ergernis een kwestie van persoonlijke voorkeur, meer dan wat dan ook. Wat De Get-Down heeft dat films leuk Gatsby en Australië ontbreken zijn representaties van acuut gerenderde, voelbare menselijke emotie tussen de chaos. Onderweg leer je iets over de verschrikkelijke toestand in de jaren '70 South Bronx, en de unieke kunstvorm - geboren uit rebellie en creatief misbruik van technologie - die daaruit is voortgekomen.