Het Insane Clown Posse kaartspel bestaat en we speelden het

Er is geen dringende noodzaak voor een deck-building game met Detroit hip-hop duo Insane Clown Posse bestaan. Dat is natuurlijk zo - en dat is het allerbeste wat we erover kunnen zeggen. Het is een spel waarin de banden worden bepaald door wie sneller "Gimme my money, muddafocko!" Roept. Het is een game met een vliegend paar testikels met een griezelige gelijkenis met Christopher Reeve. Het is een spel waarin de speler met de meeste verzamelpunten aan het einde van het spel wint. Het is een spel waarbij een Vanilla Ice-kaart twee van die punten waard is.

Wat ik probeer te zeggen is "Into the Echoside" verdient een tweede blik, maar niet op een goede manier.

Maar wie in het Venn-diagram woont, een kruising van Juggalos en gamers, moet zich niet helemaal leeg laten voelen. "Into the Echoside" vinkt alle vakjes af die een spel met dekopbouw mogelijk maken: kaarten, een manier om meer kaarten te krijgen en een manier om het spel te beëindigen.

En als dat klinkt als een backhanded compliment, is het dat niet. Op het gebied van merkgames is functionaliteit geen gegeven. "Echoside" kan zelfs grappig zijn, vooral als je drie sterke bieren hebt gehad en het is 14:00 uur in een post-industriële exurb.

Het is de verdienste dat "Into the Echoside" geen schijn van iets anders is dan een Insane Clown Posse-spel voor het bouwen van een dek. Je begint met een klein aantal kaarten met namen als Ninja en Hound Dog. (Een Hound Dog is blijkbaar een mannelijke ICP-superfan.) Als het spel je iets leert, is het dat de Juggalo-cultuur de droom van een taalkundige is. Kaarten verdienen 'karma', wat u uitgeeft om kaarten te kopen. Het weigeren van een tegenstander om een ​​kaart te gebruiken, is "stampen". "Juggalo Juice" is de in Michigan gevestigde frisdrank Faygo, die een cameo in het spel maakt als een itemkaart.

De gameplay van "Into the Echoside" deelt zijn ziel met een loopband, of misschien een piramidespel. Je speelt kaarten uit je hand om je karma te vergroten, dat je dan uitgeeft, zodat je betere kaarten kunt kopen. Als je die verbeterde kaarten speelt, krijg je nog meer karma, waardoor je kaarten een stuk beter kunt kopen dan de kaarten die je net hebt gespeeld. Je karma genererende krachten groeien. Aan de bovenkant van de piramide vinden we Epische kaarten, die je toegang geven tot ongekende hoeveelheden karma. Nadat spelers alle Epic-kaarten hebben gekocht, is het spel in wezen voorbij.

Er zijn onderweg een aantal interessante rimpels. Drie kaarten van hetzelfde factietype spelen - Psychopathic, Dark Carnival of Underground - en je krijgt een bonus. (Een van hen is meer karma!) Items die je koopt zitten voor je en laten je elke beurt een speciale actie uitvoeren. Of u kunt een Fiend-kaart naar beneden duwen, waarmee u één keer een speciale actie kunt uitvoeren. Met de testikels kun je gratis een goedkope kaart toevoegen aan je deck.

Soms kun je het Wheel of Fate (een twaalfzijdige dobbelsteen) rollen, wat je een willekeurige zegen kan geven, waarvan de beste veel karma is. Soms krijg je een Flavor-kaart, die je een willekeurige zegen geeft. Soms kom je een combinatie tegen die je kaartspel verdunt, maar dan voor de allerbeste karma-kaarten, zodat je stapel kaarten in je hand glijdt alsof ze door een hondsdolle Vegas-schuifmachine worden gedeeld. Soms verschijnt het samengestelde woord "Superballs" op de tafel, wat een beetje grappig is na drie sterke bieren om één uur in de ochtend.

En dan realiseer je je dat, nadat je voor de tweede keer Superballs hebt gespeeld en het scrotbuggy in je keel steekt, je liever het dekspel "Star Realms" speelt. Het heeft een vergelijkbare keten: meer geld leidt tot betere kaartcombinaties leiden naar de overwinning. Maar de op facties gebaseerde bonussen hebben een strakker ontwerp en het ontkennen van een "Star Realms" -kaart door het zelf te kopen, voelt alsof je iets doet. Overwinning wordt ook gewonnen door middel van gevechten; het is een extra dimensie die, in vergelijking, laat "Echoside" er een beetje mager uitzien.

"Into the Echoside" krijgt één ding volkomen goed, en dat is zijn kunst, van vrolijk met de hand geschilderde homies tot verschillende sinistere clown entiteiten aan de rubberen demonen van de band GWAR, die eerlijk gezegd in elk kaartspel verdienen.