NASA-wetenschapper verklaart dat we in de jaren zeventig Mars hadden kunnen bereiken, waarom we dat niet deden

Tussen 1968 en 1972 gingen 24 mensen naar de maan. Van die Apollo-astronauten stapten 12 van hen op de maan. Sindsdien heeft geen enkele mens zich buiten de baan van de lage aarde gewaagd. En voor al het geweldige werk en onderzoek dat astronauten in de tussenliggende decennia hebben gedaan, blijft de vraag: waarom hebben mensen niet verder aangedrongen toen ze al zover waren gekomen? Waarom, een halve eeuw later, zijn we nog steeds niet merkbaar dichter bij onze volgende grote mijlpaal, een reis naar Mars?

Dat is de vraag Star Trek: Voyager ster Robert Picardo poseerde tijdens het modereren van een zondagspanel van NASA-wetenschappers in de Star Trek: Mission New York Event. Hij vroeg Jeffrey Sheehy, de senior technology officer van NASA's Directoraat ruimtetechnologie van de ruimtetechnologie, of het mogelijk zou zijn geweest om onmiddellijk de Apollo-missies op te volgen met een reis naar Mars. Sheehy's antwoord was ondubbelzinnig.

"Vijftig jaar later, hadden we naar Mars kunnen gaan? Ja, we hadden naar Mars kunnen gaan, 'antwoordde Sheehy. "We hadden een missie kunnen opzetten om iemand in de buurt van Mars te brengen of een paar mensen in de buurt van Mars met de technologieën en uitbreidingen van de technologieën die we in de jaren '70 hadden."

Maar alleen omdat we kon toen Mars bereikte, betekent nog niet dat het een goed idee zou zijn om dat te doen, aldus Sheehy. Het probleem is dat een Mars-missie verschillende delen heeft. Terwijl bereiken Mars was goed te doen met technologie uit de jaren '70, eigenlijk lang genoeg op onze planetaire buur blijven om de missie te rechtvaardigen is pas sinds kort mogelijk.

"Dus als we eenmaal bij Mars zijn, moeten we ze een tijdje op Mars achterlaten."

"Je kunt niet komen en gaan wanneer je maar wilt vanwege de benodigde energie-uitgaven en de voortstuwingscapaciteiten die nodig zouden zijn," zei Sheehy. Zoals hij opmerkte, kost het ongeveer 180 dagen om naar Mars te reizen, en dergelijke trips zijn alleen mogelijk als de twee planeten op de juiste manier zijn uitgelijnd. En zes maanden reizen in de gewichtloosheid van de ruimte vormt zijn eigen, vaak over het hoofd geziene uitdagingen. Sheehy wees op de ervaringen van kamerlid Kjell Lindgren, die 141 dagen doorbracht op het internationale ruimtestation ISS.

"Kjell vertelde me toen hij terugkwam van het ruimtestation nadat hij daar vijf, zes maanden was geweest, de manier waarop het lichaam zich aanpast om weer in zwaartekracht te zijn, is zo dat wanneer we mensen op Mars zetten ze niet in staat zullen zijn om te kunnen om meteen op volledig vermogen te werken, "vervolgde Sheehy. "Ze zullen zich een tijdje moeten aanpassen. Dus als we eenmaal bij Mars zijn, moeten we ze een tijdje op Mars achterlaten, dus om echt te kunnen shoppen op Mars, zijn technologische vermogens nodig die we de afgelopen decennia hebben ontwikkeld."

Sheehy eindigde zijn antwoord met een optimistische noot en zei dat de soorten vooruitgang in voortstuwings-, kracht- en levensondersteunende vermogens - om nog te zwijgen van het potentieel om hulpbronnen uit het Marslandschap zelf te halen - allemaal in de afgelopen decennia zijn ontwikkeld en een lonende missie naar Mars een echte mogelijkheid.

"Het is echt technologie die onderzoek stimuleert," zei hij. "En daarom is dit het juiste moment om een ​​plan te beginnen om naar Mars te gaan."

Inderdaad, dat is het plan van NASA: hun Journey to Mars-programma roept op tot het landen van astronauten tegen een asteroïde in 2025 en een reis naar Mars in de 2030s.