Mensen evolueerden om trots te zijn, omdat trots je helpt slagen, zegt de studie

Stel je voor dat het 70.000 jaar geleden is en dat je leeft met een groep andere oude mensen. Je bent best goed in het maken van hand-bijlen, die zich in deze menigte vastklampen. Maar op een dag word je ziek en kan je deze week geen eten krijgen. Zit je erbij en hoop je dat Oogh je wat kost, of breng je het naar voren dat het in het belang van iedereen is dat je niet sterft als de plaatselijke handleraar? Volgens een krant die onlangs is uitgegeven in PNAS, trots zijn op je talenten is de sleutel tot overleven van de mens.

In de nieuwe studie onderstrepen de onderzoekers het evolutionaire belang van trots. Omdat het zo gunstig bleek te zijn voor het voortbestaan ​​van onze voorouders, beweren ze, is trots ingebouwd in de biologie van onze soort. Het idee is dat trots, die in de krant wordt beschreven als een 'neuraal systeem', het zelfvertrouwen van een persoon vergroot, wat op zijn beurt de status van dat individu in de ogen van anderen vergroot. Met die status, stellen de onderzoekers van de Universiteit van Montreal en de Universiteit van Californië in Santa Barbara, neemt de kans toe dat de lokale gemeenschap je zal helpen ontberingen te weerstaan.

Andere onderzoekers hebben deze theorie eerder voorgesteld, maar in een poging om te laten zien dat trots echt een deel van de menselijke natuur is, onderzocht het team trots op 567 mensen uit 10 verschillende kleinschalige samenlevingen in Midden- en Zuid-Amerika, Afrika en Azië. Als mensen van deze verschillende culturen hun trots als een emotie waarderen, schrijven ze, zou dit aangeven dat trots een "pan-menselijke aanpassing" is:

Als er een mens-universeel systeem van sociale waardering is, dan kunnen scenario's die dit systeem aanboren, in de verschillende culturen overeenstemming bereiken over wat waardering en trots waard is, en trots op een bepaalde cultuur kan waardering in andere culturen volgen, ondanks een gebrek aan contact tussen hen.

Het team splitste de deelnemers willekeurig op in een groep 'publiek' of een groep 'trots', die allebei tien scenario's met trots-inducerende verklaringen bekeken, zoals 'Deze persoon heeft veel vaardigheden' of 'Deze persoon kan zichzelf verdedigen, dus mensen zouden daag ze nooit uit. "In de" publieksgroep "werd de deelnemers gevraagd hoe positief ze de persoon in het scenario zouden beoordelen, maar in de groep" trots "werd de deelnemers gevraagd om zichzelf te zien in de rol van en aan te geven hoeveel trots ze zou in die situaties gevoeld hebben.

In culturen waren mensen het erover eens in hoeverre een situatie trots zou opwekken en ook op het idee dat trotsheid voelen in die situaties positief was. Dit, leggen de onderzoekers uit, toont aan dat verschillende culturen en ecologieën dezelfde 'trots-waarde relatie' delen.

Dit onderzoek draagt ​​bij aan het groeiende aantal bewijzen dat trots een basisemotie is die mensen zich hebben ontwikkeld om te voelen. "In al mijn werk heb ik gepleit voor (en vond ik steun voor) de evolutionaire aanpassingsvermogen van trots," Jessica Tracy, Ph.D. een hoogleraar psychologie van de University of British Columbia die niet bij dit onderzoek betrokken was maar uitgebreid trots heeft bestudeerd, vertelt omgekeerde >

Haar onderzoek heeft aangetoond dat trots een universeel, adaptief deel van de menselijke natuur is, en ze beweert dat het een basale menselijke emotie is die is ontwikkeld om een ​​sociale rol te vervullen. In haar boek Trots zijn, Tracy betoogt dat hoewel de donkere kant van trots bekend is, het de creativiteit kan stimuleren, altruïsme kan stimuleren en prestige kan genereren wanneer het op de juiste manier wordt gebruikt. Het vermijden van "slechte" trots, zoals te trots zijn om fouten toe te geven, en het goede type koesteren lijkt mensen klaar te hebben gezet - en blijft primeren - voor succes.