Genetische screening op Gattaca-stijl voor ruimtevluchten is onvermijdelijk, maar reversibel

Uiteraard is niet iedereen fysiek fit voor ruimtevaart. Astronauten moeten bestand zijn tegen de ongelooflijke kracht die nodig is om een ​​raket uit de atmosfeer te drijven. Ze moeten ook kunnen omgaan met een omgeving zonder zwaartekracht en potentieel zwaartekracht zonder ziek te worden of te verwelken tot het punt van zwakte. Ja, ruimtevaarders kunnen hun lichaam trainen om zich voor te bereiden op deze ontberingen, maar training kan iemand tot nu toe alleen maar bereiken. Mensen hebben grenzen.

Voor technologen en ondernemers die ruimtevaart een deel van de menselijke ervaring willen maken, zijn menselijke grenzen een verborgen obstakel. Daarom kan Virgin Galactic nauwkeurig zeggen dat het obstakels moet hebben die NASA niet is. Toch komen zowel de particuliere als de publieke inspanningen op het gebied van ruimtevaart onvermijdelijk op hetzelfde neer: genetica.

Gattaca het is het niet, maar er is een genetisch filter als het gaat om ruimtevaart. Mensen met bepaalde aandoeningen zoals sikkelcelaandoening of cystische fibrose kunnen de reis niet veilig maken. En er zijn andere, subtielere genetische problemen die ook naar voren komen - waarvan sommige nerveus vaak voorkomen.

Dit soort problemen wordt benadrukt in recent onderzoek naar het gezichtsvermogen in de ruimte. Al een tijdje weten we dat gevoelig weefsel behoorlijk sterk kan worden beïnvloed door missies op de lange termijn. De ogen zijn het klassieke voorbeeld. Een nieuwe studie die in januari werd gepubliceerd, suggereert dat twee specifieke genetische verschillen kunnen verklaren waarom sommige astronauten in de ruimte problemen met hun visie slechter ervaren dan anderen, wat groot nieuws is omdat deze genen zich niet op aarde manifesteren. Dit is slechts een klein probleem - het is niet alsof de astronauten die in dat specifieke geval werden bestudeerd, blindheid of zoiets hadden meegemaakt - maar het is nu gemakkelijk om je voor te stellen dat andere onmerkbare genetische problemen problematisch worden in de ruimte.

Neem kosmische straling. Kankerverwekkende stoffen, zoals straling, zijn slecht voor iedereen, maar iedereen is anders. Sommige mensen kunnen reageren met een betere weerstand tegen kankerverwekkende stoffen en komen op OK uit, terwijl andere vatbaarder zijn voor die effecten. Dat is waarom niet alle rokers longkanker krijgen, en niet alle mensen die de hele dag in de zon rondhangen een melanoom krijgen. Het is ook de reden waarom het misschien maar één enkele dosis arseen is of slechts een korte tijd in een huis dat door asbest wordt geteisterd om een ​​tumor te veroorzaken.

Dat is een deel van de reden waarom ruimtestraling ons nog steeds verhindert om astronauten op lange reizen te sturen. NASA zal astronauten niet naar Mars of verder sturen tenzij ze er zeker van is dat het het risico op kanker veroorzaakt door kosmische straling tot een zeer kleine kans kan beperken. Zelfs dan zijn de risico's misschien nog te groot voor bepaalde mensen die kwetsbaarder kunnen zijn voor ruimtestraling dan anderen.

Helaas zijn de factoren die mogelijk verantwoordelijk zijn voor dat verhoogde risico veel te talrijk om te testen, althans nu. En dat is hetzelfde geval voor andere effecten van ruimtewoning. Misschien reageert het darmmicrobioom van een persoon gevaarlijk in een omgeving met weinig zwaartekracht. Misschien zal botverlies sneller gebeuren voor sommigen dan voor anderen. Je kunt niet echt op deze dingen testen tenzij je weet op welke genen je moet letten.

Daarom voert NASA momenteel een onderzoek uit naar een tweeling. Astronauten Mark en Scott Kelly zijn identieke broers en zussen. Scott voltooit momenteel zijn "Year In Space" aan boord van het International Space Station, terwijl Mark de hele tijd op de grond heeft gestaan. Wanneer Scott thuiskomt, wat op 3 maart zou moeten gebeuren, zal NASA ze allebei binnenbrengen en vrijwel elk deel van hun gezondheid beoordelen waar ze toe in staat zijn.

Waarom? Tweelingen zijn genetisch identiek. Zo. idealiter zouden alle effecten van langdurige aard in de ruimte met een genetische oorzaak bij beide broers voorkomen. In dit geval was Mark het controlepersoon, terwijl Scott de cavia is. NASA gaat de meest dramatische effecten vaststellen die een jaar in de ruimte op het menselijk lichaam heeft en vervolgens zal het bureau door de kaart van het genoom gaan om te bepalen welke genen verantwoordelijk kunnen zijn voor die effecten.

NASA maakt gebruik van een geschikt moment door deze studie nu uit te voeren - nog voordat ruimtevaart heeft plaatsgevonden werkelijk opende groter voor het publiek. Het hebben van "de juiste dingen" gaat niet alleen over fysieke kracht en mentale wilskracht - het gaat ook om dingen die buiten onze controle vallen. Met de komst van technologie voor genbewerking zoals CRISPR, benaderen we echter al snel het vermogen om de genen uit te schakelen die ons ervan weerhouden om het in de ruimte te maken. Wanneer dat gebeurt, kan de genetisch vervloekte bevrijd worden van hun aardse banden.