Nieuwe afbeeldingen tonen de gewelddadige sterrenstormen van Eta Carinae in verbluffend detail

Diep in de Carina-nevel leeft het dubbelstersysteem Eta Carinae - twee massieve sterren in een baan om elkaar heen, die turbulente sterrenwinden produceren die botsen met snelheden van 6 miljoen mijl per uur.

Nieuwe beelden vrijgegeven door het European Space Observatory tonen voor het eerst, verrassenderwijs, de impactzone waar wind uit elk van de sterren wordt geworpen. Ze beelden een ongelooflijk explosief gebied af waar twee van de grootste sterren in de melkweg elkaar met krachtige stellaire materialen knevelen.

Eta Carinae is heel anders dan het sterrenstelsel dat we hier op aarde kennen. Naast dat het uit twee sterren bestaat, is het jonger, gewelddadiger en veel groter. De totale helderheid van het systeem is vijf miljoen keer dat van onze zon.

Van 1837 tot 1856 produceerde Eta Carinae de 'Great Eruption' - een stellaire explosie waarbij de grotere ster in het systeem in één keer een enorme hoeveelheid gas en stof verdreef. Voor en na deze gebeurtenis kon het systeem niet met het blote oog van de aarde worden gezien, maar gedurende enkele dagen in 1843 was Eta Carinae de op een na helderste ster aan de nachtelijke hemel.

De Grote Uitbarsting resulteerde in de oprichting van de Homunculusnevel, een bijna haltervormige wolk van stellair gas dat het dubbelstersysteem omhult. Voor nu konden astronomen niet in de nevel kijken en de details binnenin zien, inclusief de relatief kleine zone waar de sterrenwind zich vermengen. Dit gebied is duizend keer kleiner dan de Homunculusnevel in het algemeen.

De onderzoekers bereikten deze prestatie met ESO's Very Large Telescope Interferometer en het oplossen van het beeld met behulp van een combinatie van instrumenten en technieken. Het resultaat was het beeld met de hoogste resolutie van het ooit geproduceerde systeem, dat een onverwachte waaiervormige structuur onthulde op de plek waar de sterrenwind botst. Dit wordt geproduceerd wanneer de wind van de kleinere, hardere ster heftig crasht met het dichtere materiaal dat uit de grotere ster wordt geworpen.

Dit werk helpt ons te begrijpen hoe jonge, massieve sterrenstelsels materiaal afgeven en kleiner worden naarmate ze zich in de loop van de tijd ontwikkelen.