Deze foto's bewijzen dat de Hellbender-salamander het grootste dier ter wereld is

Hellbender salamanders zijn twee voeten van bruine rimpels die doorweekt zijn tot doorweekte havermout pie-hoofden, alsof binnenstebuiten ingewanden op beanie Baby-benen door rivierbodems kunnen kronkelen. Hellbender salamanders zijn de beste wezens ter wereld. Ik ga hier niet achteraan.

Na hun Chinese en Japanse zoetwaterbroeders zijn deze salamanders de grootste ter wereld. Zie deze foto's, trots weergegeven als exemplaren die waren weggehaald uit de tijd dat hagedissen vlogen en libellen zo groot waren als borden op de Facebook-pagina van Arkansas Game en Fish Commission vandaag:

Laat de vele namen van de hellbender over je heen stromen in een modderbad van nomenclatuur. De hellbender is ook de snot-otter, en de grampus, en de modderhond, Allegheny alligator, leverian water-newt, of de Cryptobranchus alleganiensis.

Ze zijn vergeleken met draken, maar het zijn meer Bilbo Baggins dan Smaug, die voorzichtig een rotsachtig gat in de rivierbodem uitkiezen waar ze jarenlang zullen blijven, onzichtbaar behalve hongerige hoofden die nietsvermoedende kreeften proberen te vangen. De goed gevoede grampus zal tot de rijpe leeftijd van 30 leven.

Maar, zoals de oude wyrm die op het lemmet van St. George gericht is, ziet de toekomst van de hellbender er grimmig uit. De ondersoort Ozark hellbender is nu alleen te vinden in Arkansas en Missouri. De Internationale Unie voor het behoud van de natuur noemt hellbenders als 'bijna bedreigd', en noemt habitatverlies en daalt tot 30 procent elke drie generaties. Als huid-inadems zijn de beestjes gevoelig voor slechte waterkwaliteit en ziekte.

En toch schijnt in de duisternis een dunne, opalescente mucusstreng van hoop. Een paar hartige herpetologen en natuurbeschermers, zo ontroerd door de squishy schoonheid van het beest of misschien zijn ecologische waarde, zullen de helbender niet stilletjes in een historische voetnoot laten afdalen. Ze zijn overgestapt op nieuwe technologische speurtechnieken - zoals het zoeken naar gefluister van DNA van amfibieën in het water - in plaats van de rotsachtige gaten van de hellbender te verstoren om te zien waar de dieren staan. Dankzij fokprogramma's zoals die in de St. Louis Zoo, zijn de inspanningen voor de herintroductie aan de gang. De kans om dit gevecht te winnen is niet geweldig, maar dat is eenvoudigweg paraat voor de koers wanneer draken erbij betrokken zijn.