Plastic Straw Ban: is de zeer succesvolle plastic draagtas van het VK het antwoord?

Plastic stroverbod! Ze zijn snel het verplichte statuut van de zomer aan het worden! Radicaal-chique gemeenten zoals Seattle, Berkley en Miami Beach doen het, net als goedwillende multinationals als McDonalds, Starbucks en IKEA.

Stroverboden hebben inderdaad zo'n langdurig viraal moment doorgemaakt dat we de terugslag al hebben gezien, van pleitbezorgers van gehandicapten die zeggen dat rietjes nodig zijn voor consumenten die de voordelen van al deze banwagentjes in twijfel trekken (de openbaring één van de meest vaak geciteerde statistieken was gemaakt door een negenjarige heeft ook niet geholpen.)

Dus hoe is het idee van een negenjarige zo snel gegroeid en is er een betere manier? Dit is hoe we hier zijn gekomen.

De zaak voor het houden van rietjes in winkels

Kunststof rietjes zijn natuurlijk maar een klein deel van de geschatte 4,8 miljoen tot 12,7 miljoen ton plastic afval die mensen wereldwijd in oceanen dumpen. Een van de redenen waarom ze een veelvoorkomend gesprekspunt zijn geworden, is dat milieuactivisten hoopvol zijn dat plastic een 'gateway-plastic' zal zijn. Voor velen van ons is een plastic rietje voor eenmalig gebruik een behoorlijk krachtig symbool van onze eigen frivoliteit als burgers en consumenten; eindelijk een poging doen om te doen zonder hen zou kunnen leiden tot een groter milieubewustzijn rond plastic vervuiling.

Maar de verboden hebben ook geleid tot een begrijpelijke reactie van gemeenschappen die een aantoonbare medische behoefte hebben aan betrouwbare toegang tot plastic rietjes - mensen met neuromusculaire aandoeningen, zoals Parkinson, multiple sclerose en de ziekte van Huntington; personen die omgaan met levenslange aangeboren aandoeningen, zoals hersenverlamming; evenals de ouderen, zieken en anderen.

Voorstanders van deze gemeenschappen hebben het onderwerp op bewonderenswaardige wijze aan de orde gesteld bij een breed scala aan media van Vox tot het Washington Post. Als een direct gevolg van deze inspanningen bevat het nieuwe verbod op stro van Seattle een bepaling om de toegang te garanderen voor mensen die om medische redenen plastic rietjes nodig hebben.

Vandaag lanceren we officieel ons #StrawlessOcean-programma om restaurants en individuen #StopSucking op plastic rietjes te krijgen! Deel deze video als uw belofte om #stopsucking en daag je vrienden uit om hetzelfde te doen. Ons doel? Bereik 500 MILJOEN videoweergaven. Deel deze video, help onze oceaan te redden. Dank aan @weareDeLaSoul, @neildegrassetyson, @brooklyndecker, @Radkeyrock, @TheSkins, Adrian Grenier en alle andere nietsvermoedende, bereidwillige, goedhartige, leuke liefdeszuchtigen voor de klap.

Een bericht gedeeld door Lonely Whale (@lonelywhale)

Zijn Straw Bans een eerlijke manier om plastic te snijden?

Aan de andere kant hebben plastic stroverboden de woede van machtiger en aantoonbaar minder waardige groepen verhoogd, waaronder talloze valide plastic stroliefhebbers. Een groot deel van deze wereldwijde coalitie van dorstige mannen, vrouwen en kinderen lijkt weinig activistische doelen te delen, behalve gewoon genieten van de ductiliteit en het gemak van de cilindervormige nippendoekjes over meer herbruikbare alternatieven, zoals metalen en hard plastic rietjes, sippy-kopjes en hun eigen lippen.

Een van die groepen is de American Chemistry Council, een door de industrie gefinancierde groep van ongeveer 150 grote chemische en petrochemische bedrijven, waaronder ExxonMobile, Dow, BASF en de voormalige clusterbommenfabrikant Honeywell. De ACC beschrijft zichzelf als "een innovatieve onderneming met een waarde van $ 768 miljard", die werkt "om enkele van de grootste uitdagingen op te lossen waarmee onze natie en onze wereld worden geconfronteerd."

De raad heeft duidelijk blijk gegeven van de volkomen altruïstische ondersteuning van het recht van de gehandicapte gemeenschap op plastic rietjes, het uitbrengen van een persverklaring op donderdag tegen een eenzijdige plastic stroverbod en ten gunste van een "on demand" -systeem. "In de woorden van Steve Russell, de vice-president van de kunststofafdeling van de Raad, is het ideale beleid "geeft klanten de keuze en helpt verspilling te voorkomen door ervoor te zorgen dat rietjes alleen worden gedistribueerd aan degenen die ze nodig hebben."

Wat kan Plastic Bag Bans ons leren over het Straw Debate?

Terwijl milieugroeperingen, natuurbeschermers en activisten voor gehandicapten deze zomer de golf van stroverboden slopen, zou het verstandig zijn om naar de recente geschiedenis van hervormingen van plastic banieren te kijken. Een nieuw rapport van vorige week van het Britse ministerie van Milieu, Voedsel en Plattelandszaken en het Centrum voor Milieu, Visserij en Aquacultuur Wetenschap (Cefas) zou echt het compromis kunnen zijn waar iedereen naar op zoek was.

Door simpelweg een verplichte kost van 5 pence-sterling (7 cent USD) in te voeren, zag het VK een verbluffende daling van 86 procent van het gebruik van wegwerpbare plastic zakken in de 'big seven'-supermarkten in de landen. Voor de periode 2017/2018 waarvoor ze nieuwe gegevens hebben, daalde het gebruik van plastic zakken met bijna 300 miljoen tassen in vergelijking met de periode 2017/2016.

Het lijkt erop dat de innerlijke misères van de Britse shoppers - die waarschijnlijk al even ziek zijn van het omgaan met gescheurde ragfijne plastic tassen - uiteindelijk hebben geleid tot herbruikbare bakken toen ze naar de winkel kwamen om een ​​zak chips of wat dan ook te kopen. Goedgebouwde, maar fundamenteel luie Amerikanen zouden waarschijnlijk hetzelfde doen als ze letterlijk nikkel zouden worden en afgedankt over plastic rietjes en plastic zakken.

"Elke plastic zak die niet is gekocht, is er een die niet in onze zee terechtkomt, die de leefomgeving beschadigt of het leven in de zee schaadt", zei Thomas Maes, een wetenschapper op het gebied van zwerfvuil, bij Cefas. "Sinds de inspanningen vanuit heel Europa van kracht zijn geworden, inclusief de 5p-heffing van het VK, hebben we een scherpe daling vastgesteld van het percentage plastic zakken dat door visnetten werd gevangen op onze trawlonderzoeken van de zeebodem rond het VK in vergelijking met 2010."

Volgens de Britse overheid Office for Science's Future of the Seas rapport, plastic vervuiling in de oceanen van de wereld zal naar verwachting verdrievoudigd worden zonder een gezamenlijke inspanning om het gebruik te verminderen naarmate populaties groeien en de gewoonten van consumenten in ontwikkelingslanden onze eigen oceanen gaan weerspiegelen. Ze schatten dat jaarlijks een miljoen vogels en meer dan 100.000 zeezoogdieren sterven aan het eten of verstrikt raken in onze afgedankte kunststoffen.

Als een consumentenproduct dat de gemiddelde persoon intuïtief ziet als iets dat ze altijd gebruiken, maar niet echt nodig hebben, zijn plastic rietjes net zo'n goed uitgangspunt als elk ander om dit probleem aan te pakken. En in het geval van de shows in het VK zijn er duidelijk goede voorbeelden van beleid dat de zorgen van pleitbezorgers voor gehandicapten respecteert, terwijl het nog steeds een gezamenlijke inspanning levert om de plastic consumptie drastisch te verminderen.

"Dit is iets dat echt resoneert van onze bezoekers omdat ze het kunnen voelen, aanraken; het is een positieve actie die ze kunnen nemen ", vertelde regisseur Aimee David, directeur van het Monterey Bay-aquarium Vox. "We hoorden eigenlijk van ons publiek erover."