The Science of Blackouts In 'The Girl on the Train'

Rachel Watson (gespeeld door Emily Blunt) is de onbetrouwbare protagonist van Het meisje op de trein, een alcoholist die vatbaar is voor black-outs en die probeert een mysterie op te lossen na een lokale vrouw die dezelfde avond vermist wordt (je raadt het al), ze wordt verspild en wordt dronken.

Zijn blackouts een realistisch plotapparaat voor een mysterie dat gebaseerd is op het opsporen van niet-bestaande herinneringen? Als die persoon heel is, heel dronken, dan ja. Experts geloven dat er twee soorten black-outs zijn. Eén wordt aangeduid als en bloc, wat het volledige onvermogen is om iets in een periode te onthouden - en fragmentarisch, wanneer het geheugenverlies onvolledig is. Cognitieve beperkingen treden op vóór lichamelijke beperkingen wanneer iemand drinkt, dus daarom kan een persoon volledig functioneel lijken, maar in feite verdrinken. Belangrijk is dat black-outs niet worden beschouwd als een verlies van bewustzijn; het is eerder een proces waarbij alcohol het vermogen van de hersenen om herinneringen te vormen verstoort.

In 2011 ontdekten onderzoekers van de Universiteit van Washington dat alcohol de zenuwcellen verzwakt die fungeren als sleutelreceptoren in de hersenen. Dit remt het vermogen van neuronen om sterke verbindingen te maken in de hippocampus, die verantwoordelijk zijn voor het leren en creëren van autobiografische herinneringen. Dat is de reden waarom de herinneringen die je in het moment maakt terwijl black-out dronken - kortstondige - degenen zijn die verdwijnen in de geheugen-ether.

Onderzoekers zijn het erover eens dat een persoon meer kans heeft om "geheugenstoornis" te ervaren naarmate zij meer alcohol consumeren. Maar het drinken van meer alcohol dan alle anderen om je heen voorspelt geen black-out; geslacht, omgeving, fysiologische en psychologische factoren spelen allemaal een rol. De kans op een black-out wordt ook beïnvloed door erfelijke factoren, omdat bepaalde genen worden geassocieerd met alcoholisme, wat betekent dat bepaalde mensen eerder zullen drinken tot het punt van een black-out - en daarbuiten. Uit een Australisch onderzoek uit 2004 bleek dat er naar schatting 53 procent van de overleveringsratio's is van levenslange black-outs.

Black-outs worden een samengestelde kwestie wanneer het gaat om criminele verdediging, zoals die van Meisje op de trein. De meeste forensische onderzoekers denken dat alcoholische black-outs niet als doorgang voor beklaagden dienen. Van Nederlandse rechtbanken wordt bijvoorbeeld verwacht dat burgers de consequenties van overmatig alcoholgebruik begrijpen; een verdachte die beweert dat ze tijdens het misdrijf zwart werden gemaakt, wordt niettemin verantwoordelijk gehouden voor hun gedrag. Maar er zijn uitzonderingen geweest - bijvoorbeeld de Canadese rechtszaak R v. Daviault, waarin het Supreme Court de verdachte vrijsprak omdat hij zei dat hij door toedoen van intoxicatie geen herinnering aan zijn misdaad had.

Ongeacht de interpretatie van de rechter, de wetenschap is duidelijk: verduisterde getuigen hebben geen geheugen voor de misdaad. Wanneer onderzoekers mensen ertoe hebben aangezet hun blackout-geheugens na te maken, bleken deze gereconstrueerde herinneringen unaniem vals.

Het is niet dat Rachel zich niet kan herinneren wat haar is overkomen; het is dat zij die herinneringen helemaal niet heeft.