Mind-Controlled prothetische robotarm waggelt vingers voor de eerste keer

Door de hele menselijke geschiedenis heen was de hand onvervangbaar - prothesen, zo slim als ze waren, konden zenuwen, botten en pezen niet evenaren. Naarmate de robotica verbetert, hebben actuatoren en metaal een degelijke duim- en indexindruk. Aan de andere kant klemmen robotvingers op een prothetische hand meestal eenstemmig, wat geweldig is als je een bal probeert te vangen, maar minder als je een pen wilt vasthouden of een oortelefoon wilt pakken.

Wiggelen komt echter aan de horizon, dankzij studies zoals die onlangs in de Journal of Neural Engineering. Met behulp van een brain-computer interface ter grootte van een visitekaartje en met 128 elektroden, kon een patiënt individueel cijfers draaien - een manoeuvre die de neurologen van Johns Hopkins University beweren, is ongekend voor protheses.

Een epilepsiepatiënt die geen geamputeerde was (maar in plaats daarvan een vrijwillige tester voor het brein-computersysteem dat al op het punt stond een hersenoperatie bij Johns Hopkins te ondergaan, zodat artsen het cerebrale epicentrum van zijn aanvallen in kaart konden brengen), nam snel het apparaat. Hoewel het leren gebruiken van een prothese meestal urenlang acclimatiseren en trainen kost, werd de hersencontrole van de arm in dit geval vrijwel onmiddellijk volbracht, aldus de onderzoekers in een persbericht.

We zijn er nog steeds niet helemaal bij Star Wars niveaus van vervangende armen, omdat de Johns Hopkins-technologie nog steeds beslist experimenteel is. Geavanceerde prothesen hebben echter al hun weg gevonden door de goedkeuring van de FDA op weg naar de markt, zoals de zogenaamde Luke-arm van Segway-uitvinder Dean Kamen. We zijn dichterbij dan ooit om uiteindelijk het onvervangbare te vervangen.