'Regular Show' is 'vrijdag' voor kinderen, maar ook voor snoertjes

Normale show, een cartoon over twee anthropomorfe dieren en hun collega's, is het geesteskind van J.G. Quintel, een animator die leidde The Marvelous Misadventures of Flapjack, dat van 2008 tot 2010 op Cartoon Network draaide. Normale show ging in première in 2010 en volgde zijn protagonisten, Mordecai (een bluejay) en Rigby (een wasbeer) gedurende zeven seizoenen en een animatiefilm gemaakt voor tv.

De nieuwe afleveringen van de show, die het zevende seizoen afronden, zullen vanaf volgende maand exclusief online worden uitgebracht op CartoonNetwork.com. Hoewel "Chili Cook-Off" op televisie zal worden uitgezonden (op een zaterdag), zullen volgende afleveringen alleen online verschijnen. Deze zet is niet vernietigend; de show is een van de eerste in Cartoon Network-geschiedenis die zo lang meegaat. In plaats daarvan maakt de overgang van televisie waarschijnlijk deel uit van het grotere plan van Cartoon Network om snoervarende millennials en de kinderen die we allemaal hebben of gaan hebben te sussen.

Zoals het netwerk onlangs heeft aangekondigd, zal hun focus in de toekomst niet liggen op de programmering van kinderen, maar op het uitbouwen van geanimeerde werelden die toegankelijk zijn vanaf verschillende apparaten, via videogames, sociale media, strips en speelgoed.

Terug in 2012, Normale show nam het Emmy voor Outstanding Short-format Animated Program mee naar huis, en het is sindsdien ieder jaar genomineerd. Hoewel het een fuzzy, struikelend door Mark Mothersbaugh geproduceerde soundtrack heeft en de twee leads constant in de problemen zitten om 'slap te worden', noemt de show zichzelf nooit een stoner-komedie. Amerikaanse vader zelfs gekenmerkt door een bluejay en een wasbeer die een drugsdeal in het bos uitvaardigde in een knipoog naar Normale show De subtekst.

Normale show gebruikt dezelfde verwijzingen naar knipogen die de beste projecten van Cartoon Network doen, en dit creëert een spanning voor volwassen kijkers die niet zeker weten of de tekenfilms op een bepaalde manier doelbewust zijn gecodeerd. Clarence, bijvoorbeeld, beeldt kinderen af ​​die in verschillende niveaus van armoede leven; Sumo slaapt met al zijn broers en zussen in een eenpersoonsbed en herkent voortdurend het speelgoed van zijn vrienden niet. Verschillende theoretici hebben geanalyseerd Tijd voor avontuur als een post-apocalyptische les in nostalgie en verdriet, en Over de tuinmuur, een donkere sprookjesachtige miniserie, gebruikt schildertricks in Grisaille-stijl.

Zoals altijd met de slimste programmering van Cartoon Network, moet het publiek zich afvragen wie Normale show is precies omdat de gemiddelde jongen de parallellen tussen Mordecai's vriendschap met Rigby en de band tussen oude personages zoals Cheech en Chong niet zal begrijpen, het bowlingteam in The Big Lebowski, of Craig en Smokey in vrijdag. Zelfs als kinderen niet begrijpen waarom volwassenen ervan uitgaan dat personages als Mordecai en Rigby hun plichten onttrekken aan het roken van wiet en meisjes achtervolgen, kunnen ze toch begrijpen dat ze willen dat het leven minder gecompliceerd is. Normale show gebeurt in een universum waar dead-end jobs, concertkaartjes en die ex-vriendin die je teleurstelde, de enige dingen zijn die er echt toe doen. Dat lijkt zowel volwassenen als kinderen aan te trekken.