Geschiedenis's 5 Heetste encyclieken

Sinds Paus Francis die nieuwe pauselijke klassieker over klimaatverandering heeft laten vallen, hebben we encycliekkoorts. Lof krijgen van A-listers als de Dalai Lama en Neil deGrasse Tyson, de zomer van katholieke onderwijsbrieven is in volle gang, jullie allemaal. Maar elke paus breekt zich op een dag los van het circuit van de mixtape. Hier zijn vijf pauselijke brieven die helder schenen als een grappige hoed.

1. Rerum Novarum, 1891

Deze encycliek van paus Leo XIII was een dosis van 100 procent echtheid op de rechten en plichten van de hoofdarbeid. Het verlichtte hebzuchtige industriëlen die arbeiders mishandelden en de staat riepen voor morele interventie namens hen. Midden in de Tweede Industriële Revolutie richtte Leo zich op arbeidersrechten, laissez-faire kapitalisme, verstedelijking en die onzin van "de ellende en de ellende die zo onrechtvaardig op de meerderheid van de werkende klasse drukken." Als je het nu niet weet, je weet wel.

2. Divini Redemptoris, 1937

De hit-up van pauselijke verklaringen. Paus Pius XI was niet verslagen met meelijwekkende communistische regimes en hij liet het je weten. Pius richtte zijn blik rechtstreeks op de Sovjet-Unie, Mexico en Spanje en legde een vernietigende 82-delige ontleding van de 'fouten en drogredenen' van het communisme vast. Dat is geen verrassing, want de 'grote zuivering' was een dodelijke winactie, wat een punk -ass Joseph Stalin was. Hij roept zelfs het Westen op voor zijn "samenzwering van stilte", een volledige twee jaar voordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak.

3. Mit Brennender Sorge, 1937

Pius XI was een slechte kerel. Engelse titel van deze teef is "Over de kerk en het Duitse Rijk", en je kunt daar de lege plekken invullen. Pius noemt geen namen, maar je hebt geen routekaart nodig om erachter te komen wie de "gekke profeet" in Berlijn zat. Nogmaals, voor de Tweede Wereldoorlog, maar Pius gaat niet over wachten op geweld, maar over het voltooien van die shit voordat het begint.

4. Pacem in Terris, 1963

Een paar maanden na de Cubaanse rakettencrisis liet de zalige paus Johannes XXIII het beest van de ketting vallen met het eerste document niet alleen gericht aan katholieken, maar "alle mensen van goede wil." Waarschijnlijk ontbreekt het in de pure lyriek van zijn voorgangers, John XXIII bracht nog steeds een onweerstaanbare zucht naar deze oproep tot samenwerking en wereldvrede in het hoogtepunt van de Koude Oorlog. Geleerde Russell Hittinger noemde het de "magna carta" voor de positie van de kerk over de mensenrechten om lief te hebben, te eten, een wieg te hebben en over het algemeen hun leven te leiden zonder een of andere onzinnige nucleaire impasse die alle beschavingen naar beneden haalt. John XIII stierf slechts twee maanden na het voltooien van de brief. Rouw je tot ik me bij je aansluit.

5. Laborem Exercens, 1981

Soms moet je een stap achteruit doen en de man gewoon voor zichzelf laten spugen. Hier is paus Johannes Paulus II af van wat profetische shit over de toekomst van mens, werk en technologie.

In dit geval niet begrepen als een capaciteit of geschiktheid voor werk, maar eerder als een hele reeks instrumenten die de mens in zijn werk gebruikt, is technologie ongetwijfeld de bondgenoot van de mens. Het vergemakkelijkt zijn werk, perfectioneert, versnelt en vergroot het. Het leidt tot een toename van de hoeveelheid dingen geproduceerd door werk, en in veel gevallen verbetert de kwaliteit ervan. Het is echter ook een feit dat technologie in sommige gevallen kan ophouden om de bondgenoot van de mens te zijn en bijna zijn vijand te worden, zoals wanneer de mechanisatie van werk hem "vervangt", waardoor alle persoonlijke bevrediging en de stimulans voor creativiteit en verantwoordelijkheid verloren gaat, wanneer het veel werkers berooft van hun vorige baan, of wanneer, door het apparaat te verheffen, het de mens reduceert tot de status van zijn slaaf.

Laat scepter vallen. Loopt het podium af. Geen toegift.