Ei bevriezen: vrouwen vrezen "panieksamenwerking" wenden zich tot populaire techniek

In het verleden had zwanger worden niet veel meer nodig dan een sperma en een ei. Nu is nog een andere belangrijke factor om te overwegen tijd - wat veel vrouwen vandaag niet hebben. De optie om eieren te bevriezen heeft het voor vrouwen mogelijk gemaakt om de zwangerschap uit te stellen tot voorbij het natuurlijke tijdsbestek dat wordt bepaald door hun biologische klokken, maar nu schrijven onderzoekers in het dagboek Menselijke vruchtbaarheid zeggen dat de motivaties van die toekomstige moeders een beetje zorgwekkend zijn.

Hun paper brengt een fenomeen onder de aandacht onder de naam 'paniekpartnerschap', gedefinieerd als 'het aangaan van onverstandige relaties om een ​​genetisch gerelateerd kind te hebben'. Dr. Kylie Baldwin, hoofddocent aan het Centrum voor Reproductieonderzoek van De Montfort University en eerste auteur van het artikel, legt uit naar omgekeerde dat veel vrouwen zich wenden tot eierbevriezing om te voorkomen dat ze de leeftijd bereiken waarop ze wanhopig genoeg zijn om contact te maken met een paniekpartner, maar velen van hen zijn zich niet bewust van de grenzen van de technologie.

"Vrouwen die ten dele eieren bevriezen om te voorkomen dat ze zich bezighouden met paniekpartnerschappen, kunnen merken dat zelfs nadat ze hun eieren hebben ingevroren, ze zich nog steeds niet veilig voelen over hun reproductieve toekomst, vooral als ze slechts een kleine hoeveelheid konden bewaren. aantal eieren, "zegt ze.

Met andere woorden, Baldwin en haar coauteur Professor Lorraine Culley willen niet dat deze vrouwen onrealistische verwachtingen hebben over het bevriezen van eicellen, omdat dit kan resulteren in emotionele, fysieke en financiële nood.

Alle 31 vrouwen die Baldwin en Culley interviewden voor de kleine studie hadden hun eieren ingevroren om 'sociale' redenen, en 84 procent van hen was vrijgezel. Naast de angst voor 'paniekvriendelijkheid', zeiden sommige vrouwen dat ze hun eieren bevriezen om meer 'ademruimte' te bieden. Weer anderen zagen het als een back-upplan, in de hoop dat ze uiteindelijk het natuurlijke moederschap zouden binnengaan en geen toevlucht zouden hoeven nemen tot gebruik van de bevroren eieren.

In de interviews beschreven ze ook hun ervaring met het eierbevriezingsproces en het soort informatie dat ze kregen over de kansen dat ze uiteindelijk een succesvolle zwangerschap zouden hebben.

De resultaten lieten verschillende misvattingen zien over de mogelijkheid om een ​​baby uit bevroren eieren te krijgen. In de eerste plaats, zegt Baldwin, weten veel vrouwen niet dat eitjesverzameling niet allemaal tegelijk gebeurt en mogelijk meerdere rondes vereisen, "wat emotioneel, fysiek en financieel slopend kan zijn." Voor één geboorte is het over het algemeen raadde een vrouw aan om 15 eieren te bevriezen, en dat aantal neemt toe naarmate ze ouder wordt. Dan, zegt ze, is er het feit dat vrouwen die proberen een baby te krijgen met behulp van bevroren eieren, in-vitrofertilisatie (IVF) moeten gebruiken, die slechts een succespercentage van 23 procent heeft bij vrouwen van 35 tot 37 jaar.

De eiervriestrend zal waarschijnlijk alleen maar doorzetten, en dus wordt het voor vrouwen steeds belangrijker om te weten wat de technologie wel en niet kan garanderen. Terwijl we doorgaan met het omhelzen van levensscripts voor vrouwen die geen (vroeg) huwelijk en moederschap betreffen, moeten we ons ook voorbereiden op meer vrouwen om technologieën toe te passen die hen in staat stellen moeders te worden in hun eigen tijd.

"Sommige vrouwen voelen nu minder druk om eerder in hun levensloop een partner voor de lange termijn te vinden, zoals begin twintig," zegt Baldwin, "en willen als zodanig hun tijd nemen in het kiezen van de 'juiste' partner met wie zij ze willen kinderen hebben en waarvan zij geloven dat ze niet alleen een goede partner zullen zijn, maar ook een goede vader voor hun kind."