Oude Zweden hebben menselijke hoofden op palen geplaatst, zeggen archeologen

$config[ads_kvadrat] not found

Focus jij ook op groei? Dan gaat deze verschuiving je leven veranderen.

Focus jij ook op groei? Dan gaat deze verschuiving je leven veranderen.
Anonim

Aan de voet van een klein meer in het oosten van Midden-Zweden hebben wetenschappers enkele van de vroegst bekende voorbeelden ontdekt van een vorm van brutaliteit die alleen in de gruwelijkste films te zien is. De opgravingsplaats, bekend als Kanalijorden, is een waterrijk gebied dicht bij de rivier Motala Strom, waar wetenschappers menselijke overblijfselen vonden, samen met overblijfselen van dieren en mesolithische gereedschappen, in 2011. Nu, een nieuwe analyse van de overblijfselen, die dateren van 8.000 BCE, laat zien dat de volwassenen die zich in het water begaven ernstige verwondingen vertoonden en dat ten minste twee volwassen schedels boven het graf waren gemonteerd - op staken.

Wetenschappers hebben vastgesteld dat oude mensen Scandinavië rond 11.300 voor Christus begonnen te koloniseren, en tegen 9.000 voor Christus. semi-sedentaire jagers-verzamelaars vulden de noordelijke regio. Maar wat onderzoekers nog steeds willen begrijpen, is hoe de mesolithische samenleving er in deze tijd uitzag: begraafplaatsen bevatten vaak aanwijzingen over cultuur, maar tot nu toe zijn er slechts 200 mesolithische menselijke begravingen gevonden in Scandinavië.

Daarom is de ontdekking van 11 mensen en een baby in Kanalijorden zo buitengewoon, archeologen van de Universiteit van Stockholm en de Cultural Heritage Foundation verklaren in een krant in het tijdschrift Oudheid. De presentatie van de overblijfselen, allemaal met tekenen van trauma, suggereert voor de eerste keer dat deze mensen complexe - en gewelddadige - rituelen uitvoerden.

Voor zover wetenschappers vóór deze ontdekking konden vertellen, zijn begraafplaatsen uit het Mesolithicum typisch aardse graven waarin mensen in groepen werden gelegd om te rusten. Kanalijorden schildert een heel ander beeld: analyse van de overblijfselen suggereert dat de crania van de slachtoffers gewond raakte, de slachtoffers stierven later, en vervolgens werden de crania naar het kleine meer gebracht en afgezet op een hout-en-stenen structuur in het water. Hoe de slachtoffers precies zijn gestorven, is nog steeds een raadsel: de meerderheid van de craniale resten suggereert dat de personen althans gedeeltelijk genezen waren van hun verwondingen, een detail dat de auteurs van de studie suggereren "lijkt meer dan een toeval en impliceert dat ze specifiek zijn gekozen voor opname in de depositie."

Osteologische analyse onthulde ook dat er een seksegerelateerd verschil was met hoe deze mensen een trauma aan hun hoofd ervoeren: vrouwen, zo blijkt, werden geraakt op de achterkant van het hoofd, terwijl de mannen op de top werden geraakt. Omdat alle stompe krachttrauma's en depressieve fracturen op de crania zich boven de hoedrand bevinden, zeggen de archeologen dat het veel waarschijnlijker is dat deze verwondingen het gevolg zijn van doelbewuste gewelddaden. Elk van de schedels, ongeacht het geslacht, werd vóór de begrafenis van hun kaken verwijderd.

Maar misschien was de meest nieuwe ontdekking die in dit watergraf werd gedaan, dat twee van de crania werden gevonden met inzetten die erin besloten waren - het bewijs dat ze ooit waren gemonteerd. De archeologen vonden ook 400 intacte en fragmentarische houten palen rond het terrein en geloofden dat andere schedels, dierlijke overblijfselen en artefacten op dezelfde manier waren gemonteerd. "Deze gebeurtenissen lijken niet willekeurig", schrijven de archeologen, "maar eerder een reeks bewuste keuzes."

Waarom deze bewuste keuzes werden gemaakt, is echter een raadsel. De archeologen veronderstellen dat deze slachtoffers werden geselecteerd omdat ze deel uitmaakten van een gestigmatiseerde groep, zoals slaven. De slavernij was echter zeer zeldzaam onder mobiele jagers-verzamelaars zoals de Mesolithische mensen die dit deden, en het zou een grote logistieke uitdaging voor hen zijn geweest om gevangenen te houden. De brutaliteit die in deze begrafenis wordt getoond, is ook vreemd, aangezien jager-verzamelaars niet bekend staan ​​om het monteren van schedels of gewelddadige begrafenisrituelen.

"De opzettelijke verwijdering van de kaken en de scheiding van de schedel van het lichaam staan ​​in contrast met gerapporteerde Mesolithische begraafpraktijken in Noord-Europa, waar lichamelijke integriteit vaak werd gerespecteerd na begraving in primaire aarden graven," schrijven de archeologen.

Deze ontdekking werpt ook de vraag op of de botten die gevonden worden in andere Mesolithische vindplaatsen, vooral die gevonden in meren en moerassen, het resultaat zijn van vergelijkbare rituelen. Verdere opgravingen en analyses zullen hopelijk onthullen of dit de norm was - of dat de oude mensen die dit deden gewoon bijzonder wreed waren.

$config[ads_kvadrat] not found