Zou Virtual Reality Defense werken voor moord?

Laten we zeggen dat het de toekomst is. Laten we zeggen dat je er nog steeds een fan van bent Grand Theft Auto terwijl de franchise zich voortbeweegt in tweecijferige sequels, en nu speel je ze op de hyperrealistische opvolger van de Oculus Rift en de HTC Vive. Laten we zeggen dat je zojuist iemand hebt vermoord. Laten we zeggen dat ze niet respawnen. Laten we zeggen dat je de werkelijkheid voor een spel hebt aangezien.

Kun je beweren dat de moord die je hebt gepleegd geen moord was maar een ongeluk, een geval van verkeerde realiteit? En als je de misdaad beging terwijl je geloofde dat je nog steeds in de virtuele realiteit zat, zou de 'ik-dacht-het-was-VR'-verdediging dan werken?

In een rechtbank kun je min of meer ruzie maken over wat je wilt. Dat betekent niet dat het argument goed zal zijn. In 2009 beweerde een Florida-man van 300 pond die werd beschuldigd van het doden van een man in New Jersey dat hij te dik was om de rit van de Sunshine naar de Garden State te maken. Hij was veroordeeld. De truc is niet als het verdedigingsverhaal bestaat, maar of het speelt met de rechter en de jury. Een VR-benadering, zo ongeloofwaardig als het lijkt, kan uiteindelijk uitdraaien op een beklaagde.

"Tijdens een poging in 2031 was de 'Ik dacht dat ik in een VR-moord-verdediging verkeerde' pas in 2039 succesvol. '

- Gordon Mohr ☁ · ͜⌞ · ☁ (@gojomo) 1 december 2015

Een paar snelle kanttekeningen: Distained Florida advocaat Jack Thompson, die probeerde de makers van te houden GTAII verantwoordelijk voor IRL-geweld, was een idioot. Het aantal pixels in VR slachten betekent niet dat je klaar bent om de postbode te beëindigen. We willen alleen weten wat er kan gebeuren als je het verschil tussen VR en de realiteit niet kunt zien en er is echt iets vreselijks uit voortgekomen.

Zoals virtual reality vandaag de dag functioneert, is het niet te verdedigen om cognitief gezond te zijn om VR te verwarren met realiteit. De Oculus Rift zou journalisten kunnen doen huilen met ludotechnische blijdschap in de demo-hallen in Las Vegas, maar niemand zet een headset neer en neemt zichzelf op in een limiet van de DiCaprian. Integendeel, de VR-verdediging in 2016 lijkt de Matrix-verdediging in 2003: een pad dat alleen wordt gevolgd door diegenen die mogelijk een psychische aandoening hebben.

Twaalf jaar geleden, toen mensen het nog steeds over hadden The Matrix: Reloaded, er was een korte trend van met Wachowski doordrenkte waanzinverdedigingen. Een San Franciscan genaamd Vadim Mieseges, rapporten CNN, verminkte zijn hospita omdat hij geloofde dat hij "was opgezogen" The Matrix. "Het argument van Mieseges was een succes. Als je echt niet weet wat echt is, jij kan ga weg met moord - voor een prijs.

De waanzinverdediging is een vaak verkeerd begrepen juridisch spel. Het is niet zo gebruikelijk of zo succesvol als de publieke perceptie zou toelaten. Verdachte partijen proberen de waanzinverdediging met minder dan één op honderd uit, volgens een overzicht van strafzaken in acht staten begin jaren negentig. Van deze, gerapporteerd The Washington Post, een vierde slaagt. En "succes", in het geval van een waanzin pleidooi, betekent vaak institutionalisering.

Maar dat is het nu. Als VR zo levensecht zou worden dat het idee om het onwerkelijke te verwarren is niet waanvoorstellingen, zelfs deze voorbeelden gaan schijten. Misschien zou het referentiekader moeten wijken van videogames en scb-fi-blockbusters voor jonge mensen tot iets als dromen. Zelfs in het droomgebied zal het bewijzen van opzet kritiek blijven.

En moet je laten zien dat je realiteiten echt vervaagd zijn? Een Zweedse man werd in 2014 vrijgesproken van verkrachting, hij werd immers gediagnosticeerd met sexomnia; dat wil zeggen, het uitvoeren van seksuele handelingen tijdens de slaap. Zou een dergelijke verdediging in de Verenigde Staten werken? Wanneer de virtuele realiteit echte droommachines wordt, kan een moordenaar dan met een mindere mate van moord of doodslag weglopen?

Als de bril past - nou, je kent de rest.