Wetenschappers vinden twee nabijgelegen bewoonbare exoplaneten

In mei struikelden astronomen die met de Transiting Planets en Planetesimals Small Telescope - TRAPPIST - werkten over drie aardse exoplaneten in een baan om een ​​ultrakoude dwergster. Alleen al uit de voorlopige gegevens wisten wetenschappers dat het potentieel voor deze planeten om bewoonbare eigenschappen te vertonen, werd overtroffen door slechts enkele andere exoplanet-ontdekkingen. En om te beginnen was het sterrenstelsel slechts 40 lichtjaar verwijderd - op amper een steenworp afstand van de schaal van het universum.

Nu heeft dezelfde onderzoeksgroep de hoop op het vinden van E.T. in de regio door te bepalen dat de twee binnenste planeten in het systeem zowel rotsachtige oppervlakken als atmosferen die compact zijn (astronomen spreken voor dichte wolken tot dicht bij het oppervlak) zoals Aarde, Venus en Mars, in een studie gepubliceerd op woensdag in Natuur.

Slechts enkele dagen nadat de eerste ontdekking van het sterrensysteem en zijn drielingen in mei was aangekondigd, gebruikte het onderzoeksteam, geleid door MIT-astronoom Julien de Wit, de Hubble Space Telescope van NASA om een ​​dubbele doorgang te bestuderen - waar de banen van de twee planeten elkaar kruisen van de zon ten opzichte van de waarnemer.

"We verkreeg transmissiespectra van de atmosferen van de planeten tussen 1,1 en 1,7 micron met het instrument Wide Field Camera 3 aan boord van de Hubble," vertelt de Wit omgekeerde. De gegevens suggereerden in feite dat de planeten geen heldere helium- en waterstofatmosfeer hadden. Waterstofgedomineerde atmosferen zijn behoorlijk grote kenmerken van gasvormige planeten zoals Jupiter en Saturnus.

"Daarom," zegt de Wit, "kunnen we het scenario van grote en opgezwollen waterstofgedomineerde atmosferen voor deze planeten volledig afwijzen. Ze zijn 'terrestisch', wat betekent zoals de aarde, Venus, Mercurius en Mars. '

Natuurlijk zijn er nog steeds veel soorten vragen om op te lossen. Ten eerste weten we nog niet wat soort van de geologie die de planeten bezitten, noch weten we welke soorten gasvormige elementen en verbindingen door de atmosfeer van het paar heen dringen. De Wit denkt echter dat er veel mogelijke scenario's zijn.

Hij zegt bijvoorbeeld dat een mogelijkheid zou kunnen zijn dat deze planeten waterrijke atmosferen hadden die progressief uitgeput raakten in waterstof als gevolg van de bestraling van TRAPPIST-1, de gastheerster van het planetaire systeem. "Als dat het geval is, zou het heel interessant zijn om te kijken hoeveel water er nog in de atmosfeer is, en waar."

"Maar nogmaals," zegt hij, "tot voor kort hadden we geen planeten rond zulke sterren ontdekt, dus we hebben geen idee hoe deze zijn … het is pure verkenning!"

Follow-up observaties zullen zeker volgen en zullen hopelijk veel van die vragen beantwoorden. Een ding dat de moeite waard is om hier te benadrukken, is hoe sterk deze bevindingen bijdragen aan de validatie van het TRAPPIST-project. De telescoop, slechts 60 cm lang en gevestigd in Chili, is echt een prototype dat eigenlijk niets speciaals mocht vinden. Het werd gebouwd als een proof-of-concept om aan te tonen hoe kostenefficiënte technologie sterren zou kunnen bestuderen die sneller, koeler gloeien (zoals ultrakoude dwergsterren en rode sterren).

"Deze zijn erg zwak, dus je kunt alleen die monitoren die niet ver van ons systeem zijn", zegt De Wit. TRAPPIST-achtige instrumenten zouden een goedkope manier zijn om kandidaat-planeten of sterrenstelsels te identificeren die mogelijk bewoonbaar zijn. "Ongeveer duizend van dergelijke sterren zouden uitstekende gastheren van planeten zijn in de context van follow-up atmosferische studies met behulp van krachtiger instrumenten, zoals de aankomende James Webb Space Telescope."

TRAPPIST is al verder gegaan dan zijn oorspronkelijke doelen en heeft misschien onbedoeld de eerste werelden buiten de aarde gevonden die het leven in het universum herbergen.