De Catch Up Rule is een innovatief nieuw idee om honkbal niet te laten zuigen

Er gaat niets boven een honkbalwedstrijd eind augustus, wanneer gegrilde hotdogs, een buik vol bescheiden bier en een mogelijkheid om te drinken in de laatste zonnestralen van de zomer precies zijn wat de dokter heeft besteld. En af en toe, als je echt bent, werkelijk Gelukkig is er een semi-spannende game om je te helpen de tijd te doden.

We kid, maar zelfs die hard fans zijn af en toe bekend om toe te geven dat Amerika's favoriete passentijd vrij langzaam is. In februari kondigde de competitie een hoop nieuwe regels aan om games te versnellen, bijvoorbeeld het beperken van het aantal heuvelbezoeken en het verwijderen van de gegarandeerde acht warming-up pitches die werpers mogen innemen tussen innings (acht ?!). Deze regels spelen het hele seizoen, al zou het je vergeven worden als je ze over het hoofd ziet. Als het gaat om de MLB, komt verandering moeilijk.

Gelukkig hebben een computerwetenschapper en een speltheoreticus een veel radicalere - maar ook elegante en eenvoudige - oplossing voor de slordigheid van honkbal voorgesteld. Het wordt de Catch Up Rule genoemd en spreekt met de Wall Street Journal, de speltheorie professor Steven Brams legde uit dat, in tegenstelling tot andere voorstellen om het spel te versnellen, bijvoorbeeld teruggaan naar zeven innings, hun innovatieve nieuwe regel het extra voordeel zou hebben om het spel een stuk competitiever te maken.

Wat is de vangstregel?

Het basisidee van de regel is dat wanneer je team voor is, je maar twee nullen krijgt als je aan de slag bent. Wanneer het spel gelijk is, of wanneer je achter bent, krijg je de reguliere drie. Het is het soort regel dat een powerhouse-team zoals de Yankees is gebonden te haten, wat op zich voldoende reden lijkt om de regel van dichterbij te bekijken.

Dus wat zou hier het nut van zijn? In wezen zou je een vuurtje aansteken onder de assert winning teams, omdat ze maar twee outs hadden om hun voorsprong te behouden. Je zou ook minder stoten hebben van teams aan de leiding, omdat de inzet veel hoger zou zijn.

Brams 'onderzoekspartner Aaron Isaksen, een computerwetenschapper, stelde de cijfers over hun regel vast om erachter te komen hoe effectief het zou zijn om de spellen te versnellen en het concurrentievermogen te vergroten. En de resultaten waren behoorlijk grimmig: na het bekijken van meer dan 100.000 reguliere en post-seizoens-wedstrijden tussen het einde van de jaren 1960 en het seizoen 2017, vond Isaksen dat games gemiddeld ongeveer 24 minuten korter waren.

Maar misschien nog wel belangrijker: de games kwamen ook veel dichterbij, waarbij de gemiddelde winstmarge daalde met meer dan één volledige run (3,2 tot 2,2). Dat is ongetwijfeld muziek voor de oren van de belegerde Baltimore-fans, Mets-fans en alle andere ongelukkige droevige zakken waarvan de play-off-hoop maanden geleden is gedoofd.

Mijn enige vraag is, wanneer kunnen we beginnen? En wanneer kunnen we een soortgelijke regel krijgen voor de National Basketball Association?