'Wayward Pines' Seizoen 2 komt terug zonder helemaal vooruit te komen

Het is nog maar een jaar geleden dat Ethan Burke (Matt Dillon) stierf om de toekomst van Wayward Pines te redden, de slaperige bergstad die na de Apocalyps een nieuwe Hof van Eden zou zijn. Geheimen bewaken en burgers controleren, bleek slecht voor de stad, wat leidde tot een opstand die stilletjes faalde. Nu, de First Generation, de "eerste" volwassenen van de stad, groeien op om hun rol te vervullen in de première van seizoen 2, "Enemy Lines." Maar in zijn terugkeer verliest de primetime-serie van M. Night Shyamalan de rijkelijk griezelige sfeer die het maakte zo overtuigend vorig seizoen.

In plaats van Matt Dillon's Burke is dr. Theo Yedlin van Jason Patric, een zelfverzekerde chirurg in een spartelend huwelijk. In een cameo-optreden (mogelijk terugkerend) door Terrance Howard die Sheriff Pope herverovert, ontwaakt Patric in Wayward Pines terwijl hij op vakantie is en vangt hij in een recordtijd de duistere geheimen van de stad op, althans in vergelijking met Burke. Hij weet nog steeds niet dat diepe Wayward Pines loopt, en hij weet nog steeds niet dat hij een paar duizend jaar heeft geslapen en dat iedereen waarvan hij houdt dood is, behalve zijn vrouw. Maar hij eindigt zijn eerste aflevering starend in de dode ogen van een gemuteerde Abbie, dus dat is een solide start.

Maar de echte fout van Wayward Pines in seizoen 2 is het gebrek aan sfeer. Misschien was dat een eenmalig iets, want Burke van Dillon leerde met het publiek hoe angstaanjagend de stad eigenlijk was. Burke was een voorloper, terwijl Dr. Yedlin ademloos inhaalt.

Gelukkig is seizoen 1 helemaal niet vergeten, met "Enemy Lines" als een tussenstation naar het volgende hoofdstuk. Veel van seizoen 1 blijft in terugkerende personages zoals Ethan's zoon Ben (Charlie Tahan), nu gerijpt in de verzetsleider, en Principal Fisher (Hope Davis) snel verheven tot hoofdserieantagonist. Foto's van Pilcher (Toby Jones) bevolken gebouwen terwijl flashbacks naar Dillon's Ethan prominent aanwezig zijn.

Er is ook Kate Hewson van Carla Gugino, van wie de aanwezigheid doet vermoeden dat ze een romantische interesse voor Yedlin zal zijn totdat ze haar eigen keel doorsnijdt en uiteindelijk Wayward Pines verlaat. Het is een welkome afwisseling, maar helaas is het ook een van de weinigen.

Het is slim dat de show niet de tijd neemt voor de onthullingen, maar 'Enemy Lines' wordt besteed aan het opnieuw opbouwen in plaats van het doorzetten van elke nieuwe identiteit. In de huidige staat, Wayward Pines dreigt te worden opgeslokt door andere genre tv-nietjes bij de uitzending. Het moet ergens vastklikken, iets uniek voordat het te laat is en Wayward Pines wordt gesproken in dezelfde adem van voor-zijn-timers als Glimworm of Constantine. Deze show heeft de potentie iets ingeperkt en speciaal te zijn, maar de ambitie kan het ondermijnen.