De 'Christmas Shoes' Kid on Life als de 'Christmas Shoes' Adult

De feestdagen zijn moeilijk, maar ze kunnen niet moeilijker zijn dan voor Robert Gay, de jongen die het beruchte kind solo zong in de alom gehate maar toch onverklaarbare alomtegenwoordige tranentrekker "The Christmas Shoes" bijna 15 jaar geleden. U kent die ene:

Meneer, ik wil deze schoenen voor mijn moeder kopen, alstublieft. Het is kerstavond en deze schoenen zijn net haar maat.

Verscheidene sacharijnenlijnen later, overlijdt zijn moeder. Maar het is helemaal goed, want ze gaat Jezus ontmoeten die de prachtige schoenen draagt! Nu volwassen en een tourende muzikant, kan Gay lachen om de morbiditeit van het nummer, maar hij is nooit een keer betreurd dat hij dat kind is. Zoals het liedje of niet, zegt hij, het is een vakantie-instelling geworden, en hij staat er middenin. Gay praatte met omgekeerde over de vreselijke Rob Lowe-film geïnspireerd door het lied, uit elkaar gereten door Patton Oswalt, en jaloers toen een klein meisje zijn solo coverde.

Hoe ben je de "Christmas Shoes" -jongen geworden?

Mijn ouders doen christelijke kindermuziek, dus tegen de tijd dat ik vijf jaar oud was, deed ik een paar jochiesolo's, dat soort dingen. Ze waren eigenlijk op hetzelfde label, Benson, als NewSong, de groep die 'kerstschoenen' deed. Tegen de tijd dat ze het liedje schreven en klaar waren om het op te nemen, wisten ze dat ze een kinderkoor wilden hebben en daarna een solo. aan het einde. Mijn moeder deed veel koorregie en kinderkoor contracteren, dus ze was de natuurlijke keuze, voor zover ze uitvond wie de juiste kinderen waren.

Enkelen van ons probeerden de solo en ze besloten de mijne te plukken.

Wat gebeurt er als je het nu op de radio hoort?

Er zijn zoveel gevoelens. Ik ben zo trots om deel uit te maken van iets dat zo iconisch is in de popcultuur. Er zijn mensen die ervan houden, er zijn mensen die er absoluut een hekel aan hebben, maar het is een goede herinnering en een van de meest ongelooflijke ervaringen. De piek was toen ik tweedejaars volgde op de universiteit en ik was net verhuisd naar een nieuwe slaapzaal. Het was tegen het begin van het schooljaar en ik was in de lift en twee mensen die ik nog nooit had ontmoet, draaiden zich om en zeiden: "Ik hoorde je zong in dat liedje.”

Vertel je de mensen nog dat je die knul bent?

Ik ga er zeker niet over adverteren. Maar tegelijkertijd weten genoeg mensen op dit punt dat ik het zeker niet verberg. Mijn vrienden zijn goed op de hoogte. Het is een beetje een manier geworden om mensen kennis te laten maken, waar ik lang geleden goed mee moest worden. Mensen gaan vanaf dat moment gewoon in shock, omdat het zoiets is als: "Whoa, ik herinner me dat elk jaar dat nummer hoorde en mijn moeder huilde." Het was een enigszins traumatische manier om deel uit te maken van iemands vakantieseizoen.

Sommige mensen haten het lied echt. Zijn ze je ooit uitgevaagd?

Meestal kunnen we er samen om lachen. Ik denk dat het heel, heel goed gaat, en als het niet jouw ding is, is dat helemaal goed. Ik ben persoonlijk een grote fan van de komiek Patton Oswalt en ik was oprecht verrukt en zo vereerd om te ontdekken dat dit kleine liedje dat ik daarop had gezongen, zo'n popcultuur-icoon werd dat hij deze zeven minuten durende razernij volbracht. over het. Hij heeft absoluut een hekel aan het liedje. Het werd eigenlijk uitgeroepen tot het slechtste kerstlied aller tijden, een jaar of twee geleden, en zelfs "Grandma Got Run-over-over-een-rendier". Er is iets over het niveau van schande dat … er twee kanten aan zitten. Voor mensen die het zo haten, zijn er mensen die er ook zo van houden.

Wat vond je van het nummer toen je twaalf was?

Ik vond het zo'n mooi, droevig liedje. Ik herinner me dat mijn vader een grote fan was van "Cats In the Cradle." Dat kon ik bijna niet luister naar dergelijke liedjes omdat ze me zo hebben laten voelen verdrietig. Zodat ik me volledig kan verhouden tot mensen die het lied haten. Maar weet je, je zingt het nog een paar keer en dan begin je het live te zingen. Soms kan een echt droevig nummer ons ook beter doen voelen.

Laat het je nu iets voelen?

Het is meer een herinnering voor mij nu. Ik denk wel dat het nuttig is bij het onderwijzen van bewustzijn en het leren van empathie. Ik denk dat de dingen die me verdrietig maken nu deze verhalen in het echte leven zijn, getuige zijn van mensen die niet in staat zijn om rond te komen of die door erg moeilijke tijden worstelen. Ik zou zeggen dat het liedje me doet denken aan dingen waarvan ik het recht heb om verdrietig over te zijn.

Wat vind je eigenlijk van de Rob Lowe Kerstschoenen film?

Wat ik me het meest herinner van de film, is dat ik teleurgesteld was dat ik niet als de kleine jongen werd gecast.

Is het nummer je relatie met Kerstmis veranderd?

Oh, absoluut. Het is geen kerst zonder 'kerstschoenen'. Ik kan het niet niet wees je ervan bewust, want ik zal door het winkelcentrum lopen en ik zal mezelf op de winkelcentrumradio horen of de film zal op tv zijn terwijl ik door kanalen blader of ik krijg een van de 30 teksten die maand " Oh, ik hoorde je vandaag op de radio! "Het is deze wervelwind. Je kunt er niet aan ontsnappen.

Wil je?

Er was een korte tijd dat ik dacht dat ik niet wilde dat iemand het wist. Maar de reactie die ik echt van mensen heb gekregen, is dat ze verbaasd zijn en het is waarschijnlijk de beste ijsbreker die je ooit zou kunnen vragen. Mijn vrouw, eigenlijk, na onze eerste date, vertelde ze aan iedereen: "Ik ging op een date met het kind van Christmas Shoes, die helemaal volwassen is!"

Dus … ze vond het niet raar.

Ja. Het is bijna alsof je een beroemdheid op internet ontmoet. Iemand die niet helemaal beroemd is. Graag, als ik de kerel ontmoette die Chocolate Rain zong. Het is een soort gek nummer, maar ik zou zo opgewonden zijn om de man te ontmoeten.

Kun je je een tijd herinneren waarin je echt wou dat het niet was gebeurd?

Ik zat in de kerk en de voorganger illustreerde iets. Het was rond de kersttijd en hij gebruikte het liedje als een voorbeeld. Op dat moment zag ik waarschijnlijk een 20-tal hoofden teruggaan om me aan te kijken, en toen ging mijn telefoon vanzelf af. Ik was gewoon zo in verlegenheid gebracht. Zoals, nee, alsjeblieft niet maak dit over mij. Maar wat het in de loop der jaren voor mij betekent, is dat het dit gekke verhaal is waar ik niet bij weg kan komen, en er is niets anders te doen dan omarmen.

Voelt het ooit alsof er geen ontkomen aan is?

Dus ik ben momenteel op tournee en trompet spelen met de kunstenaar Francesca Battistelli. Een paar dagen geleden waren we aan het optreden in Texas, het was pauze, en ik zag dat Franny ging zitten en naar 'Christmas Shoes' luisterde. Het was een andere versie waar een klein meisje de solo zingt die mijn solo was aan het einde van het nummer, en ik raakte enigszins gefrustreerd omdat niemand graag wordt vervangen. Het lied eindigde en het klonk als een klein meisje, en ik dacht: "Wel, ik heb het beter gedaan." En ze zei, dat is mijn zoon die zingt met zijn opa.

Dat was het moment waarop ik ontdekte dat de kunstenaar met wie ik onderweg ben, getrouwd is met de zoon van de zanger van NewSong. Dat was het moment waarop ze ontdekte dat haar trompettist op deze tour het kind was dat met haar schoonvader op dezelfde opname van hetzelfde lied zong.

Heb je er ooit spijt van?

Nee! Ik ben tot op de dag van vandaag nog steeds een zanger en muzikant en als dat is hoe mensen me voor het eerst gewaar werden, is dat goed. Er zijn gekke verhalen in de showbusiness. Alles van Britney Spears en Justin Timberlake, beginnend bij de Mickey Mouse Club. Het is een vreemde mini-versie van het kindsterrendom. Ik heb de best mogelijke versie.

Dus … je bent echt niet ziek van het nummer.

Uiteindelijk is het een krachtig verhaal. Of je het nu leuk vindt of niet, het is krachtig. Het inspireert een sterke respons aan welke kant van het spectrum je ook hebt, en ik denk dat dat geweldige songwriting is. Veel mensen weten niet dat het echt is.Het was een waargebeurd verhaal en werd een internetkettingbrief die rond werd gemaild. Een van de jongens van NewSong is er toevallig in geslaagd om een ​​paar jaar te proberen dit nummer te schrijven totdat hij er tevreden mee was. Er was dus een lange periode dat het lied samenkwam. Ik denk dat het de jaren 70 was toen het oorspronkelijk gebeurde en hier zijn we dan, 40 jaar later, en we hebben het er nog steeds over.

Dat is Kerstmis voor jou.

Ja, ik denk dat het de beste tijd is om hetzelfde verhaal steeds opnieuw te vertellen.